تهران: پیشگویی پیامبر(ص) از شهادت امیرالمؤمنین(ع) در ماه رمضان/ نشانه‌های دین سالم

به گزارش حلقه وصل، حجت‌الاسلام محسن قرائتی معلم و مفسر قرآن کریم در برنامه درس‌هایی از قرآن به موضوع سلامت دین، نشانه‌ها و استمرار آن و دغدغه امام علی(ع) در این زمینه اشاره کرد.

در ادامه متن برنامه تقدیم می‌شود.

موضوع برنامه

سلامت دین، دغدغه امیرالمؤمنین علیه‌السلام

عناوین برنامه

پیشگویی پیامبر از شهادت امیرالمؤمنین در ماه رمضان

نشانه‌های دین سالم؛ مستدل و مستند

استمرار دین در طول عمر، نه فصلی و موسمی

ایمان همراه با عمل به همه دستورات خدا

امید به آینده روشن با ظهور امام زمان(عج)

دوری از هرگونه بدعت و تحریف در دین

خاطره‌ای از شهید مظلوم دکتر بهشتی

متن برنامه

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین بعدد ما احاط به علمه

«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»

بینندگان عزیز بحث را در شب نوزدهم رمضان سال 97 می‌بینید. من دهها سال شب‌های قدر یک چیزهایی در تلویزیون گفتم. امسال فکری بودم چه بگویم. یک جمله امیرالمؤمنین پرسیده مربوط به شب نوزدهم است. آن جمله را می‌خواهم تفسیر کنم. اواخر ماه شعبان بود، پیغمبر اسلام به مردم فرمود: ماه شعبان دارد تمام می‌شود و ماه رمضان دارد می‌آید. این ماه رمضان ساعاتش بهترین ساعات است. روزهایش بهترین روزهاست. دعا مستجاب می‌شود. پیرمردها را احترام کنید. به بچه‌ها رحم کنید. مفصل در مورد ماه رمضان، قرآن خواندن چطور است، دعا خواندن چطور است. دعا کردن چطور است. خیلی از ماه رمضان تعریف کرد.

پیشگویی پیامبر از شهادت امیرالمؤمنین در ماه رمضان

حضرت امیرالمؤمنین هم در جمعیت نشسته بود. «فقام» بلند شد ایستاد. فرمود: یا رسول الله! این ماه رمضانی که اینقدر خوب است، بهترین کار چیست؟ فرمود: ورع و دوری از گناه! بعد پیغمبر گریه کرد. حضرت امیرفرمود: آقا من یک سؤال کردم، گریه نداشت. این همه ماه رمضان، ماه خوبی است. گفتیم: بهترین کار چیست؟ فرمودید: تقواست. گفت: تو بلند شدی، سؤال کردی، یاد این افتادم که در چنین ماه رمضانی تو را می‌کشند. شب نوزدهم...

حضرت امیر نگفت کی، چرا، کجا؟ یک سؤال کرد، فرمود: مرا می‌کشند مهم نیست. «أ فی» یعنی آیا، «أَ فِی‏ سَلامَةٍ مِنْ دِینِی‏» (شرح نهج‏البلاغه ابن‏ابی‏الحدید، ج 4، ص 107) آیا دین من سالم خواهد بود؟ یعنی آن لحظه‌ای که من کشته می‌شوم، دین من سالم است؟ این دین سالم چیست؟ در مورد دین سالم... بعد این را هم از طریق کامپیوتر پیدا کردیم که فقط اینجا نبود. دو بار دیگر، دو جای دیگر حضرت علی به پیغمبر گفت: دینم سالم است؟ یعنی دغدغه ناراحتی امیرالمؤمنین این بود که آخر عمرش بی دین شود. ما داشتیم آدم‌هایی را که یک عمری خوب بودند، احتمال بدی هم در آنها داده نمی‌شد ولی یک مرتبه نگاهشان به شهوت خورد، به فیلم و یک شایعه شد، به یک پولی شد و اینها دین فروشی کردند. امیرالمؤمنین دغدغه‌اش این بود که دین خواهم داشت یا نه؟ «أَ فِی‏ سَلامَةٍ مِنْ دِینِی‏» پس سه مرتبه در سه حادثه این سؤال را کرد. این برای من مسأله مهمی بود که سه بار پرسید. پیغمبر فرمود: «فی سلامة من دینک» بله دینت سالم است.

