اردوی کودکان آمریکایی با چاشنی هفت تیرکشی!

به گزارش حلقه وصل، نگرانی عجیب و دردناکی است. خانواده های آمریکایی می ترسند که نکند فرزندشان کنجکاوی کند و به سلاح گرمی که در خانه دارند دست بزند و شلیک کند. بکشد یا کشته شود آن هم به صورت کاملاً تصادفی و فقط از سر کنجکاوی کودکانه یا ماجراجویی های دوره نوجوانی. طبق قوانین این کشور، خرید اسلحه برای شهروندان آزاد است و اسلحه فروشی ها درست مثل رستوران ها، لباس فروشی ها و دیگر مراکز خرید در عمومی ترین معابر دایر و فعال هستند.

کابوس کلیدواژه جدید

بررسی آمارهای مختلف و مطالب نشریه های آمریکایی و اروپایی درباره آمار صعودی خطرات ناشی از نگه داری سلاح در خانه برای کودکان و نوجوانان هشدار می دهند. آمارهایی که روایت می کنند، سال 2018 بالاترین آمار مرگ و میر کودکان و نوجوانان آمریکایی پس از تصادف بر اثر شلیک گلوله است. آمار دردناک دیگری می گوید که کودکان سیاهپوست بیشتر کشته می شوند. همچنین آمار ناراحت کننده ای که حاکی از این است که بچه ها شوخی، شوخی به اسلحه والدین خود در خانه دست می زنند، کنجکاوی می کنند و جدی، جدی کشته می شوند یا می کشند. نه به عمد که بر اثر تصادف و کاملاً اتفاقی. «FAMILY FIRE» یکی از کلیدواژه های نگران کننده یکی، دو دهه اخیر برای خانواده های این کشور است. بچه ها ناخواسته دستشان روی ماشه می رود و تمام! اتفاقی که حتی وقتی به خیرهم می گذرد تا مدت ها کابوسی وحشتناک برای خانواده می شود و ترس از تکرار آن والدین را به تصمیم هایی مانند فرستادن فرزندانشان به چنین اردوهایی می رساند.

کرونا و خرید اسلحه

اسلحه تقریباً عضوی ثابت بین خانواده های آمریکایی است. خرید و فروش اسلحه آزاد و البته قوانینی ناظر بر آن هم در نظر گرفته شده. قوانینی که طبق این آمارها مصونیت لازم و کافی برای افراد به خصوص حفظ جان کودکان ایجاد نکرده است. به نظر می رسد در یکی، دو دهه اخیر شرایط زندگی در این کشور به سمتی رفته که مردم داشتن سلاح گرم را نیازی مهم برای امنیت خود می دانند و برای خرید اقدام کرده اند. خبرِ تیراندازی یک دانش آموز آمریکایی در مدرسه به همکلاسی ها و هم مدرسه ای هایش خبری آشناست که هر از چند گاه نمونه آن را با کیفیت و کمیت متفاوت می شنیدیم. لابه لای اخبار کرونایی جهان هم اسلحه های آمریکایی دوباره خبرساز شدند. مردم ایالت های مختلف با توجه به شرایط قرنطینه، کرونا و عواملی دیگر بیشتر اسلحه خریدند. اخبار و آماری که با یک جستجوی ساده در دسترس و کافی است عناوینی مانند صف خرید اسلحه+ کرونا+ آمریکا را تایپ  و جستجو کنید به تصاویر و خبرهای جالبی می رسید.

بدون نرده یا مسلح؟

در برخی صفحات مجازی، مطالبی قابل تأمل منتشر می شود که می توان محتوایش را محک زد. مثل این: وقتی می خواهید متوجه شوید شهری امن و امان است به پنجره ی خانه ها نگاه کنید. اگر پنجره ها بلند و بی نرده بود اگر مردم موقع بیرون رفتن از خانه از نرده و قفل برای در و پنجره ها استفاده نمی کردند یعنی امنیت حکم فرماست. به گفته این مطالب، نرده پشت پنجره ها، مانع روی دیوارها و قفل ها، «سایه ی ناامنی» است. در این دست مطالب، آمریکا و کشورهای اروپایی به دلیل اینکه خانه ها پنجره قدی شیشه ای دارند و خبری از نرده نیست، امن معرفی می شود. جملاتی که منطقی هم به نظر می رسند. اما در این مطالب نوشته نشده، خانه امن جایی است که موقع خواب نیاز نباشد اسلحه کنار تختخوابتان باشد یا هر خانواده حتماً یک اسلحه داشته باشد. پشت شیشه های بلند، قدی و بدون نرده این خانه ها پدر و مادرها نباید نگران باشند که مبادا بچه ها کنجکاوی کنند و به اسلحه دست بزنند.

