به گزارش حلقه وصل، در شرایطی که بازیهای رایانهای تبدیل به سومین صنعت پولساز جهان شده، اما این پدیده در ایران همچنان یک کالای وارداتی است و معدود گامهایی که برای سهم بردن از این صنعت برداشته میشود به دلایل مختلف به مقصد دلخواه نمی رسد.
کاوه منگلی خبرنگار و کارشناس فضای مجازی در گزارش خود با اشاره به گردش مالی ماهانه 140 تا 200 میلیارد تومانی این صنعت در ایران میافزاید: باوجود اینکه این پدیده از همان نخستین سالهای بروز در جهان، وارد ایران شده و مصرفکنندگانش گام به گام و تقریبا هم سطح کاربران جهانی پیش رفتهاند، اما سهم ایران در ساخت و عرضه بازیها کمتر از 5 درصد است.
کیفیت نسبتا پائینتر، هزینههای زیاد و نبود حمایت و تبلیغات کافی از عمدهترین مشکلات و موانع صنعت بومی بازیهای رایانهای در رقابت با بازیهای وارداتی است.
عابدینی، یکی از تولیدکنندگان بازی های رایانهای ایرانی معتقد است بزرگترین مشکل بازی سازان ایرانی دیدگاه نامناسب مسئولان دولتی و فعالان بخش خصوصی نسبت به این پدیده است.
این تولید کننده بازیهای رایانهای ایرانی میگوید: متاسفانه مسئولان ما به این پدیده باور ندارند و آن را جدی قلمداد نمیکنند.
سجادی دیگر بازیساز ایرانی نیز با گلایه از بیتوجهیها، میگوید: ما توقع حمایت مستقیم مالی از سوی دولت و مسئولان را نداریم، بلکه انتظار داریم که لااقل شرایط بازار این کالا را بهبود بخشند تا تولیدکنندگان ایرانی امکان ارائه محصولاتشان به بازار را داشته باشند.
به گفته بسیاری از بازیسازان ایرانی، میان تولیدکننده تا مصرفکننده ایرانی فاصلهای وجود دارد که تمام فضای آن در اختیار بازیهای وارداتی است و هیچ حد و مرزی در آن وجود ندارد. در این بازار شلوغ و بیقانون، حتی محصولات با کیفیت خارجی نیز به سختی در میان رقیبان مشهور و برخوردار از تبلیغات جهانی سربلند می کنند، چه برسد به محصول ایرانی که بطور سنتی و به آتش گناه برخی از کالاهای بیکیفیت داخلی جایگاه مناسبی در ذهن مصرف کننده ندارد و حتی قبل از ورود به بازار باید با ذهنیت منفی موجود در اذهان ایرانیها مبارزه کرده و بر آن غلبه کند.
منبع: اقتصاد خلاق