به گزارش حلقه وصل، محمدعلی حدادی از آزادگان دفاع مقدس و فعالان قرآنی است که ده سال را در اسارت بوده است. حدادی در مدت اسارت به فعالیت‌های قرآنی از جمله قرائت، ترجمه و تفسیر قرآن مشغول بوده است. وی قرآن را چند نوبت از ابتدا تا انتهای دوران اسارت تفسیر کرده است که بسیاری از آزادگان کشورمان در این جلسات شرکت می‌کردند. حدادی بعد از اسارت تا امروز هم مشغول فعالیت‌های قرآنی خود است و در این راه همت دارد.
به نظر شما چرا باید هفته دفاع مقدس را زنده نگه داریم؟
در قرآن اشاره می‌شود که «وَذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ»، این روزها جزو ایام‌الله است؛ یعنی روزهایی فراموش‌نشدنی هستند. روزهایی که دست خداوند توسط پیامبران، مردم یا فرشته‌ها به یاری می‌آید، یا روزی که خدا انتقام می‌گیرد و پیروزی را نصیب جبهه حق می‌کند؛ ایام‌الله می‌شود. یاد ایام دفاع مقدس هم به خاطر پیروزی شکوهمند دوران انقلاب و هشت سال پایمردی و مداومت برای اثبات حق و نشان دادن چهره حق به دنیا؛ همیشه باید زنده نگه داشته شود.
فکر می‌کنید در صورت رخداد دوباره چنین حادثه‌ای، مردم دوباره مثل آن هشت سال جنگ تحمیلی دفاع خواهند کرد؟
هیچ زمانی نور حق خاموش نمی‌شود و تا وقتی که این نور می‌تابد، دل‌ها نیز این نور را جذب می‌کند؛ پیر و جوان هم نمی‌شناسد. با اینکه سنی از من گذشته است و چهل و یک سال از ابتدای جنگ تا امروز گذشته؛ تغییری درونم رخ نداده و مشتاق‌تر هستم که به شهادت برسم و قطعاً امثال من کم نیستند و همیشه حضور دارند.
به نظر شما این روحیه همدلی که همیشه در بین مردم وجود داشته، چه در جنگ، زلزله، سیل و... ما شاهد حضور آنها در کنار هم هستیم نشان از چیست؟
فطرت انسان‌ها خدایی است به نقل از قرآن «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا» یعنی خداوند، مردم را بر اساس فطرت الهی خلق کرده است و اگر جایی این همدلی و همیاری وجود ندارد به خاطر این است که این فطرت نادیده گرفته شده است. انسان به خودی خود به ذات یکتاپرست است و همنوع دوست یا مردم دوست است. اگر غیر از این اتفاق بیفتد یعنی شیطان در آن دخیل بوده است.
اگر نکته یا خاطره‌ای از دوران دفاع مقدس و اسارت به یاد دارید، بفرمایید.
در دوران اسارت ما شاهد بیشترین فداکاری‌ها و بیشترین‌ها از هر نوع خصلت خوب انسانی که بخواهید در آنجا پیدا می‌شد. از خودگذشتگی‌ها وجود داشت؛ کسی که آب و نان خودش را نمی‌خورد و به دیگری می‌داد. اگر مریضی و یا مشکلی پیش می‌آمد مثل مادر یا پدری که از فرزندش پرستاری می‌کند از یکدیگر پرستاری می‌کردند. خدا رحمت کند حاج‌آقا ابوترابی را که الگوی آزادگان بود و در این راه سنگ بنای محکمی گذاشت و برای کمک به دیگری کسی سر از پا نمی‌شناخت. اینطوری بود که ما توانستیم در ده سال اسارت، مقاومت و ایستادگی کنیم و به یاری و همراهی خدا، به یکدیگر کمک کنیم.