نشانه‌های دین سالم؛ مستدل و مستند

این برای این، دین سالم؛ نشانه‌های دین سالم؛ نشانه‌های دین سالم؛ انسان سالم انسانی است که همه عضوهایش سالم باشد. کلیه‌اش از کار بیافتد، قلبش از کار بیافتد، چشمش نبیند، گوشش نشنود، پایش فلج شود، هریک از این حوادث شود دیگر انسان سالم نیست. و لذا در جملات داریم «بجوامع السلام» یعنی سلامتی صد در صد. وگرنه عضوی سالم باشد و عضوی خراب شود، این سالم نیست. دین سالم این است که:

1- مستند باشد. یعنی دلیل داشته باشد. به چه دلیل؟ مبنا داشته باشد. ممکن است کسی فردا بیاید بگوید که: من خواب دیدم، چنین... اگر کسی خواب ببیند، خواب ارزش ندارد. یک کسی یک عده را دور خودش جمع کرده بود به هوای خواب، به او گفتم: اگر من خواب ببینم که تمام پولهایت را به اسم من بکنی، این کار را می‌کنی؟ گفت: نه، گفتم: چطور می‌خواهی دین مرا به خواب بگیری ولی پولهایت را به خواب نمی‌دهی؟ کسی بگوید: آقا من دیشب خواب دیدم که شما هرچه سرمایه داری، برویم به اسم من کن. چه کسی گوش می‌دهد؟ روی کره زمین یک نفر نیست. یک نفر نیست که وقتی بگویی: من خواب دیدم که اموال تو برای من باشد، بگوید: برویم محضر اموال را به اسم تو کنم. یک آدم این را قبول نمی‌کند. در زمان ما یک احمق‌هایی پیدا می‌شوند دنبال یک احمق‌های دیگر می‌روند و دلیلشان هم خواب است. هزار تا خواب یک ریال ارزش ندارد. دین باید مستند باشد، قرآن بخوانم. «وَ یَتَفَکَّرُونَ‏ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» (آل‌عمران/191) در آفرینش فکر می کنند و بعد ایمان دارند. می‌گویند: «رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا» یعنی ایمان براساس «یَتَفَکَّرون» اول فکر می‌کنند، بعد می‌گویند: «ربنَّا آمّنا» ایمان باید مستند باشد. کی چه گفته است. کی چی گفته است. بگویند، هرکس هرچه می‌خواهد بگوید.

حدیث داریم وقتی شما شیعه واقعی هستید که اگر تمام مردم شهر گفتند: بدی، در شما اثر نکند. همه گفتند: زنده باد! همه گفتند: مرده باد، در شما اثر نکند. فقط ببین خودت و خدا، خودت و قرآن، کارهایت درست است یا درست نیست؟ مستند باشد.

2- دین سالم دینی است که شرک در آن نباشد. «الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إِیمانَهُمْ بِظُلْمٍ» (انعام/82) ایمان، دینش فصلی نباشد. موسمی نباشد، موضعی نباشد. مشهد می‌رویم با حجاب هستیم، از مشهد می‌آییم کنار دریا بی حجاب شویم. جلسه روضه با حجاب هستیم و عروسی بد حجاب هستیم. آرایش برای عروسی طوری نیست اما دیگر بد حجابی در عروسی و غیر عروسی ندارد. یکجا دین اظهار می‌کند و یکجا اظهار نمی‌کند. دو تا اسم روی بچه‌اش می‌گذارد، به مذهبی‌ها رسید می‌گوید: فاطمه، اگر به آدم‌های معمولی رسید، یک اسم دیگر می‌گوید. در کیفش چند تا چادر دارد. خانه این با این چادر برویم. خانه او با این چادر برویم. دین سالم دینی است که رنگ و وارنگ نشود. دین سالم...

استمرار دین در طول عمر، نه فصلی و موسمی

۳. دین سالم این است که اول و وسط و آخرش یک جور باشد. «وَ سَلامٌ عَلَیْهِ» سلامتی بر من را... «یَوْمَ‏ وُلِدَ» روزی که متولد شدم و سالم متولد شدم، «وَ یَوْمَ یَمُوتُ» روزی که می‌خواهم بمیرم سالم بمیرم، یعنی بدون حق الناس و بدون گناه بمیرم، «وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا» (مریم/15) روزی هم که قیامت می‌شود، روز سلامتی من باشد.

