مهندسی که در اکثر عملیات های جنگ حضور داشت! + عکس

به گزارش حلقه وصل، سردار حسین علایی دوشنبه هشتم آذر ماه ۱۴۰۰ در متنی نوشت:

مهندس مهدی ورشابی یکی از مخلص ترین رزمندگان تأثیرگذار در پیروزی های جمهوری اسلامی ایران در دوران جنگ، در بامداد روز یکشنبه هفتم آذر ماه ۱۴۰۰ پس از یک دوره بیماری رنج آور، چشم از جهان فروبست و خانواده و آشنایان و دوستان خود را با غم فراق مواجه ساخت. او یکی از انقلابیون وفادار به منش و راه امام خمینی و از علاقمند ایشان بود که اکثر جوانی خود را در جبهه های جنگ و در دفاع از کشور عزیز صرف کرد. مهدی ورشابی از ابتدای شروع جنگ از مشهد به جبهه خوزستان رفت و در اهواز در کنار افرادی مانند شهیدان طرحچی، ناجیان و تقی رضوی قرار گرفت. آنها برای کمک به رزمندگان مدافع کشور، مهندسی جنگ جهاد را تأسیس کردند تا بتوانند در جبهه ها عملیات مهندسی انجام دهند و کمک های فنی به یگان های درگیر در مقابل دشمن متجاوز ارائه دهند. 

مهدی یکی از دوست داشتنی ترین افراد جهاد سازندگی بود که پا به پای فرماندهان جبهه ها در خطوط مقدم درگیری حضور می یافت. همه فرماندهان ارتش و سپاه و فرماندهان میدانی در جبهه ها او را می شناختند و به نظرات کارشناسی و کارهای او اعتماد داشتند. 

مهدی از ابتدای حضور در جبهه ها با شهید محمد طرحچی که او هم اهل مشهد بود کار می کرد. در زمانی که طرحچی در روز یازدهم  شهریور ماه سال ۱۳۶۰ در شحیطیه بین تپه های الله اکبر و شهر بستان در خوزستان در حالی که مشغول قنوت در نماز مغرب بود با اصابت گلولة تانک دشمن به شهادت رسید، همرزم وی آقای مهدی ورشابی هم زخمی گردید. مهدی پس از این اتفاق به مدت حدود ۷ ماه در بیمارستان بستری گردید تا به تدریج خوب شد و دوباره به جبهه بازگشت.

مهدی در اکثر عملیات های دوران دفاع مقدس حضور داشت. او از هر عملیاتی نکاتی را می آموخت و آنها را در اقدامات مهندسی جنگِ جهاد بکار می گرفت. از جمله او در اواخر آذر ماه سال ۱۳۸۹ برایم تعریف می¬کرد که در عملیات نصر که در دی ماه سال ۱۳۵۹ انجام شد در کنار لشکر ۱۶ زرهی قزوین حضور داشته و توانسته است به عمق مواضع ارتش عراق برود و از نزدیک و با چشم خود استحکامات و انواع سنگرها و چگونگی آرایش واحدهای دشمن را ببیند و بر روی آنها مطالعه کند. از همین هنگام بود که نیروهای مهندسی جنگِ جهاد سازندگی توانستند علاوه بر آنچه می دانستند، شیوة احداث سنگرهای انفرادی ، مواضع توپخانه، سنگرهای اجتماعی و خاکریزهای نعل اسبی و احداث مواضع تانک را از قوای دشمن بیاموزند و بهتر از آن ها را طراحی کرده و برای رزمندگان و نیروهای مدافع بسازند. 

او در عملیات فرمانده کل قوا خمینی روح خدا نیز که در ۲۱ خرداد ماه سال ۱۳۶۰ در دارخوین در نزدیکی آبادان انجام شد حضور داشت. مهدی ورشابی در آن عملیات در کنار رزمندگان اصفهانی که بعدها لشکر امام حسین علیه السلام را تشکیل دادند به حسین خرازی فرمانده دلاور و شجاع آن محور کمک می‌کرد. او برایم تعریف می‌کرد که نیروهای داوطلب مهندسی جنگِ جهاد در جریان آن عملیات، توانستند برای رزمندگان فداکار و پرانگیزه اصفهانی، خاکریزی به طول ۳ کیلومتر را احداث کنند تا پس از تثبیت جبهه دارخوین در پشت آن پدافند نمایند. در آن عملیات رزمندگان اسلام توانسته بودند با پیشروی به سمت مواضع گردان زرهی صلاح الدین که جمعی تیپ۸ مکانیزه ارتش عراق بود، ۳ خاکریز اول لشکر ۳ زرهی ارتش متجاوز را به تصرف خود در آورند و به پیروزی برسند.

مهدی ورشابی با شهید تقی رضوی بسیار رفیق و دوست بود و همیشه در جبهه ها آنها را در کنار یکدیگر می دیدم. پس از شهادت رضوی، مهدی به جای او فرماندهی مهندسی جنگِ جهاد را بر عهده گرفت و تا آخر جنگ به یاری رزمندگان مشغول بود. 

پس از پایان جنگ هم گرچه از ظرفیت فنی و علمی و مدیریتی آقامهدی مثل بسیاری دیگر از فرماندهان دوره دفاع مقدس به خوبی استفاده نشد ولی او به دنبال توسعه و آبادانی کشور بود. وی معتقد بود که با ساختن و پیشرفت و توسعه ایران عزیز می توان ثمره انقلاب اسلامی را نشان داد و به توسعه معنویت کمک کرد. او برای مدتی هم قائم مقام سردار مرتضی قربانی برای احداث موزه جنگ در جوار مرقد امام خمینی رحمت الله علیه بود و تلاش زیادی داشت تا مظلومیت ها و حماسه آفرینی های رزمندگان را برای آیندگان به یادگار بگذارد. 

در سال های اخیر هر بار که او را می دیدم می گفت در حال مطالعه قرآن و تدبر در آیات آن هستم. او نکاتی از قرآن را برایم بازگو می کرد. مهدی به زندگی پس از مرگ می اندیشید و همیشه یاد شهدای عزیز را در ذهن و فکر خود داشت و برای تداوم راه آنها چاره اندیشی می کرد. او مصداق آیة مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ فَمِنهُم مَن قَضی نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ  وَما بَدَّلوا تَبدیلًا بود که به انتظار لقاء الهی در حال با صفای خود زندگی را می گذراند. 

یادش گرامی...