«میاندار» جدیدترین اثر سوره مهر از زیر چاپ در آمد

کتاب «میاندار» به قلم احمد مصطفایی توسط انتشارات سوره مهر و همکاری حوزه هنری استان کرمانشاه منتشر شد.

به گزارش حلقه وصل: کتاب «میاندار» به قلم احمد مصطفایی توسط انتشارات سوره مهر و همکاری حوزه هنری استان کرمانشاه منتشر شد.

این کتاب خلاصه‌ای از زندگی و فعالیت‌های مذهبی، نظامی، دفاعی و فرهنگی حاج محمد طالبی، یکی از بنیانگذاران تیپ نبی اکرم(ص) سپاه کرمانشاه و یکی از فرماندهان بسیجی تأثیرگذار در دوران دفاع مقدس است که به اخذ نشان فتح از دست مقام معظم رهبری مفتخر شده است.

نویسنده در این کتاب با اشاره به سختی‌های دوران کودکی راوی، اهداف، انگیزه‌ها و نحوه ورود این فرمانده را به فضای نظامی و فرماندهی در دفاع مقدس را شرح می‌دهد و به شرح مختصر عملیات‌های مختلفی را که وی در آن شرکت داشته‌اند، می‌پردازد. مجروحیت‌ها، ازدواج، شیوه فرماندهی، رابطه با رزمندگان و نیروهای تحت امر یا مافوق، تشرف به حج، وضعیت جبهه‌های پدافندی و حال و هوای عملیات‌ها، اسارت و شهادت همرزمان و دوستان نزدیک و رفتار خاص راوی در این مواقع و فعالیت‌های فرهنگی راوی پس از پایان جنگ، مطالبی است که می‌توان در این کتاب مطالعه کرد.

«میاندار» با شمارگان ۱۲۵۰ و ۳۶۸ صفحه در بازار کتاب موجود است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

«به سختی روبه روی آیینه اتاق قرار گرفتم تا خود را برانداز کنم، تصویری ناآشنا دیدم، با سروصورتی باند پیچی شده، فقط چشم‌ها و دهانش پیدا بود. با دیدن تصویر آن ناشناس، نگاهی به اطرافم انداختم تا صاحبش را پیدا کنم. اما کسی غیر از من در اتاق نبود. لب‌هایم را بدجوری بخیه زده بودند، نخ‌ها از هر طرف آویزان شده بود. صدایم هیچ شباهتی به قبل نداشت، صدایی نازک و البته کم‌رمق. گلوله تانک کنارم خورده بود. ترکش‌ها و موج انفجار دست به دست هم داده بودند تا بدن و مغزم را از هم بپاشند.

امّا شهادت توفیقی بود که سعادت می‌خواست و من باز هم زمینی و راه‌های آسمان به رویم بسته مانده بود. در این حالت به یاد رفقای شهیدم افتادم. رسم بود بعد از عملیات‌ها به دیدار خانوادهای آنان می‌رفتیم و همیشه از اینکه آنها شهید شده و ما سالم مانده بودیم، شرمنده خانواده‌هایشان می‌شدیم. از شدت جراحت‌ها، اسیری تخت بیمارستان، سختی عمل و بداخلاقی‌های برخی پرستاران گلایه نداشتم و حتّی خوشحال بودم، چراکه این بار در دیدار با خانواده شهدا شاید کم‌تر شرمنده می‌‌شدم.»