
به گزارش حلقه وصل، هر ساله تعداد زيادی از فيلمهای سينمايي ايران به جشنوارههای خارجی راه مييابند كه بخشي از آنها را فيلمهايي تشكيل ميدهند كه دچار مميزي شده و براي دريافت پروانه نمايش اصلاحاتي روي آنها انجام شده است. اما اين فيلمها در اكرانهاي خارجي با نسخه كامل خود حضور مييابند كه بدون مميزي و اصلاحات است! اين اتفاق مدتي است در بين فيلمهاي حاشيهدار باب شده و مشخص نيست چرا سازمان سينمايي در قبال دور زده شدن سيستم نظارت و ارزشيابي سكوت اختيار كرده و مانع گسترش اينگونه اقدامات نميشود.
پيش از اين فيلم سينمايي«عصبانی نيستم» كه در جشنواره فيلم فجر حضور داشت، در زمان اكران در جشنواره فيلم برلين با نسخه كامل حضور پيدا كرد كه به طول كلي با تغيير پايان داستان باعث تغيير نتيجه فيلم نسبت به نسخهاي شد كه در فجر ديده شده بود. فيلم سينمايي «مادر قلب اتمی» نيز كه هنوز در ايران اكران نشده است، از جشنوارههاي خارجي سر درآورد و هم اكنون وزارت ارشاد براي اعطاي پروانه نمايش به اين فيلم 19 مورد مميزي را عنوان كرده است كه در مجموع باعث كاهش 30 دقيقهاي زمان اين فيلم سينمايي ميشود.
سيدامير سيدزاده، تهيهكننده فيلم سينمايي «مادر قلب اتمي» ميگويد: توجه داشته باشيد اصلاحيه يك پلان در يك صحنه يا سكانس با حذف آن امكانپذير است، اين حذف موجب ميشود كه به دليل نامفهوم شدن صحنه يا سكانس بخشهاي ديگري نيز حذف شود و اين امر كاملاً اجتنابناپذير است. حال تصور كنيد در چنين شرايطي با اصلاحيهاي كه در 19 بند ارائه شده، زمان كسر شده از فيلم چقدر ميشود؟ زماني كه بنده محاسبه كردم 29 دقيقه شد كه اين فيلم سينمايي بلند را تبديل به يك فيلم كوتاه ميكرد. اين سؤال اكنون مطرح است كه چرا بايد فيلمي كه حدود نيم ساعت از آن غيرقابل نمايش است، بدون سانسور در خارج از كشور اكران شود ؟! اجازه اكران فيلمها در خارج از كشور بدون اعمال مميزي برعهده كيست؟ آيا بايد شاهد رواج فيلمهاي ايراني دو نسخهاي باشيم؟ نسخه بدون سانسور براي آنور مرز و نسخه اصلاح شده براي اين سوي مرز؟!
منبع: جوان