شعرهایی در استقبال از 175 شهید غواص

بعد از انتشار خبر کشف پیکر مطهر 175 غواص شهید عملیات کربلای 4 در اواخر اردیبهشت ماه سال جاری، هنرمندان و جوانان ایرانی در استقبال از پیکر پاک آنان اقدامات جالب توجهی انجام دادند. از جمله این اقدامات، فعالیت در شبکه‌های اجتماعی در پاسداشت و اطلاع‌رسانی این واقعه بود. اخیرا برخی از شاعران جوان کشور در این رابطه اقدام به سرودن اشعاری کرده‌اند تا به این ترتیب، به استقبال پیکر پاک آنان بروند.

به گزارش حلقه وصل، بعد از انتشار خبر کشف پیکر مطهر 175 غواص شهید عملیات کربلای 4 در اواخر اردیبهشت ماه سال جاری، هنرمندان و جوانان ایرانی در استقبال از پیکر پاک آنان اقدامات جالب توجهی انجام دادند. از جمله این اقدامات، فعالیت در شبکه‌های اجتماعی در پاسداشت و اطلاع‌رسانی این واقعه بود. اخیرا برخی از شاعران جوان کشور در این رابطه اقدام به سرودن اشعاری کرده‌اند تا به این ترتیب، به استقبال پیکر پاک آنان بروند.

وحیده افضلی

بوی دریا گرفته‌اند امروز، کوچه‌ها، خانه‌ها، خیابان‌ها
لشکر آب‌ها سرازیرند، بی‌توقف به سوی میدان‌ها

دسته دسته شهید می‌آید، دست بسته شهید می‌آید
جان تازه گرفته‌ایم انگار از حضور غریب بی‌جان‌ها

صد و هفتاد و پنج زنده به گور! صد و هفتاد و پنج مرد صبور
صد و هفتاد و پنج سَر که زدند، دل به دریای موج و طوفان‌ها

صد و هفتاد و پنج دریا، نه، صد و هفتاد و پنج اقیانوس
که وجود زلالشان دارد نسبتی با تمام باران‌ها

مرد رفتند و مرد برگشتند، سرفراز از نبرد برگشتند
از زمستان سرد برگشتند، آن بهارآوران دوران‌ها

خبر زلف کیست می‌آید؟ چه نسیم خوشی‌ست می‌آید
بوی پیراهنِ که در باد است؟ که پریشان شدند کنعان‌ها

صد و هفتاد و پنج دریایی، خاک خورده به خانه می‌آیند
خبر آورده‌‌اند نزدیک است، روز پیروزی مسلمان‌ها

***

حمیدرضا اقبال‌دوست
غواص‌های پرنده

سال‌ها پیش
با دست‌های بسته و
سرهای زیر آب
پرواز کرده‌اند و
به اوج رسیده‌اند
یکصد و هفتاد و پنج پرنده عاشق
این اندام‌های پوسیده و
استخوان‌های در هم تنیده
آمده‌اند تکان‌مان دهند
شاید چشم‌هایی گشوده شوند
شاید شرم
دست‌های باز بعضی‌ها را
از دست‌درازی
بر سفره‌های کوچک
باز دارد

***

غلامعباس سعیدی

بگو بگو بگو از گل، گلی که پرپر شد
بگو بگو بگو از نخل‌تر که بی سر شد

ز غنچه‌های بهاری که پایمال شدند
به زیر پای خزان زنده زنده چال شدند

کبوتران سپیدی که بال وا کردند
در این کرانه وحشی مرا رها کردند

بگو ز مهر و ز سجاده و ز انگشتر
وضوی خون و نماز و گلوله و سنگر

ز درد و داغ تو امشب سراغ می‌گیرم
از این تنور عطش نان داغ می‌گیرم

بیا و سایه بر این دل دل کباب‌انداز
" که گفته اند نکویی کن و در آب انداز"

به باغ‌ها سهی و ناز می‌شناسندت
در آسمان پر و پرواز می‌شناسندت

تو نعش سرخ ستاره بدون سر دیدی
به خون تپیدن خورشید شعله‌ور دیدی

تو یادگار تب و تاب و التهاب منی
تو شهد و شاهد و شمع و شب و شراب منی