چطور تورم سازان نگران جیب مردم شدند!

روزنامه اعتماد تیتر زده: «شعار رئیسی، ۲ میلیارد دلار برای مردم آب خورد» و در ادامه نوشته است: «مسکن‌سازی از جیب ملت! به نظر می‌رسد با توجه به کمبود منابع مالی برای ساخت مسکن ملی، دولت دست به دامان صندوق توسعه ملی شده است. رئیس صندوق توسعه ملی نیز هفته گذشته قرارداد سپرده‌گذاری ۲ میلیارد دلاری به منظور حمایت از طرح نهضت ملی مسکن را امضا کرد».

به گزارش حلقه وصل: کیهان نوشت: ماجرا از این قرار است که صندوق، ۲ میلیارد دلار نزد بانک مسکن با نرخ سود ۲ درصد سپرده‌گذاری می کند تا برای اجرای طرح ملی نهضت مسکن در دوره 3 ساله هزینه شود و سپس سود آن، به صندوق بازگردانده شود.

اما یک بار دیگر، تیتر غلط انداز اعتماد را مرور کنید! الزام ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکونی، نه شعار رئیسی، بلکه الزام قانونی مجلس و به اعتبار کم کاری و تقاضای انباشته مسکن در ۸ سال دولت روحانی است.

تقاضای موجود در بازار مسکن، با وجود این که می توانست پیشران تولید و رونق اقتصادی باشد، به دلایل مختلف، تبدیل به چالشی برای تشدید تورم شد و این در حالی است که با وجود معدل رشد اقتصادی ۶ دهم درصدی در دولت روحانی، اهتمام در خوری برای تبدیل تهدید به فرصت دیده نشد.

به مدت پنج سال، وزیر اشرافی غربگرایی سر کار بود که مسکن مهر را مزخرف می خواند و اعتقادی به نقش موثر دولت نداشت. مدیریتش هم از غر زدن های سیاسی و و حداکثر دادن آدرس آمریکا، فراتر نرفت.

اکنون که دولت با انباشت چند میلیونی تقاضا و اُفت شدید تولید مسکن، به علاوه میراث تورمی ۴۴ درصدی مواجه است، یکی از چاره‌های وضعیت رکود تورمی در این بخش را ارائه ۲ میلیارد دلار سپرده ارزی برای به حرکت در آوردن چرخ تولید (و طبیعتا ایجاد اشتغال) دیده است.

منابع صندوق توسعه ملی اگر قرار است صرف حمایت از تولید نشود، کجا باید هزینه شود؟ تامین هزینه های جاری دولت یا ارز پاشی رانتی، چنان که دولت روحانی با ده‌ها میلیارد دلار کرد و نهایتا هم دولت را با تورم حدودا 60 درصدی تحویل داد؟!

از یاد نمی بریم هنگامی که دولت روحانی وارد مسیر قیمت گذاری ۴۲۰۰ تومانی و سپس حراج رانتی ده‌ها میلیارد دلار از منابع ارزی شد، روزنامه‌هایی مانند اعتماد و سازندگی، از بازگشت قهرمانانه جهانگیری در تراز سوپرمن تصویرسازی می‌کردند.

حالا یکی از همان نشریات، سپرده‌گذاری ارزی برای افزایش تولید مسکن را به ضرر مردم و از جیب مردم وانمود می‌کند! گویا اگر مردم بیش از نیمی از درآمد خود را صرف اجاره مسکن کنند، طوری نیست. اما هر اقدامی برای کاهش فشار تورمی صورت گیرد، بلافاصله هو می‌شود.چرا؟! به راستی منافع هوچیان با کدام محافل اقتصادی یا سیاسی گره خورده است؟