مردم چند دسته هستند سه تا را من می‌گویم و یکی هم شما بگویید. بعضی مردم هم اولشان خوب هستند هم آخرشان. 2- نه اولش خوب هستند، نه آخرش. اولش خوب است و آخرش بد می‌شود. چهارمی چیست؟ یکبار دیگر... نشد، نشد... هم اول و هم آخر خوب، نه اول خوب است و نه آخر، اولش خوب است و بعد بد می‌شود. اولش بد است و بعد خوب می‌شود. دین سالم دینی است که هم اولش، هم وسطش، هم آخرش خوب باشد.

شب ارتحال حضرت امام هم هست. این جمله را از حضرت امام بگویم. در یکی از اعلامیه‌هایی که امام داده نوشته بود، «خمینی اگر تنها هم بماند با آمریکا آشتی نمی‌کند.» یعنی فکر نکنم من انقلاب کردم چون مردم با من هستند. مردم با من باشند یا نباشند، هدفم را گم نمی‌کنم. مسأله‌ی مهمی است از امام. بد نیست سالگردش یک کلمه از ایشان بگویم. امام شیعه علی است. علی می‌گوید: من دینم می‌خواهم سالم بماند. یک حدیث داریم اگر بین جسمتان و مالتان درگیری شد، یا باید جسمت را فدا کنی یا باید مالت را خرج کنی. حدیث داریم مالت را خرج کن و جانت را سالم نگهدار. اگر بین جانت و دینت باز درگیری شد که جانم را بدهم یا دینم را بدهم، اسلام می‌گوید: جانت را بده. مثل همین رزمندگانی که ما در جبهه دیدیم، جانشان را دادند ولی دینشان را ندادند.

چه دارم می‌گویم؟ دین سالم چیست؟ دینی است که براساس فکر باشد 2- شرک درونش نباشد. 3- اول و آخرش یک جور باشد. 4- همراه با عمل باشد.

ایمان همراه با عمل به همه دستورات خدا

قرآن بسیاری از موارد می‌گوید: «إِنَ‏ الَّذِینَ‏ آمَنُوا» پشت سر آمنوا می‌گوید: «وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ» عمل صالح، یعنی کارت هم باید درست باشد. هم دین سالم است، هم ایمان دارد، هم عمل دارد. بعضی هستند به یک گوشه دین عمل می‌کنند. به یک گوشه عمل نمی‌کنند. این را شنیده‌اید. بارها گفتم.

پیغمبر در مسجد آمد، قیافه‌ها را دید و فرمود: «قُم» بلند شو بیرون برو. «قُم» برو بیرون، برو بیرون! گفتند: یا رسول الله! چرا اینها را بیرون کردی؟ فرمود: اینها نماز می‌خوانند اما زکات نمی‌دهند. برای امام حسین خرج می‌کند، خیلی عاشقانه افطاری می‌دهد، خیلی عالی، خمس نمی‌دهد. یعنی یک جا را قبول دارد و یک جا را قبول ندارد. عمره می‌رود، مکه می‌رود، کربلا می‌رود، به فقرا کمک می‌کند و عیدی می‌دهد و همه این کارها را می‌کند اما نماز نمی‌خواند. چیزی جای چیزی را پر نمی‌کند. درست است ایشان نماز نمی‌خواند، ولی کارهای دیگرش خوب است. بعضی چیزها با هم هست. خود شما هم بعضی جاها اگر کامل نباشد، نمی‌روی. خانم‌ها شما، اگر یک گوشواره داشته باشید، عروسی می‌روید؟ نه. اگر شما مردها یک لنگه کفش داشته باشید، از خانه بیرون می‌روید؟ اگر قطار یک ریل داشته باشد، حرکت می‌کند؟ اگر دو تا ریل بود قطار می‌رود. یک جفت کفش بود راه می‌روی. یک جفت گوشواره بود، عروسی می‌روی. یک تکه دین را قبول دارم و یک تکه از دین را قبول ندارم. باید همراه عمل باشد.

یک تکه را قبول دارم و یک تکه را قبول ندارم، آیه‌اش چیست؟ «نُؤْمِنُ‏ بِبَعْضٍ‏ وَ نَکْفُرُ بِبَعْض‏» (نساء/150) گفتند: بعضی جاها را قبول می‌کنیم، بعضی جاها را قبول نمی‌کنیم. این تکه آره و این تکه نه! دین سالم دینی است که غالب باشد. یعنی استدلالش بر همه استدلال‌ها بچربد. «لِیُظْهِرَهُ‏ عَلَى الدِّینِ کُلِّه‏» (توبه/33) «وَ اللَّهُ غالِبٌ‏ عَلى‏ أَمْرِه‏» (یوسف/21) یعنی کوتاه نیاید و نتوانند با یک شبهه، این را دین سالم می‌گویند. الآن جوان ما بچه مسلمان است، بزرگ‌ها هم همینطور است. بچه مسلمان هستند، اما یک شبهه در او بیاندازی بی دین می‌شود.

