به گزارش حلقه وصل، آقای ظریف می گوید "اروپا شرافت خود را در برجام فروخت". او در توییتر نوشت "وقتی E۳ (آلمان، انگلیس و فرانسه) هفته گذشته باقیمانده‌های برجام را برای خودداری از تعرفه‌های ترامپ (برای کالاهای وارداتی اروپایی) فروختند، هشدار دادم که این امر تنها او را حریص‌تر خواهد کرد. اروپا با فروختن شرافت، هرگونه پایه اخلاقی و قانونی را از دست داده است".
سال ۹۲ تا ۹۴ هنگامی که صاحب نظران درباره غیر قابل اعتماد بودن غرب (از جمله اروپا) هشدار می داند، حرف فضایی نمی زدند، بلکه ناظر بر عبرت هایی بود که در گذشته اتفاق افتاده بود و اتفاقا تیم آقای روحانی، نقش آفرین آن بودند.
مذاکرات و توافق سال ۸۲ تا ۸۴ را خود آقای روحانی انجام داده و دیده بود که تروئیکای اروپایی چگونه برخلاف توافق و پس از دو سال سر دواندن، تعلیق دایمی برنامه هسته ای ایران را به جای تعلیق داوطلبانه و شش ماهه مطالبه می کنند.
حتی این حقیقت تلخ در کتاب خاطرات روحانی و سخنرانی ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا عنوان شد. اما متاسفانه آرزو اندیشی، جایی برای واقع بینی نگذاشت و مجددا پشیمانی به بار آورد.
هر گاه گفته می شد آمریکا و اروپا قابل اعتماد نیستند، پاسخ می آمد "امضای کری تضمین است"و "به لحاظ اخلاقی برای آمریکا و اروپا بد است و امکان ندارد که توافق را زیر پا بگذارند". زیادی روی شرافت نداشته طرف مقابل حساب کرده بودند یا به مردم القا می کردند.
امروز ناتوان ترین ذهن ها نیز می فهمند که در انعقاد بی چفت و بست و سهل اندیشانه برجام، قصور و تقصیر صورت گرفته و صرف گفتن واقعیت بی شرافتی طرف مقابل، فایده ای ندارد.
اخیرا حتی آقای ظریف تهدید کرد که اگر مجددا پرونده را به شورای امنیت ببرند، خروج از معاهده NPT یکی از گزینه های ایران خواهد بود. تهدید خوبی است اما شاید دیر. ضمن این که تهدیدهای دو سال قبل روحانی و ظریف مبنی بر خروج از برجام در صورت خروج آمریکا نیز متاسفانه بر عکس عمل شد.
اکنون فارغ از این که حرف کدام طرف بحث های سال ۹۲ تا ۹۴ درست بود، مهم این است که تکلیف آینده را مشخص کنیم و از معطلی شش ساله به در آییم.
مسیر قبلی با خباثت اروپا به بن بست کامل خورده است؛ آن هم نه حالا، بلکه حداقل از بیست ماه قبل. منطق مدیریت، نسخه روشنی در این باره دارد: "نقشه جایگزین" یا اصطلاحا پلن "B" که همان بدو طراحی یک راهبرد و برنامه و نقشه، پیش بینی می شود.
دولت و وزارت خارجه هر تلقی، تغافل و تقصیری که داشته اند، اکنون باید در رفتار و نه صرف گفتار دیپلماتیک، نشان دهند که یقین کرده اند آن مسیر، تمام شده و مسیر دیگری را در سه حوزه هسته ای، دیپلماتیک و اقتصادی در پیش گرفته اند.
منبع: کانال تلگرام محمد ایمانی