میدان باز و احساس رقابت واقعی در انتخابات چگونه شکل می‌گیرد؟

به گزارش حلقه وصل: مهدی جهان‌تیغی در یادداشتی نوشت: میدان باز و احساس رقابت واقعی در انتخابات چگونه شکل می‌گیرد؟ حداقل در سه مقطع از مواضع و اخبار دیدارهای رهبری در امسال تاکید بر رقابتی‌تر شدن و بازترشدن میدان انتخابات به روشنی قابل برداشت است.در سخنرانی اخیر رهبری نیز لحن ایشان درباره رقابت واقعی و باز شدن میدان فراتر از توصیه به «باید باشد» تغییر کرد. اما میدان انتخابات چه وقت باز می‌شود؟ و مردم چه وقت احساس می کنند که میدان انتخابات باز شده است؟

یک: برخی سیاسیون باز کردن میدان را فقط کار هیات اجرایی وزارت کشور و مخصوصا شورای نگهبان می دانند. این موضوع گرچه بعضا با اهداف و اغراض سیاسی و جناحی مطرح می شود ولی به ذات حرف بیراهی نیست و بی شک این دو نهاد و مخصوصا شورای نگهبان در باز کردن میدان رقابت بی تاثیر نیستند و درصدی نقش دارند. با شناختی که از این دو نهاد و گردانندگان فعلی آن وجود دارد انتظاری جز  پیشتازی در اجرای فرامین رهبری نیست و در صحنه عمل نیز عمدتا همین بوده است. اما علاوه بر این، دو نهاد مذکور باید به اطلاع رسانی کردن مستمر از اقدامات و تدابیر خود در حوزه امنیت، سلامت و تلاش قانونی خود به شکل گیری رقابت واقعی و باز شدن میدان انتخابات، اصرار داشته باشند و خود را ملزم به قانع کردن و اطمینان دادن به افکار عمومی و نخبگان سیاسی و اجتماعی در این زمینه ها بیش از گذشته بدانند. 

دو: همانطور که گفته شد شکل دهی به رقابت واقعی و باز کردن میدان انتخابات نمی تواند یکطرفه باشد، سهم شخصیت‌های تاثیر گذار سیاسی و اجتماعی، رسانه ها و احزاب نیز بسیار ویژه خواه بود. اولین موضوع این است که مجموعه‌های گفته شده نقش فعالانه و مشوقانه برای مردم داشته باشنند. تا این مرحله که هنوز هم تا ایام انتخابات روزهای زیادی باقی ماند، برخی احزاب و جریانات سیاسی و رسانه‌ای نه تنها نقش فعالانه نداشته بلکه نقش ناامیدکننده از رفتن پای صندوق رای داشتند. طرح گزاره های سیاسی، غلط و پیشداوری درباره رد صلاحیت ها، تخریب نهادهای انتخاباتی، سیاه نمایی از وضعیت فعلی کشور و کوتاهی در بیان اهمیت انتخابات در  ایجاد تحول و حل مشکلات کشور، چهار شاخصه رفتار احزاب و جریانات سیاسی مذکور بوده است. ضمن اینکه عمده همین تعداد احزاب و جریانات سیاسی، دیگر فعالین سیاسی را نیز در پشت صحنه تحت فشار قرار دادند تا از شرکت یا گرم کردن تنور انتخابات پرهیز کنند. بنابراین بخشی از احزاب و چهره های سیاسی برخلاف آغوش باز نظام، سهم و تکلیف خود را به خوبی تا این لحظه انجام ندادند و باید در زمان باقیمانده جبران کنند.

سه: در کنار مطالبه و فرمان رهبری برای باز شدن میدان، مردم باید احساس کنند میدان بازشده است. بخشی از شکل گیری این احساس در میان مردم قطعا کار احزاب، شخصیت های تاثیر گذار، رسانه‌ها و حلقه های میانی جامعه هست. احزاب و جریانات سیاسی در شکل گیری احساس باز شدن میدان برای مردم دو کار اساسی می توانند بکنند، اول اینکه به مردم صادقانه بگویند چه تعداد از اعضای آن‌ها و همفکرانشان در فرآیند انتخابات حضور پیدا کردند و دوم اینکه اندیشه‌های حکمرانی واقعی خود را سانسور نکنند. مثلا حزبی که به لیبرالیسم اعتقاد دارد و هر وقت در قدرت بوده نسخه لیبرالیستی در فرهنگ و اقتصاد پیاده کرده، این بخش ها از اندیشه های خود را نباید سانسور نکند، زیرا مردم اینگونه از حضور اندیشه های مختلف در عرصه انتخابات بیشتر آگاه خواهند شد و احساس بازشدن میدان برای انتخابات را بیشتر احساس خواهند کرد.