یکوقت یک کسی از یک نفر پرسید: که شما می‌گویید: اگر کسی غیبت کند همه خوبی‌هایش از بین می‌رود. گفت: ما هفتاد سال عبادت کردیم، هفتاد سال آدم خوبی بودیم، بخاطر یک کلمه خدا هفتاد سال ما را آتش می‌زند؟ جوابش این است آن آقایی که غیبتش را کردی، آبرویش را مفت پیدا نکرده است. او هم هفتاد سال جان کنده تا آبرو پیدا کرده است. شما با این کلمه هفتاد سال آبروی او را ریختی، خدا هم با این کلمه هفتاد سال عبادت تو را از بین برد. عین عدالت است. قرآن بخوانم. «جَزاءً وِفاقا» (نبأ/26) یعنی کیفرهای خدا وفاق است. یعنی میزان دارد. عادلانه است.

امید به آینده روشن با ظهور امام زمان(عج)

دین سالم چیست؟ دین سالم این است که آینده روشن داشته باشد. اگر کسی کاسبی‌اش خوب است اما خانمش می‌گوید: چه کاره هستی؟ می‌گوید: تو چه کار داری؟ من می‌روم بیرون پول پیدا می‌کنم. می‌گوید: آینده‌ات چه می‌شود؟ بیمه اجتماعی هستی؟ بازنشست می‌شوی؟ ثروتی داری؟ کشاورزی داری؟ پای تو به کجا بند است؟ یعنی اگر خانواده نداند که آینده شوهرش چیست، دغدغه دارد. آینده دین ما باید روشن باشد. آینده ما ظهور حضرت مهدی است. فقط اسلام پیروز می‌شود. دلیل؟ قرآن وعده داده «لِیُظْهِرَهُ‏ عَلَى الدِّینِ کُلِّه‏» این که گفتم آیه قرآن بود و سه بار هم تکرار شده است. «لِیُظْهِرَهُ‏ عَلَى الدِّینِ کُلِّه‏» یعنی اسلام کره زمین را خواهد گرفت.

یکبار امام به گورباچف نامه نوشت، باز حالا تصادفاً یادم می‌آید ولی خوشحالم که یادم می‌آید چون شب رحلت امام دوست دارم یک چیزهایی از امام بیاید، ولی ننوشتم. به ذهنم تصادفاً می‌آید. امام به گورباچف نوشت، نامه‌ای نوشت توسط آیت الله جوادی آملی و دو سه نفر دیگر رفتند به رئیس جمهور شوروی دادند. در نامه یک جمله این بود که در آینده نزدیکی کمونیستی شما جز لا به لای کتاب تاریخ پیدا نخواهد شد. یعنی کمونیستی محو می‌شود. تقریباً همینطور شد.

زینب کبری، از خانم‌ها بگویم. زینب کبری فرمود: حسین را کشتند و ما را اسیر کردند. اما حسین محو نخواهد شد. همینطور هم شد. کدام مزار روی کره زمین در طول تاریخ بعد از هزار و سیصد، چهارصد سال میلیونی زوار پیاده دارد؟ سخن زینب کبری است. اینکه زینب کبری است و آن هم امام خمینی است که بنده خدا هستند. خدا قول داده و فرموده: اسلام محو نخواهد شد. شرق و غرب بسیج شوند، هزار رقم برای ما طراحی کنند، اسلام می‌ماند.

