
یکی از محورهای عملیاتی عملیات کربلای چهار که در تاریخ 3 دی 1365 اتفاق افتادف بین جزیره مینو و نهر خین است که به عنوان یادمان علقمه مشهور شده و امسال با همت لشکر خطشکن 33 المهدی، یادمانی هم در آن ساخته شده است. بنده هم از سال 85 به طور رسمی وارد عرصه راهیان نور شدم و با فعالیتهای پژوهشی، طراحی و تدوین آثار مکتوب متناسب با فضای راهیان نور در مرکز پژوهشهای اسلامی صدا سیما و مؤسسه سیره شهدا در این زمینه مشغول بودهام. از سال 89 به صورت اجرایی در کنار دوستان مؤسسه طلایهداران نور آفاق قرار گرفتم و توفیق خدمتگزاری در پادگان حمید و یادمان شهدای عملیات والفجر هشت را داشتم و اکنون هم در کنار بسیجیان و پاسداران لشکر خط شکن 33 المهدی، خدمتگزار یادمان علقمه هستم.
آن چیزی که خادم و زائر را مجذوب این خاک میکند و در ایام نوروز به اینجا میکشاند، جاذبه و اثری است که خداوند متعال به خون شهدا عنایت کرده است. سربازان امام حسین(ع) در دهه شصت، زیر پرچم ولایت امام خمینی(ره) همان تکلیفی را انجام دادند که در سال شصت و یک هجری قمری امام حسین و سربازانش انجام دادند. وقتی رئیس موزه جنگ فرانسه پایش روی این خاک قرار میگیرد، زانوهایش سست میشود و زانو میزند و به این مطلب میرسد که این خاک با خاکهای دیگر متفاوت است. برای همین مقام معظم رهبری بارها فرمودند: از مسیر فرهنگ شهید و شهادت میشود کشور و جوانها را هدایت کرد و به سر منزل مقصود رساند...
حضور خادمین در عملیات راهیان نور میتواند چند جنبه داشته باشد؛ یکی اینکه بعضی از خدام و زائرین برای نزدیک شدن به قله انسانیت به اینجا میآیند و خدمت میکنند چون این قابلیت و پتانسیل و ظرفیت در مکتب شهید و شهادت وجود دارد. محور دوم این همه استقبال که چهار برابر بیشتر شده، این است که مردم فطرتاً آرامش را در خدا و در انصار خدا میدانند، و اگر آماری گرفته شود، مشاهده میشود که آرامش در زائران این مناطق بیشتر از مسافران به شمال کشور یا قشم و کیش بوده است. چون اینجا خاک است و انسان هم میداند که به خاک برمیگردد، احساس آرامش میکند.
دلیل فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر هشدار نسبت به تحریف دفاع مقدس، این است که دشمن، هر جایی دید که انقلاب دارد در نقطهای قلب انسانها را فتح میکند، آن سنگر را تخریب میکند. تئوریسینهای جنگنرم دشمن بارها گفتهاند که ما اگر دو بال شهادت و مهدویت را قیچی کنیم، انقلاب اسلامی ضربه میخورد. سنگر اصلی شهادتطلبی در راهیان نور است؛ جایی که شهادت میتواند تجلی پیدا کرده و تزریق بشود. مسئولین ستادی و اجرايي براي بقاء مسئله راهيان نور بايد تلاش کنند. الحمدلله رسانهها خوب كار کردهاند ولي باز جاي كار وجود دارد.
اميرالمؤمنين(ع) فرمودند: هيچ كاري نكنيد قبل از اينكه قبلش شناخت لازم را پیدا کنید. در راهيان نور هم همین است. هم زائر و هم راوی باید مناطق را بشناسد و با شناخت کامل وارد آن شود. الان هر مؤسسهاي از نگاه پژوهشگر خود كتابی چاپ كرده و به منطقه آورده و عمدتا تحريفهایی هم وجود دارد. یا اینکه هر راوي از نگاه خودش منطقه را روايت ميكند. ما اينجا چهار راوي داريم که هر كدام از نگاه خودشان این کار را میکنند و طبيعي هم هست. ما در مسائل فرهنگي بايد پنج تا «ت» را رعايت كنيم: اول توكل، بعد توسل، بعد از آن تناسب، سپس تنوع و مورد آخر تداوم است.
مسئله بعدی پكهای فرهنگي در حوزه روايتگري است که بايد متنوع باشد. چرا همه مؤسسات نميآيند با همديگر هماهنگ بشوند؟ اشكالي ندارد که محصولات متنوع باشد، اما اگر ما بخواهيم ده مدل خط تزريق كنيم، خيلي بد استو زائر نميداند چهكار كند.
در زمینه تداوم، آيا قرارگاهي براي مسئله تداوم راهيان نور وجود دارد؟ در سازمان بسيج يك جايي به نام مديريت تداوم راهيان نور داشتیم که من پارسال آنجا مسئوليت داشتم ولی استعفا دادم! متاسفانه ما از تداوم غافل شديم. پرچم خوشگل بزن، ايستگاه صلواتي بزن، که خيلي هم خوب است ولی بعدش ميخواهي چهكار كني؟ تداوم سبك خداست. ما تداوم را از خدا ياد گرفتهايم. خداوند گفت: من خدا هستم. بعد آدمها را آفريد. بعد گفت: من كه نميتوانم با اين حرف بزنم؛ صد و بيست و چهار هزار پيغمبر فرستاد، بعد ديد اينها هر كدام يك ضعفي دارند، اينجوري كه نميشود، بعد رسول خاتم آمد و بعد ائمه آمدند و همینطور تا امروز. راهيان نور هم يك عمليات خدايي است. الان چه کسی دارد راهيان نور را تربيت ميكند؟ اين چند ميليون نفر وقتي به شهرهايشان برميگردند، چطوري با شهدا ادامه بدهند؟ هر هفته بايد دور هم جمع بشويد. هر هفته بايد توسل كنيد. الان هیئتی از بچههای جهرم هستند که همین کار را میکنند و در طول سال با برگزاری مراسمهای ساده، ارتباط خودشان را با موضوعات مربوط به شهدا زنده نگه میدارند. این کار باید در بقیه گروهها هم انجام شود و تداوم صورت بگیرد.