غیرت دینی یعنی چه؟

مستضعف، مسلمان و غیرمسلمان ندارد!

موضوع بحث ما مسأله حمایت از مستضعفین است. چه داخل و چه خارج. قرآن می فرماید: «وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ» (نساء/۷۵) «ما لکم» انتقاد می کند، توبیخ می کند. چرا تکان نمی خورید؟ «وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ» چرا شما به نفع مستضعفین قیام نمی کنید؟ چرا نشسته اید و مستضعفین را نجات نمی دهید؟ چرا بی غیرت هستید؟ این را خداوند به بی غیرت های عرب می گوید. یا بی غیرت های فارس!   قرآن آیاتی راجع به غیرت دینی دارد. چند موردش را نوشتم برایتان بگویم. اول مقابله با حرمت شکنی و قداست شکنی است. دوم، وظیفه حمایت از مظلومان و مستضعفان جهان است.  

«وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ» بعد هم نگفته: مستضعفین مسلمان، نمی گوید: چرا برای مستضعفین مسلمان تکان نمی خوری؟ مستضعف... کسی که ضعیف است باید کمکش کرد. ولو مسلمان نباشد. آخر بعضی ها نمی دانم چطور فکر می کنند. متأسفانه در بعضی از این مذهبی ها و بعضی مسجدی ها یک چنین فکرهایی هست. می گویند: آقا غزه سنی هستند. ناصبی هستند. فلسطین شیعه ندارد. دروغ است. ما چقدر در غزه مسجد داریم به نام فاطمه زهرا، مسجد امام حسن و امام حسین، آخر چرا می گویید: ناصبی! حالا بر فرض خدای نکرده، چهار ناصبی هم آنجا باشند. ناصبی ها از معاویه که بدتر نیستند. ناصبی ها به حضرت علی فحش می دهند. در جنگ صفین آمدند سر حضرت علی را با شمشیر جدا کنند. آمدند علی را بکشند. امام فرمود: آب را نباید بر اینها قطع کنید. لشگر علی گفتند: آقا مسلط بر آب شدیم. آب را قطع کنیم؟ گفت: نه آب را بدهید. اینها ناصبی که هیچ، معاویه است. آمده تو را در صفین بکشد. فرمود: آمده مرا بکشد، قاتل من است ولی نباید تشنه باشد.  

ما خودمان این همه شیعه بدبخت داریم چرا به فلسطین کمک کنیم؟ هردو را باید درنظر گرفت. قرآن یک آیه دارد، می گوید: زکات که گرفتی هم به فقرای داخلی بده و هم به فقرای خارجی بده. فقرای داخلی آیه اش چیست؟ «إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاکِینِ» (توبه/۶۰) فقرا و مساکین اینها داخلی هستند. فقرای خارجی چیست؟ «وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ» (توبه/۶۰) آیه قرآن است. یعنی بخشی از زکات را بگیرید و به کفار بدهید بخورند. که آنها به شما علاقه مند شوند. ما باید هم داخل را داشته باشیم، هم خارج را.  

حضرت زهرا(س) افطاری اش را به اسیر غیرمسلمان داد

سوم، کمک اولیای خدا به نیازمندان غیرمسلمان است. آن شبی که حضرت امیر و حضرت زهرا روزه برای شفای امام حسن و امام حسین گرفتند، رفتند افطار کنند در خانه را یتیم و مسکین زد. یکی هم اسیر بود. اسیر مسلمان نبود، اسیر در جبهه آمده مرا بکشد. نتوانسته مچش را گرفتند و اسیرش کردند. قاتل من است اما می گوید: حضرت علی نان امام حسین را قطع کن و به این قاتل بده.  

یکبار دیگر می گویم. «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا» (انسان/۸) مسکین، یتیم، اسیر، مسکین و یتیم مسلمان بودند. اما اسیر سابقه جنگ با مسلمان ها داشته و آمده در جبهه مرا بکشد، نتوانسته اسیر شده. در عین حال اگر اسیر در خانه تو را زد، نان از حضرت امیر، حضرت زهرا و امام حسین قطع کن و به اسیر بده که سابقه جبهه علیه تو را داشته است. خیلی نگاه اسلام طور دیگری است و ما طور دیگری فکر می کنیم.  

جمعیتی از بنی امیه آمدند کربلا امام حسین را کشتند. همین لشگر یزید لب مرز رفتند. امام زین العابدین برای مرزدارها دعا می کند. نمی گوید: اینها قاتل پدر من هستند. گور پدرشان اینها بنی امیه هستند! بابا بنی امیه است. ولی فعلا لب مرز است. وقتی لب مرز است ما باید برای مرزدارها دعا کنیم. ولو مرزدار بنی امیه باشد.  

