به گزارش حلقه وصل، نشست هماندیشی ادبیات زنانه عصر امروز با حضور راضیه تجار، منیژه آرمین و احسان عباسلو در فرهنگسرای انقلاب برگزار شد.
راضیه تجار در این نشست پیرامون تعریف از ادبیات زنانه اظهار داشت: باید به این نکته توجه کرد که همان تفاوتی که در خانمها با آقایان وجود دارد در این نوع نگاه هم هست. اینکه چگونه آقایان میاندیشند و زنان چگونه، این مسائل در قلم هم تأثیرگذار است.
این نویسنده با بیان اینکه بانوان تخیلی مینویسند، احساساتی هستند و جزئینگر، گفت: همین تفاوت دیدگاه و احساس را میتوانیم در آثار هم مشاهده کنیم. چرا که معتقدم ادبیات خودش باید از خود دفاع کند.
وی افزود: داستانهایی که یک نویسنده زن و یا مرد مینویسد خودش باید دفاع کننده باشد پس باید کار را دید و اینطور قضاوت کرد.
تجار در ادامه با بیان اینکه شب گذشته برای داوری یک جشنواره آثاری را میخواندم که نویسنده بودن مرد برایم بدون دانستن نامش محرز شد، گفت: در هنگام خوانش این اثر متوجه شدم قلم مردانه است و به توصیف زن پرداخته البته مردانی هم هستند که توانستهاند ابعاد شخصیتی یک زن یا روح او را نمایان کنند ولی این اثر مشخص بود که نویسندهاش مرد است. در حالیکه گاهی خانمها راحتتر از آنات و لحظات درونی، فیزیکی خود مطالبی را مینویسند و داستانی باورمند را ارائه میدهند شاید مردها هم این توانایی را داشته باشند ولی این مسئله ای نیست بر آن مهری بزنیم و بگوییم همین است ولاغیر.
وی در بخش دیگری از سخنان خود ضمن تأکید بر این موضوع که همه متفقالقول هستیم ادبیات چه زنانه و چه مردانه باید از خود دفاع کند، تصریح کرد: تقسیمبندی صرف اصلاً درست نیست و باید بدانیم نگاه فمنیستی مختص غرب است و اگر هم برای این ادبیات تعریفی ارائه نشده به این دلیل است که از سوی جامعه ادبی باید این تعریف برمیخواست که اینگونه نشد.
به گفته این کارشناس ادبی و نویسنده، خانمها احساسیتر هستند و ممکن است تفاوتهای فردی نیز وجود داشته باشد. مثلاً در نوشتن بسیاری از خانمها مردی را به حدی بزرگ میبینند که در نوشتههایشان آن را میبینیم یعنی نگاه شرقی ایرانی در نوشتارشان بروز میکند.
وی خاطرنشان کرد: گاهی ما در ایران ادبیات عامهپسند داریم. ادبیاتی که تعداد کثیری از بانوان به آن ورود کردند و از تجربیات و دریافت شخصی خود مینویسند ضمن اینکه برای نوشتن این نوع اثر تحقیقی هم نکردهاند بنابراین دایره واژگانشان نیز محدودتر است و بیشتر آثاردر سطح میگذرد اگر حجم وسیعی هم داشته باشد عمقش به اندازه یک بند انگشت است در حالیکه در کشور ما ادبیات جدیتری هم هست که بانوان در آن موفقترند.
این نویسنده گفت: پیش از این انقلاب وقتی به سردر سینماها نگاه میکردیم شرمنده بودیم چرا که فیلمهای فارسی در آن دوران بسیار رواج داشت اما پس از انقلاب با تشکیل بنیاد فارابی و با ساخت فلیمایی چون «گاو» تخیل ایجاد شد و در ادامه چگونه گفتن نیز آغاز گردید و امروز میبینیم که سینمای ایران حرف برای گفتن دارد و باید بدانیم هنر گاهی در تنگنا بیشتر رشد میکند و در این مسیر نویسنده خلاق هم راه خود را مییابد.
تجار در پایان به بانوان نویسنده توصیه کرد: مطالعه را جدی بگیرند، عرصه نوشتن را ترک نکنند، به آموزش توجه داشته باشند و با افق والاتری ببینند.