دوری از هرگونه بدعت و تحریف در دین

دین سالم دینی است که تحریف در آن نباشد. تحریف یعنی مسیر دین را عوض کنند. بعضی چیزها جزء دین نیست. اسم دین را می‌برند ولی مسیرش عوض شود. چرا به ما گفتند: وقتی می‌خواهید تقلید کنید از مجتهد اعلم، یعنی از باسوادترین علماء تقلید کنید؟ برای اینکه شما اگر خواسته باشی سوار ماشین شوی، یا راننده پایه یک باشد یا راننده پایه دو، ماشین کدامیک را سوار می‌شوید؟ راننده پایه یک، پایه یک... چطور شما در جانت می‌گویی: یک ماشینی سوار شوم که ماشین او... باید هم اینطور باشد. امام یک... الله اکبر هی امام به ذهن من می‌آید، امشب بدون اراده است. امام چهارده سالی که عراق بود، شب‌های جمعه گاهی به کربلا می‌رفت. وقتی می‌خواست کربلا برود، می‌گفت: بروید یک ماشین خوب پیدا کنید و امشب کربلا بروید. دفتر آقا حساس شد. گفت: یکبار نگفت اگر یک غذای خوب، کباب خوب، لباس خوب، میوه خوب، ولی به ماشین که می‌رسد می‌گوید: ماشین خوب! گفتند: از امام بپرسیم. آمدند گفتند: شما هروقت می‌خواهید کربلا بروید، می‌گویید: یک ماشین خوب، ولی یکبار نگفتی یک غذای خوب؟ یک فرش خوب، لباس خوب، فرمود: فرش بد آدم را نمی‌کشد. لباس بد آدم را نمی‌کشد. نان خالی آدم را نمی‌کشد، اما ماشین قراضه آدم را می‌کشد.

دین سالم دینی است که تحریف نشود. اگر خواسته باشیم دینمان را غیر از اسلام، اسلام شناس بگیریم کج می‌رویم. تحریف نباید باشد.

بدعت نباید درونش باشد. یک چیزی جزء دین نیست، این هم جزء دین قرار می‌دهیم. همین «بک یا الله» که شب‌های قدر می‌گوییم، واقعاً در رساله‌ها و مفاتیح چه نوشته است؟ باید روضه خواند، چون شب قدر شب شهادت است و باید روضه خواند. اما روضه را نباید در «بک یا الله» بخوانیم. بک یا الله را بخوانیم، بعد قبلش چند دقیقه روضه بود یا بعدش، اینها را از هم جدا کنیم. چون یک کسی بخواهد قرآن سر بگیرد و برود، شما این را با روضه که قاطی می‌کنی این اذیت می‌شود، هی قرآن دستش است، به خصوص اگر قرآن سنگین باشد و هی می‌افتد. هی خوابش گرفته، چرتش گرفته، زجر می‌کشد. اسلام را آسان معرفی کنیم. صدای الغوث ما نباید به خانه همسایه‌ها برسد. فقط چیزی که حق دارد به خانه همسایه برسد، اذان است، آن هم آدم خوش صدا، اذان خوش صدا بدون پیشوند و پسوند. الله اکبر، از الله اکبر شروع کنیم. قبلش را... در اسلام ما سحرخوانی نداریم. مناجات داریم، در خانه خودت مناجات کن و دو لیتر هم گریه کن. اما پشت بلندگو نمی‌توانی مردم را از خواب بیدار کنی و بگویی: می‌خواهم سحرخوانی کنم. امام رضا فرمود: اگر دین را درست به مردم بگویید همه می‌آیند مسلمان می‌شوند. اینهایی که از دین فرار کردند، یا فرار می‌کنند، اسلام به اینها بد معرفی شده است.

خاطره‌ای از شهید مظلوم دکتر بهشتی

خدا شهید مظلوم بهشتی را رحمت کند. از آلمان آمده بود. من خدمتش رسیدم، زمان طاغوت بود. گفتم: شما برای جوان‌های هامبورگ، آلمان چه می‌گفتی؟ گفت: چطور؟ گفتم: من هم کاشان جوان‌ها را دعوت کردم برای جوان‌های کاشان کلاس دارم، می‌خواهم ببینم شما آلمان چه می‌گفتی، من هم در کاشان بگویم؟ یک عده خندیدند که کاشان چه کار به آلمان دارد؟ آقای بهشتی گفت: سؤال ایشان سؤال درستی است. نیازهای همه جوان‌های دنیا یکی است. مثل اینکه همه تشنه می‌شوند آب می‌خورند. چه آلمان، چه کاشان، دین یک نیازی است. فقط به من گفت: آقای قرائتی اگر می‌خواهی اسلام پیش برود دو کار بکن. یکی مسلمان‌ها را از اسلام جدا کن. بگو: اسلام این است        . می‌گوید: دروغ حرام است اما این مسلمان دروغ می‌گوید خوب حساب این جداست. اسلام می‌گوید: اخلاق این است. اسلام می‌گوید: بانکداری این است. اسلام می‌گوید: اقتصاد این است. اسلام می‌گوید، اسلام این را می‌گوید. بخشی از مردمی که از دین فرار می‌کنند یا بدبین می‌شوند، بخاطر این است که عمل مسلمان‌ها بد بوده است. گفت: اسلام را از مسلمان‌ها جدا کن. این یکی، دوم گفت: خرافات را هم از دین جدا کن.

