از تیرماه سال گذشته مصوبه شورایعالی انقلابفرهنگی برای رسمیت دادن به نقش ساترا در تنظیمگری شبکه نمایش خانگی تصویب شد، اما عبدالحسین خسروپناه دبیر شورایعالی انقلابفرهنگی میگوید که «ضوابط و مقررات نمایش خانگی نیاز به بازنگری دارد.»
قاضیزاده هاشمی عضو کمیسیون فرهنگی در مجلس یازدهم گفت: دلیل اتفاقات امروز نمایش خانگی فقدان قانون برای ساترا است که پلتفرمها از این فقدان قانون استفاده میکنند و هر کاری که دلشان میخواهد انجام میدهند.
چند روز گذشته خبری از ساترا توجه بسیاری را به خودش جلب کرد؛ هم کسانی که منتقدِ تأسیس بیرویه پلتفرمها هستند و هم صاحبان پلتفرمهایی که هنوز در نمایشخانگی غیرفعال پیش میروند.
صد و پانزدهمین شماره ماهنامه «حلقهوصل»، شبکه نمایش خانگی و حرف و حدیثها پیرامون نظارت بر آن را به عنوان موضوع اصلی خود مورد توجه قرار داده است.
این روزها رسانههای معاند با استفاده از ابزارهای جنگ نرم در تلاش برای تفرقه افکنی میان خانواده هنر و فرهنگ ایران و دوقطبی سازی کاذب میان نظارت از سوی وزارت ارشاد یا از طرف صدا و سیما هستند. این گزارش تلاش برای شفاف سازی این موضوع است.
نوع واکنش رسانههای دشمن به 2 موضوع شبکه نمایش خانگی و انتخابات اتاق بازرگانی ایران نشان میدهد که در هر 2 مورد نقطهزنی انجام شده و همین مسأله جیغ و داد بازوهای رسانهای دشمن و دنبالههای داخلی آن را به دنبال داشته است.
طی سالهای اخیر همواره تنظیمگری، صدور مجوز و نظارت بر پلتفرمهای نمایش خانگی بر عهده ساترا (بازوی اجرایی رسانه ملی) بوده است؛ حال با یادآوری آن در مصوبهای که از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی صادر شد، این موضوع بحث اصلی میدان فرهنگ و هنر کشور شده و رسانههای معاند تلاش کردند برای این مصوبه حاشیه بسازند.
سوپرمارکت «فیلیمو» این کارخانه انبوه سازی ابتذال به اسم کار فرهنگی برای خود هیچ خط قرمزی قائل نیست و هیچ قانون و نظارتی را بر نمیتابد. در جدیدترین سریال ساخته شده توسط این پلتفرم ما شاهد یک «پدیده» نوظهور هستیم.
انتخاب یک هنرمند تازهکار به عنوان شرکتکننده برنامه «صداتو» کمی عجیب است، مخصوصا که این هنرمند همزمان برای یکی از سریالهای فیلیمو هم بازی کرده است. ای کاش دست کم پیشوند «مسابقه» از روی صداتو برداشته میشد تا شائبهای پیش نیاید.
تبلیغات، مسئله بسیاری مهمی برای عرضه هر محصول یا ایدهای است. تبلیغ در لغت یعنی انتشار، پخش و ترویج. در جوامع بینالمللی مبحث تبلیغ در قرن بیستم برای فروش کالا و هر نوع محصولی اعم از تجاری یا هنری جدی گرفته شد و همانطور که شاهد آن هستیم در قرن بیست و یکم به اوج خود با ابزارهای جدید رسیده است.
منتقدان درباره این سریال نوشتهاند: «سیاهچاله» ثابت کرده یک شبهکمدی بیمایه است. ما با فضایی بسیار شلوغ و شلخته مواجهیم که هیچ ربطی به کمدی موقعیت ندارد. موقعیتهای به وجود آمده آنقدر سطحی و سخیف است که تحمل دیدن آن به مراتب وقت تلف کردن است.
سریال «سرگیجه» با سرمایهای بسیار و با هنرمندانی مشهور تولید شده اما از نظر هنری نه در جذب مخاطب موفق بوده و نه در بازگشت سرمایه. در مواجهه با موضوعاتی از این دست این پرسش پیش میآید که به راستی این سریالها برای چه ساخته میشوند؟ شاید پرداختن به سرنخهایی از عملکرد و موقعیت تهیه کننده و سرمایهگذار سریال بتواند پیش از محتوای الکن، گرههای کور روایت ساخت این سریال را روشن کند.
طرح سریال «رهایم کن» با موضوع تاریخی در ساترا ثبت شده، اما این سریال با ترویج رفتارهای هنجار شکن، برخلاف طرح ثبت شده در ساترا عمل کرده است.
فیلم سینمایی «هناس» به کارگردانی حسین دارابی وارد شبکه نمایش خانگی شد.
به زعم منتقدان تصویری که سریال «سقوط» از داعش بازنمایی میکند، دم دستی و گل درشت است، و بیشتر انگار کوبیدن داعش بهانهای است برای زیرآب «ایدئولوژی» را زدن. مشکل اصلی سریال این است که به طور کلی در این مجموعه نه داعش به ما شناسانده میشود و از انگیزههایشان چیزی میفهمیم، نه ماموران امنیتی ایران به درستی در آمدهاند.
بسیاری از پلتفرمها قصد داشتند در سالهای ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰ در دوران سستی مثلث مدیریتی ساترا اقدام به انتشار آثار بدون مجوز ساترا را کلید بزنند اما ابراهیم رئیسی واکنشی قاطعانه از خود نشان داد.
حاجیان بیان کرد: اما همچنان برای تولید فیلمهای سینمایی و سریالهایی که بتوانند عملکرد و تخصص هرکدام از پلیسها را برای جامعه تبیین کنند را در برنامه داریم.
سریال عروسکی «کلیله و دمنه» که از پلتفرم «فیلم نت» پخش میشود، فاقد مجوز پخش است و پلتفرم با نادیده گرفتن تذکر ساترا در حال نمایش این مجموعه است.
وقتی کمدی نتواند نقش کارکردی خود را بهدرستی ایفا کند و به لودگی متمایل باشد، تمرکز اصلی فقط به گرفتن خنده از مخاطب تمایل مییابد، آنهم برای مخاطبی که در فشارهای اضطرابی ناشی از رخدادهای اجتماعی و کژتابیهای زندگی و پستی و بلندیهای آن قرار دارد و بهدنبال مسکنی است که موقتاً از زیر فشار اضطراب درونی و نشأت گرفته از استرسهای بیرونی رها باشد.