به گزارش حلقه وصل، حمیدرضا ترقی عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی، درباره سخنان مقام معظم رهبری در دیدار با هیئت دولت سیزدهم مبنی بر اینکه چنانچه دولت اقتدار عمل نشان ندهد و حالت رهاشدگی در کشور مشاهده شود، قطعاً سیاست‌ها اجرایی نخواهند شد، گفت: آنچه از این سخنان رهبر انقلاب استنباط می‌شود این است که دولت باید بخش نظارتی خود را تقویت کرده و وقتی دستور و برنامه‌ای را در دست اجرا قرار می‌دهد، با پیگیری دقیق و مجدانه وزیر و معاونان نسبت به پیشبرد امور، وظیفه خود را انجام دهد و تا به نتیجه مطلوب نرسیده است کار را رها نکند.
وی افزود: علت اینکه در گذشته شاهد این رهاشدگی در وزارتخانهها و عدم پیگیری مصوبات و برنامه‌ها بودیم به همین علت بود که متاسفانه دولت قبل، عزم جزمی برای پیشبرد اهداف و مسائل نداشت. وزارتخانهها اجرای مصوبات و ابلاغیه‌ها را به صورت جدی پیگیری نمی‌کردند و نهادها صرفاً به ابلاغ و ارسال برنامه‌ها و بخش‌نامه‌ها اکتفا می‌کردند، بنابراین طبیعی است در چنین روندی بسیاری از مسائل نافرجام باقی ماندند.
عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی در پاسخ به این سوال که با توجه به تذکرات مقام معظم رهبری در دیدار با دولتمردان، مدیریت طرح وعده‌ها توسط دولت سیزدهم چگونه باید باشد؟، اظهار کرد: دولت سیزدهم از وعده دادن‌های بی پشتوانه و فاقد مولفه‌های اجرائی پرهیز کرد و در چارچوب وظایف و اختیاراتی که دارد به مردم وعده داد؛ چرا که از بین رفتن سرمایه اجتماعی دولت، بی‌اعتمادی مردم نسبت به مسئولان و ناامیدی از آینده از آثار و تبعات وعده‌های عمل نشده در دولت گذشته است.
ترقی تاکید کرد: دولت سیزدهم وقتی مصمم است که این سرمایه اجتماعی را احیا کند و این امید از دست رفته را به جامعه و مردم برگرداند، باید از دادن وعده‌هایی که اجرای آنها ممکن نیست به شدت پرهیز کند. طبق آنچه در اولین جلسه هیئت دولت تصویب شد، همه وعده‌هایی که وزرا و عناصر دولت در صحن مجلس یا در افکار عمومی داده‌اند باید تا مرحله تحقق اهداف، احصا و پیگیری شوند. اگر دولت می‌خواهد صادق‌الوعد باشد باید مسیری را در پیش بگیرد که وعده‌ها از قلم نیفتند یا مورد غفلت قرار نگیرند.
وی با اشاره به تاکید رهبر انقلاب در خصوص تعیین روزشمار برای وعده‌ها تعقیب دانه‌به‌دانه برنامه‌ها عنوان کرد: باید مسیر و برنامه برای وعده‌هایی که ارائه شده صریحاً مشخص باشد، همچنین دولت مسئولی را در تیم خود موظف کند تا اجرای دقیق مسائل مختلف را پیگیری کند. نفس چنین رویکردی موجب امیدواری مردم خواهد شد و جامعه حس می‌کند که وعده‌ها صرفاً برای دل خوش کردن یا تبلیغات یا رای جمع کردن نبوده است بلکه اینها اهدافی است که مسئولان آنها را پیگیری کرده و برای تحقق آنها روی کار آمده‌اند.
عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی به بیان آسیب‌های وعده‌های پوشالی و بی‌اساس به روح جامعه پرداخت و گفت: برای مثال در مورد برجام، شاهد بودیم که وعده دادند همه مشکلات کشور حتی آب خوردن مردم برطرف می‌شود و همه تحریم‌ها رفع خواهند شد. مردم به این وعده‌ها امید بستند، جشن گرفتند، برنامه اقتصادی و زندگی خود را با امید به اینکه این مسائل محقق خواهد شد تنظیم کردند؛ اما وقتی دیدند هیچ‌یک از موارد عملی نشد حتی از رای خود پشیمان شدند چه برسد به آنکه نسبت به رفع مشکلات ناامید شوند.
ترقی ادامه داد: وعده‌های پوشالی در کشور، موجب ناامیدی مردم نسبت به مسئولان و عدم اعتماد به دولت شد و به دنبال آن نافرمانی مدنی در جامعه را در پی داشت. جنبش‌ها و اعتراضاتی که در این مدت به وجود آمدند، تخریب‌هایی که صورت گرفت و سواستفاده‌هایی که دشمنان از این شرایط کردند، اینها همگی نتیجه و محصول همین ناکارآمدی بود. به علاوه این تصور برای مردم پیش آمد که این ناکارآمدی مربوط به مسئولین نیست بلکه مربوط به نظام است و این فضا ضربه سنگینی به جایگاه مبانی نظری و فکری انقلاب اسلامی وارد کرد.
وی خاطرنشان کرد: در کنار همه این نکات، وقتی نظام اجرایی در حل مشکلات کردم و تحقق وعده‌هایی که داده است ناکارآمد جلوه کند، طبیعی است که مردم به جای دل بستن و امید به داخل به خارج ا کشور گرایش پیدا کنند و برای حل مشکلات خارج از کشور به دنبال راه‌حل بگردند. اینها همگی تبعات و آسیب‌هایی است که افکار عمومی در پی وعده‌های بی اساس متحمل آن شد. البته این نکته که مردم به وضوح دیدند که تکیه به خارج و اعتماد به آمریکا نتیجه‌ای برای حل مشکلات نخواهد داشت.
عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی تصریح کرد: امروز که مردم به حل مشکلات با استفاده از ظرفیت داخلی امیدوار شده‌اند و می‌دانند که دولت به توانمندی‌های مردمی اعتماد دارد، می‌خواهد حرکتی مردمی را آغاز کند و به حل مشکلات مردم توجه ویژه داشته باشد، این سرمایه از دست رفته بر خواهد گشت و در آینده نزدیک شاهد افزایش سرمایه اجتماعی دولت و همراهی مردم با دولت در جهت حل مشکلات خواهیم بود.