در قرآن سوال می شود: «بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ» (تکویر/۹) این دختر چه گناهی کرده است؟ دختری که زنده در گور شده، دختر مسلمان نیست. پدرش بت پرست است و دختر هم مشرک است. اما به دختر ظلم شد. دختر وقتی زنده در گور رفت، ظلم به دختر شد. ما باید از مظلوم دفاع کنیم. ولو مظلوم مشرک باشد.  

شراکت پیامبر با مشرکین علیه ظلم

در کمک مظلوم، پیغمبر ما با مشرکین شریک شد علیه ظلم. یک چیزی در تاریخ نقل شده به نام «حلف الفصول». حلف یعنی قسم، فصول یعنی چند نفر بودند. چند نفر بودند جمع شدند، قسم خوردند همه هم مشرک بودند. پیغمبر هم با این مشرکین شریک شد که به هر مظلومی در مکه ظلم شد، علیه آن ظالم بشورند. یعنی دفاع از مظلوم اینقدر می ارزد که پیغمبر با مشرکین شریک شود.  

سؤال و نیاز، شرط کمک به دیگران 

اصلاً بعضی جاها اسلام شرط نیست. شما قرآن می خوانی. «وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ» (ضحی/۱۰) یک کسی را که سوال می کند رد نکن. نمی گوید: «و اما السائل المومن» من در حرم امام رضا که می روم همین آیه را می خوانم. می گویم: یا امام رضا، خدا نگفته: به مومنین بده. می گوید: «وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ» من که سائل هستم. ما نباید در کمک اینقدر تنگ نظر باشیم. باید به مظلومین کمک کنیم. با دعا، با پول، با جان، با خون، با فکر، با هرچه که می توانیم. «وَأَعِدُّوا لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ» (انفال/۶۰) «ّمَا اسْتَطَعْتُم» یعنی هرچه استطاعت دارید. دل باید به سمت آنها باشد. قرآن می گوید: نابینا، لنگ، حتی آنهایی که نباید جبهه بروند، جبهه نباید بروند اما دلشان باید همراه رزمنده ها باشد. «إِذَا نَصَحُوا لِلَّـهِ وَرَسُولِهِ» (توبه/۹۱) «نصحوا» یعنی خیرخواه باشد.  

حمایت از مستضعفین قدرت می خواهد

از این آیه معلوم می شود مسلمانها باید قدرت داشته باشند. چون آدم وقتی قدرت دارد باید حامی مستضعفین شود. پس در این آیه «وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ» دو نکته دارد. یکی باید غیرت داشته باشید و یکی باید قدرت داشته باشید. غیرت و قدرت! غیرت داشته باشید چرا به مستضعفین ظلم می شود و بی تفاوت هستید؟ این برای غیرت است. قدرت، اینکه خدا می گوید: برو کمکش کن، پیداست ما باید قدرت داشته باشیم. اگر قدرت نداشته باشیم نمی توانیم کمک کنیم. غیرت و قدرت!  

در دعاهایی که ماه رمضان خواندیم بحث شیعه و سنی نبود. «اللهم اغن کل فقیر، اللهم اشبع کل جائع، اللهم اکس کل عریان، اللهم فرج عن کل مکروب» کل... شیعه و سنی ندارد. ما در دعا باید میلیونی دعا کنیم. میلیاردی دعا کنیم.  

امام صادق(ع) در بیابان دید یک کسی دستش را تکان می دهد، گفت: بروید ببینید چه می خواهد؟ رفتند و برگشتند گفت: چه مشکلی دارد؟ گفتند: تشنه است. گفت: آب به او دادید؟ گفتند: نه! فرمود: چرا؟ گفتند: یهودی است. فرمود: یهودی باشد. شما حق ندارید یهودی را تشنه بگذارید. باید به او آب بدهید.  

امام حسین وقتی کربلا آمد به یارانش فرمود: همه ظرف هایتان را آب کنید. لشگر حر که آمدند، هم خودش و هم اسبش تشنه بود. به همه اسب های لشگر حر که آن زمان جزء لشگر یزید بود، آب داد. خیلی مهم است. امام حسین آب ذخیره می کند. برای اسبی که زیر پای لشگر بنی امیه است. آخر نمی دانم اگر اینها درست است پس یعنی چه که فلسطین مسلمان نیست. شیعه نیست... شیعه نباشد.