یأس‌ها و امیدها در روزهای بی‌رمق جشنواره فیلم فجر

اگر چه در نگاه اول، بشود کوچک‌سازی جشنواره فیلم فجر را به صرفه‌جویی در هزینه‌ها ربط داد اما واقعیت این است که از بین فیلم‌های ارائه شده به جشنواره، بسیاری از آنها فاقد کیفیت‌های لازم بوده‌اند و برخی دیگر هم به خاطر مشکلات اقتصادی، در بخش‌های تولید، با سرعت پایینی در حال حرکتند و امکان رسیدنشان به جشنواره، ضعیف بوده است.

میثم رشیدی مهرآبادی: سرویس حاشیه‌نگاری: به گزارش حلقه وصل، جشنواره فیلم فجر، امسال 36مین دوره خودش را در حالی می‌گذراند که از نظر تعداد، کاهش قابل توجهی داشته است. این جشنواره در دوره پیش، ۳۳ فیلم در بخش سودای سیمرغ و ۱۱ فیلم دیگر در بخش غیررقابتی، ۱۱ فیلم در بخش سینماحقیقت (مسابقه آثار مستند بلند) و ۲۳ فیلم در بخش فیلم کوتاه داشت اما در این دوره فقط 26 فیلم (با احتساب 2 مستند) حضور دارند.
اگر چه در نگاه اول، بشود این کوچک‌سازی را به صرفه‌جویی در هزینه‌ها ربط داد اما واقعیت این است که از بین فیلم‌های ارائه شده به جشنواره، بسیاری از آنها فاقد کیفیت‌های لازم بوده‌اند و برخی دیگر هم به خاطر مشکلات اقتصادی، در بخش‌های تولید، با سرعت پایینی در حال حرکتند و امکان رسیدنشان به جشنواره، ضعیف بوده است.
امسال تعداد سینماهای مردمی کاهش یافت و کاخ جشنواره (برج میلاد) با همه برووبیاهایش، جای خود را به پردیس سینمایی ملت داد. این اگرچه در صرفه‌جویی هزینه‌ها، تاثیر زیادی داشت اما اهالی رسانه‌ها را به خاطر ترافیک شدید حوالی سینماملت و عدم وجود پارکینگ کافی، به اعتراض واداشت. با این همه، مسئولان جشنواره، بی‌توجه به اعتراض‌ها بر تصمیم خود ماندند و برنامه‌های روزانه اکران سینمای رسانه‌ها را از ساعت 14 آغاز کردند تا متحمل هزینه ناهار برای میهمانان هم نشوند!
فیلم‌ها برای اهالی رسانه به عنوان منعکس‌کنندگان حس و حال فیلم‌ها در رسانه‌ها و مردم، قرعه‌کشی شد تا از روز 13 بهمن (یک روز دیرتر از همیشه) در ساعت‌های 14، 17 و 20 به نمایش دربیاید و تا روز 21 بهمن ادامه داشته باشد.
نگاهی به فیلم‌های انتخاب شده برای این دوره (تا لحظه نگارش این یادداشت) نشان می‌دهد که دقیقا 60 درصد از فیلم‌ها تِمی اجتماعی دارند؛ 12درصدشان دفاع مقدسی است؛ 8درصد با موضوع سیاست خارجی و مقاومت اسلامی انتخاب شده‌اند؛ 8درصد آنها مستند است؛ 8درصدشان کُمدی است و 4درصد از سهم جشنواره این دوره، در اختیار انیمیشن‌ها خواهد بود.

در این میان، بیشترین امید برای شکار سیمرغ‌های بلورین، برای سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که سه فیلم را به جشنواره فرستاده است. «به وقت شام» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا، «تنگه ابوغریب» ساخته بهرام توکلی و «سوءتفاهم» ساخته احمدرضا معتمدی از تولیدات قابل توجه این سازمان است که تا کنون در لیست سودای سیمرغ قرارگرفته‌اند.

در رویارویی با این فیلم‌ها، ساخته محمدحسین مهدویان با نام «لاتاری» و جدیدترین فیلم بهروز شعیبی با نام «دارکوب» حضور دارند که هر دو به تهیه‌کنندگی سیدمحمود رضوی بوده و شانس بالایی برای بردن سیمرغ‌ها دارند.

همچنین در این دوره می‌توان حدس زد که شعله‌ور (حمید نعمت‌الله) بمب (پیمان معادی/ به خاطر پرداختن به موضوع بمباران تهران) چهارراه استانبول (مصطفی کیایی/ به خاطر موضوع ساختمان پلاسکو)، سرو زیر آب (محمدعلی باشه‌آهنگر/ به خاطر فضای جنگی) و مغزهای کوچک زنگ‌زده (هومن سیدی/ به خاطر کارهای او که غالبا دیدنی‌اند) مورد توجه قرار بگیرند و حرفی برای گفتن داشته باشند.
با این همه و به‌رغم حال و هوای نه چندان مساعد جشنواره و شروع بی‌رمقش، گمان می‌رود با شروع نمایش فیلم‌ها، حرف و حدیث‌های مردمی پیرامون آن آغاز شود و بالاخره شاهد گرمای تنور آن باشیم.