به گزارش حلقه وصل، عبدالناصر همتی صبح امروز در برنامه رادیویی شمارش معکوس که از رادیو ایران پخش شد، درباره سه اولویت اصلی اقتصادی دولت خود، گفت: در سه دهه گذشته روند حرکت سه متغیر کلان اقتصادی کشور اینگونه بود که بهبود اوضاع اقتصادی را نوید نمی‌داد.
یکی از این متغیرها، رشد اقتصادی است که مربوط به تولید ثروت برای کشور می‌شود. دوم نرخ تورم در کشور است که شاخص روند قیمت هاست و سوم بیکاری در اقتصاد است، این سه متغیر تولید، بازار کار و بازار پول را در بر می‌گیرند.
میانگین رشد اقتصادی کشور در سه دهه گذشته، نزدیک به ۳ درصد بوده است، برنامه بلند مدت ما این بود که این نرخ باید سالانه ۸ درصد باشد، سرمایه گذاری که مهمترین رکن اساسی رسیدن به این رشد اقتصادی در کشور است، متاسفانه از سال ۸۲ تاکنون هیچ تغییری نکرده است.
در صورتی که رشد سرمایه گذاری کشور ترکیه در همین بازه زمانی ۲ و نیم درصد افزایش یافته است. متاسفانه رشد اقتصادی کشور در این مدت نوساناتی بخاطر قیمت نفت و تحریم‌هایی ظالمانه داشته است.
با این وضعیت روند رشد ثروت در جامعه محدود شد و طبیعی است که وقتی این رشد محدود می‌شود آثارش را روی بقیه توان اقتصادی کشور می‌گذارد. مثلا سفره مردم بزرگتر نمی‌شود. اقتصاد مان پیش بینی ناپذیر شده است. رشد منهای ۶ درصد و رشد ۱۱ درصد هم داریم.
دومین مسئله مهم اقتصادی حل معضل تورم است. به طور میانگین در ۳۰ سال گذشته نرخ رشد تورم در کشور ۲۰ درصد بوده است، تعداد کشورهایی با این نوع تورم در دنیا بسیار قلیل هستند. چرا باید کشوری با این همه منابع و امکانات اقتصادی، این همه رشد قیمت کالاها را شاهد باشد.
سومین اولویت اقتصادی دولت من، اصلاح نرخ بیکاری است که معمولا بالای ۱۰ درصد است و فرصت‌های اشتغال به شدت کاهش پیدا می‌کند. ادامه این روند دیگر امکانپذیر نیست.
من در طول این سال ها، بنگاه‌های اقتصادی زیادی را اداره کرده ام و با توجه به اینکه استاد اقتصاد دانشگاه تهران هستم به مسائل اقتصادی آشنا هستم.
علت اینکه تاکنون مشکل داشتیم، حضور رئیس جمهور سیاستمدار بود و سیاست بر اقتصاد حاکم بود، من می‌خواهم عکس این قضیه اتفاق بیفتد و اقتصاد دان بر سیاست حاکمیت پیدا کند. مهمترین برنامه من کنترل نقدینگی است.
شاید این سوال پیش بیاید که شما رئیس کل بانک مرکزی بودید، چرا نقدینگی را کنترل نکردید، در پاسخ باید بگویم، روند افزایش نقدینگی بطور کامل در دست بانک مرکزی نیست. سلطه سیاست مالی که دست دولت است بر سیاست پولی که دست بانک مرکزی است عملا رشد نقدینگی را اجتناب ناپذیر می‌کند.