مردم همه آب می‌خواهند، تا می‌رود آب بخورد می‌بیند در آب مگس افتاده است. بخاطر اینکه مگس در آب است دیگر آب نمی‌خورد. یک مگس در آب است مثل بدعتی که جزء دین می‌آورند، در دین قرار می‌دهند. چیزی که جزء دین نیست وقتی جزء دین آمد، مثل مگسی که آب نیست، در آب می‌افتد. آدم از خیر آب هم می‌گذرد. اگر دو کار کنید اسلام پیش می‌رود.

همین دعای ابوحمزه ثمالی، سحرهای ماه رمضان امام سجاد هر شب دعای ابوحمزه می‌خواند. یک سطر از دعای ابوحمزه ثمالی این است. تمام سقوط جامعه در این سطر دعاست. دعا را سبک نگیرید. عوامل سقوط جامعه در یک سطر از دعاست. صفحه‌های آخر است. صفحه یکی به آخر است، «اللهم انی اعوذ بک» امام سجاد می‌گوید: خدایا به تو پناه می‌برم، «من الکسل» کسالت، بی حالی، «و الفشل و الهمّ و الغمّ و الغفلة» غافل است، «والشهوة» عیاش است، «وَ الفَقرِ وَ الفَاقَةِ وَ الجهلِ وَ الجُبْن» جهل را می‌دانید یعنی چه.‏ بی سواد! جُبن ترسو، بی نشاط، بی سواد، ترسو، «فقر و فاقة» فقیر، این عوامل سقوط یک جامعه است. جامعه اگر ترسو بود، جامعه اگر نشاط نداشت، جامعه اگر فقیر بود، جامعه اگر غافل و عیاش بود سقوط می‌کند. اسمش دعای ابوحمزه است. ولی هر سطرش یک طرح است. عوامل سقوط جامعه در یک سطر دعای ابوحمزه هست. به هر حال، دین سالم... شب نوزدهم...

گاهی هم آدم سالم است ولی بخاطر اینکه نیتش بد است بی دین می‌شود. شب نوزدهم یک دعایی است می‌گوید: این را صد بار بگویید: «اللهم العن قتلة امیرالمؤمنین» قتلة یعنی قاتلین، خدایا قاتلین علی را لعنت کن. حضرت علی قاتلین نداشت، یک قاتل داشت. ابن ملجم، یک نفر ضربت زد، اما در دعا داریم صد بار بگو: همه قاتلین، آقا یکی بود. همه از کجا پیدا شدند؟ چون یکی کشت و باقی هم راضی بودند. اگر کسی یک کاری می‌کند شما به کارش راضی باشی، اگر گناه می‌کند، در گناهش شریک هستیم. ثواب می‌کند در ثوابش شریک هستیم. مواظب باشیم زود قضاوت نکنیم. خوب کرد او را زد. خوب کرد زندانش کرد. زود قضاوت نکنیم. شریک نشویم.

خدایا به آبروی امیرالمؤمنین که دغدغه داشت دینش سالم بماند، به ما هم دین سالم مرحمت بفرما. همین کلماتی که گفتم می‌خواهم دعا کنم. خدایا به ما ایمانی بده همراه با فکر و استدلال، ایمانی بده که در آن شرک و نفاق نباشد. ایمانی که همراه ایمان عمل صالح هم باشد. ایمانی که به همه اعضای دین ایمان بیاوریم نه بعضی را قبول کنیم و بعضی را قبول نکنیم. ایمانی که به پیروزی نهایی و ظهور حضرت مهدی برسد. ایمانی که با فطرت همراه باشد. ایمانی که با تحریف و بدعت همراه نباشد. چنین ایمانی که حضرت امیر داشت و دنبالش بود و می‌خواست حفظ کند، آن ایمان را به ما و نسل ما مرحمت بفرما.

شما هم... سه چهار دقیقه‌ای چون شب نوزدهم است یک ذکر مصیبتی شود که جلسه ما در شب نوزدهم... (مداحی)

خداوندا همه دعاها را مستجاب و هر خیر و برکتی در شب قدر برای بندگان خوبت مقدر می‌کنی، همه آن خیرات و برکات را برای همه ما مرحمت بفرما. اموات ما بیامرز. مریض‌های ما شفا بده. مشکلات فرد و جامعه و دولت و ملت و نسل و ناموس را برطرف بفرما. شر اشرار را به خودشان برگردان.

«والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته»