مسئولیت ما در قبال تحریف‌ های عاشورایی از منظر شهید مطهری

به گزارش حلقه وصل: یکی از جلوه‌های تحریف قضیه عاشورا موضوع دست‌بردن در هدف امام حسین(ع) و دگرگون‌سازی اهداف ایشان از برپایی قیام و نهضت است. شهید مطهری در گفتاری نسبت به این قضیه موضع گرفته و به موضوع تحریف در هدف و غایت قیام امام حسین(ع) توجه می‌دهد.

جنایتی دیگر بر حضرت سیدالشهدا(ع)

من نمی‏‌دانم کدام جانی یا جانی‌هایی جنایت را به شکل دیگری بر حسین بن علی وارد کردند و آن اینکه هدف حسین بن علی را مورد تحریف قرار دادند و همان چرندی را که مسیحی‌ها در مورد مسیح گفتند درباره حسین گفتند که حسین کشته شد برای آنکه بار گناه امّت را به دوش بگیرد، برای اینکه ما گناه کنیم و خیالمان راحت باشد، حسین کشته شد برای اینکه گنه‌کار تا آن زمان کم بود، بیشتر بشود. 

محدود شدن در گریه و زاری!

لذا بعد از این انحراف، چاره‏‌ای نبود جز اینکه ما فقط صفحه سیاه و تاریک این حادثه را بخوانیم، فقط رثاء و مرثیه ببینیم. من نمی‌‏گویم آن صفحه تاریک را نباید دید بلکه باید آن را دید و خواند، اما این مرثیه همیشه باید مخلوط با حماسه باشد. اینکه گفته‌‏اند رثای حسین بن علی باید همیشه زنده بماند، حقیقتی است و از خود پیغمبر گرفته‌‏اند و ائمه اطهار نیز به آن توصیه کرده‏‌اند. این رثاء و مصیبت نباید فراموش بشود، این ذکری‏، این یادآوری نباید فراموش بشود و باید اشک مردم را همیشه بگیرید، اما در رثای یک قهرمان. پس اول باید قهرمان بودنش برای شما مشخص شود و بعد در رثای قهرمان بگریید، وگرنه رثای یک آدم نفله شده بیچاره بی‏دست و پای مظلوم که دیگر گریه ندارد، و گریه ملتی برای او معنی ندارد. در رثای قهرمان بگریید برای اینکه احساسات قهرمانی پیدا کنید، برای اینکه پرتوی از روح قهرمان در روح شما پیدا شود و شما هم تا اندازه‌‏ای نسبت به حق و حقیقت غیرت پیدا کنید، شما هم عدالت‌خواه بشوید، شما هم با ظلم و ظالم نبرد کنید، شما هم آزادی‌خواه باشید، برای‏ آزادی احترام قائل باشید، شما هم سرتان بشود که عزت نفس یعنی چه، شرف و انسانیت یعنی چه، کرامت یعنی چه.

شما بخش‌هایی از این کتاب را می‌خوانید

آیا امام حسین محتاج اشک ماست؟

اگر ما صفحه نورانی تاریخ حسینی را خواندیم، آن وقت از جنبه رثائی‏‌اش می‏‌توانیم استفاده کنیم وگرنه بیهوده است. خیال می‏‌کنیم حسین بن علی در آن دنیا منتظر است که مردم برایش دلسوزی کنند یا العیاذباللَّه حضرت زهرا علیه السلام بعد از هزار و سیصد سال، آنهم در جوار رحمت الهی منتظر است که چهار تا آدم فکسّنی برای او گریه کنند تا تسلّی خاطر پیدا کند!

مسئولیت ما در قبال تحریف‌های عاشورایی

گفتن یک مطلب هم لازم است که در همه این‌ها مردم مسؤولند. یعنی مردمی که در روضه خوانی‌ها شرکت می‌کنند در این قضیه مسئول هستند. مردم دو مسؤولیت بزرگ دارند: 1ـ  نهی از منکر بر همه واجب است. مردم وقتی متوجه می‌شوند که روضه‌ها دروغ است نباید در آن مجلس بنشینند که حضور در آن مجلس حرام است و باید با آن مجالس مبارزه کنند. 2- مشکل دیگر تمایلی است که صاحب مجالس‌ و مستمعین به گرم بودن مجلس دارند و به اصطلاح مجلس باید بگیرد، باید کربلا شود. روضه‌خوان بیچاره می‌بیند که اگر همه روضه‌ها راست و درست باشد آن طور که شاید و باید مجلسش نمی‌گیرد و مردم هم برای مجالس دعوتش نمی‌کنند، ناچار یک مطالبی اضافه می‌کند. مردم باید این انتظار را از خودشان دور کنند و با رفتارشان آن روضه‌خوانی را که می‌میراند و مجلس را کربلا می‌کند تشویق نکنند. کربلا می‌کند یعنی چه؟ مردم باید روضه راست بشنوند تا معارفشان، سطح فکرشان بالا بیاید به طوری که روحشان در یک کلمه اهتزاز پیدا کرد، یعنی روحشان با روح حسین بن‌علی هماهنگ شد و در نتیجه اشکی و‌لو ذره ای، و به قدر بال مگس هم از چشمشان بیرون آمد واقعا مقام بزرگی است، اما اشکی که از راه قصابی کردن از چشم بیرون بیاید اگر یک دریا هم باشد ارزش ندارد.