به گزارش حلقه وصل، در روز یک شنبه علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در دیدار با فراکسیون مستقلین ولایی مجلس شورای اسلامی گفته بود: «ایران بعد از برجام ۳۰۰ کیلو اورانیوم را غنی‌سازی نکرده، بلکه بعد از توافق هسته ای ۲۴ تن اورانیوم را غنی‌سازی کرده است». اما منظور از ۲۴ تن چیست؟
در واقع طبق برجام ایران می توانست اورانیوم طبیعی با غنای ۰.۷ درصد را تا ۳.۶۷ درصد غنی سازی کند – البته این سقف در گام دوم کاهش تعهدات ایران برداشته شد – و همچنین بر اساس برجام، ایران نمی توانست بیش از ۳۰۰ کیلو اورانیوم غنی شده کمتر از ۳.۶۷ درصد را ذخیره سازد.
این سقف هم در گام اول کاهش تعهدات کنار گذاشته شد – اما در فرایند غنی سازی پس از مرحله FEED(خوراک دهی) و تزریق گاز UF۶ که حاوی اورانیوم طبیعی است به سانتریفیوژها، در مرحله پایانی غنی سازی مقداری مواد به عنوان پسماند با غنای زیر ۳.۶۷ درصد باقی می ماند و در کنارش مقداری اورانیوم با غنای کمتر از درصد طبیعی و حدود ۰.۴ درصد (TAIL) باقی می ماند که البته همین هم با ارزش است و در دنیا به نوعی بازیافت می شود.
اما در توافق نامه مذکور اسمی از اورانیوم هایی که کمتر از حد طبیعی ۰.۷ درصد(کیک زرد) هستند به میان نیامده و سرنوشت این بخش از خروجی سانتریفیوژها نامعلوم بماند در نتیجه میزان این مواد بازیافت شده نیز در وزن کشی آژانس برای ۳۰۰ کیلو محسوب نشود.
بر این اساس متخصصان کشورمان در سازمان انرژی اتمی از همین خلأ موجود استفاده کردند و توانستند ظرف چهار سال اخیر با افزایش غنای مواد پسماند از ۰.۴ به ۰.۷ درصد، به میزان ۲۴ تن بر میزان مواد اولیه غنی سازی که همان کیک زرد است بیفزایند.
ارزش این کار زمانی مشخص می شود که بدانیم در ۴۰ سال اخیر تنها در صورتی کیک زرد وارد کردیم که در ازای آن مواد غنی شده خود را صادر کردیم ضمن این که بزرگ ترین کارخانه کیک زرد در کشور نیز که در اردکان است حدود ۲۵ تن در سال کیک زرد تولید می کند و این یعنی به اندازه یک سال اکتشاف و تولید کیک زرد در داخل از این مواد بازیافت کیک زرد تولید کردیم که در نوع خود دستاوردی بزرگ محسوب می شود.