خاطراتی از مراودات شهریار و رهبر انقلاب+فیلم و عکس

به گزارش حلقه وصل، بیست و هفتم شهریورماه سالروز درگذشت محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار و روز شعر و ادب فارسی است؛ شاعری که رهبر معظم انقلاب از او با عنوان «حکیم» یاد کرده‌اند.

تاکنون به بهانه این روز و حتی در دیگر ایام، خاطراتی از مراودات شهریار با رهبر معظم انقلاب منتشر شده است. از جمله آثاری که به این موضوع می‌پردازد، «شهریار در نگاه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای» است که از سوی نشر صهبا به چاپ رسیده است. این اثر دربردارنده سخنان آیت‌الله خامنه‌ای درباره شهریار است. یکی از بخش‌های جالب این اثر، انتشار دست‌نوشته‌ها و اشعاری است که شهریار خطاب به ایشان نوشته است. 

مقام معظم رهبری، استاد شهریار را از شعرای برجسته کل دوران ادب فارسی می‌دانند. در این گفتار سعی شده، مختصری درباره این شاعر بلندآوازه و ارتباط او با انقلاب اسلامی آورده شود. همچنین در کنار روایت ارتباطات استاد با آیت‌الله خامنه‌ای، سخنرانی‌ها و پیام‌های اصلی معظم‌له درباره ایشان، شامل سخنرانی در 1366/4/29، 1371/9/11 و 1385/6/26 و پیام تسلیت، آمده است. ضمیمه گفتار، بخشی از اشعار شهریار است، که با دست‌خط خود نوشته و تقدیم آیت‌الله خامنه‌ای کرده است.

در ادامه بخش‌هایی از دست‌نوشته‌های شهریار منتشر می‌شود:

پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای  نیز در مطلبی مفصل از زبان اصغر فردی، از شاگردان شهریار، به مراودات آیت‌الله خامنه‌ای و شهریار پرداخته است. در این مقاله آمده است:

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای طبق اظهارات خود و با توجه به ذوق ادبی‌شان، از اوائل جوانی و دوران تحصیل در مشهد مقدس با آثار مرحوم استاد حکیم شهریار آشنایی داشته‌اند. نخست این‌که شهریار در سال‌های 1310 تا 1314 که دوران تبعید خود را در خراسان سپری می‌کردند، با أجلّه‌ی شاعران خراسان مانند مرحوم نوید، محمود فرخ، گلشن آزادی و غیره معاشر بودند. از همین جهت است که مراودات آیت‌الله خامنه‌ای با أعاظم شعرای مشهد که خود از مداومان انجمن‌های شاخص ادبی مشهد بودند، مزید بر آشنایی ایشان با احوال و آثار شهریار می‌شد. یک بار معظم‌له در دوران ریاست‌جمهوری فرمودند که حین فراغت از دراسات و مباحثات، گاه کنار حوض مدرسه‌ی علمیه‌ی مشهد اشعاری از شهریار را (مخصوصاً «علی ای همای رحمت» را نام بردند) با خود زمزمه می‌کرده‌اند و حتی یادم است که فرمودند معمولاً آن غزل را در دستگاه همایون ترنم می‌کرده‌اند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به نظر این‌جانب از برترین شهریارشناسان معدود هستند که از دیرباز در جریان احوال و آثار شهریار بوده‌اند. بنا به مسموعات نسبتاً دقیقم، ایشان حداقل سه دوره‌ی کامل آثار شهریار را مطالعه‌ی تنقیدی کرده و در حواشی، ملاحظات خود را یادداشت فرموده‌اند. در هر یک از ملاقات‌ها ایشان نکته‌های بدیعی درباره‌ی ظرائف اشعار استاد حکیم شهریار گفته‌اند. در هر یک از دیدارهای عمومی یا فردی با معظم‌له نکته‌هایی را افاده فرموده‌اند که توجه به آن مفاهیم، تعمق در آثار و احوال شهریار را می‌طلبد و مهم‌ترین نکته این‌که شخصیت راستین و پایه‌ی معنوی استاد حکیم شهریار را بهتر از ایشان کسی توفیق ارزیابی نداشته است. ایشان در ملاقات اعضاء و مهمانان کنگره‌ی یکصدمین سالگرد میلاد شهریار در سال 1385، شهریار را با اتّکاء به أدلّه و إقامه‌ی براهین متقن علمی، «حکیم» خواندند.

در بخش‌هایی از این مقاله، خاطراتی نقل شده است که قسمتی از آن به این شرح است:

نسخه‌ قدیمی «حیدر بابا»

در دوران ریاست‌جمهوری، بین آیت‌الله خامنه‌ای و استاد شهریار مراسلاتی انجام می‌گرفت و ادامه داشت. مثلاً یکی از خویشان استاد حکیم نسخه‌ای از چاپ قدیم منظومه‌ی شاهکار جهانی استاد حکیم به نام «حیدربابا» را پیدا کرده بودند که استاد آن را به قول خودشان «نسگل» کردند به آقا داده بشود و با قلم خود یادداشتی به همراه یک قطعه شعری که ارتجالاً به همان مناسبت تقدیم نسخه حیدربابا سرودند و نوشتند.

شاعرنوازی

یک بار استاد به من گفتند که دلم برای شنیدن صدای آقای خامنه‌ای تنگ آمده است و کاش می‌شد که تلفنی اظهار عشقی به ایشان می‌کردیم. استاد معمولاً با تلفن صحبت نمی‌کردند و حتی با آداب صحبت تلفنی هم آشنا نبودند. مثلاً «الو» نمی‌گفتند یا تعارفات متعارف در صحبت‌های تلفنی را مراعات نمی‌کردند و به‌شدت از صحبت با تلفن استنکاف می‌کردند. این است که برای من بسیار عجیب بود. تا بنده زنگ زدم و مسئول دفتر آقا گفتند که آقا در جلسه‌ی فوق‌العاده‌ی شورای عالی دفاع با فرماندهان نظامی هستند، اگر فوریت دارد که در داخل جلسه به اطلاعشان برسانیم و اگر اضطراری نیست که ما تماس را بعد از جلسه برقرار می‌کنیم. بنده عدم اضطرار را گفتم و خواهش کردم که در صورت فراغت ارتباط حاصل شود. حتی یک ربع ساعت نگذشته بود که زنگ زدند و صحبت کردند. این یکی از نمونه‌های قابل مثال کیفیت معاشرت و شاعرنوازی یک رئیس‌جمهور در جهان معاصر بود.