تصادفی می میرند

«دغدغه امنیت» در حالی خانواده‌ های آمریکایی را ناچار به آموزش تیراندازی به کودکان کرده که  قوانین «آزادی فردی و مالکیت سلاح گرم» آن را به مخاطره انداخته است. پایگاه «هافینگتن پست» در گزارشی که سال 1397 منتشر شد، می گوید که در آمریکا اسلحه به راحتی در دسترس کودکان قرار دارد. کودکان و نوجوانان برای به دست آوردن آن تلاش زیادی نمی‌ کنند. آن ‌ها در صورت در دست داشتن آن به اولین کسی که برخورد کنند، شلیک خواهند کرد. این اتفاق  به طور میانگین روزانه ۸ بار در این کشور رخ می ‌دهد.

طبق برآورد منتشر شده یک تحقیق در آمریکا، سال ۲۰۱۸ سیزده میلیون خانواده دارای کودک در این کشور اسلحه در منزل نگهداری می ‌کنند. کودکان معمولاً از محل نگه داری اسلحه والدین خبر دارند. همچنین بر مبنای آخرین اطلاعات در دسترس فدرال که در سال ۲۰۱۶ منتشر شده سه هزار کودک به دلیل کنجکاوی و کاملاً تصادفی شلیک کرده‎اند. آمار تأمل برانگیزی است؛ ۱۲۷ نفر از اعضای خانواده ‌ها در این تیراندازی ‌های تصادفی کشته شده اند! طبق همین آمارها هزار و صد کودک هم جان خود را به دنبال کنجکاوی ذاتی دوره کودکی که متاسفانه به حادثه شلیک تصادفی اسلحه ختم شده از دست داده اند.

اردوی نظامی کودکانه

در گزارشی که طی این سال ها در سایت «abc» و چند سایت و مجله داخلی و خارجی آمد، اقدامی تفکر برانگیز به واسطه گزارش و آمار ارائه شده، منتشر و مستند شد. خانواده های آمریکایی، فرزندان کم سن و سال خود را به اردوهای آموزشی می فرستند تا نحوه استفاده از اسلحه را یاد بگیرند. این در سنین پایین جنبه مهارتی ندارد بلکه صرفاً بازدارنده است. خانواده ها می ترسند کنجکاوی کودک آن ها هم تصادفاً مرگ یا حادثه بیافریند. تصاویر منتشر شده در اردو نشان می دهد افرادی که مسئولیت آن را برعهده دارند و پیش از آن معمولاً یک نیروی نظامی بوده اند، به آموزش ها کمی جدی تر از یک اردو نگاه می کنند. ماجرا در این اردوها برای پیشگیری از حادثه به مهارت استفاده از سلاح گرم می رسد آن هم در سنین پایین کودکی یا دوره پر بسامد بلوغ نوجوانی. اگر کمی به زبان انگلیسی مسلط باشید و اردوی کودکان در منطقه جنگلی شمال فلوریدا را جستجو کنید به تصاویری می رسید که احتمالاً از ژست بچه ها به خصوص نوجوانان اسلحه به دست با چشمان پر از برقِ هیجان مسلح شدن، جا می خورید. برقی که بی شباهت به برق چشمان هفت تیرکش های فیلم های آمریکایی نیست.

پیشگیری یا هدف گیری؟!

تا پیش از کرونا آمارها حاکی از این بود که روزانه به تعداد این کودکان تحت تعلیم اضافه می شد. «جیم فاستر» ۵۷ ساله بنیانگذار این اردو، افسر بازنشسته پلیس در مصاحبه هایی گفته که این دوره ها برای بقای کودکان در برابر قتل عام های وحشتناک ضروری است. دقت کنید که او نمی گوید حوادث ناشی از کنجکاوی درباره اسلحه خانگی و ماجرا دست کم در جملات او رنگ و بوی نظامی به خود می گیرد. عکس‌های «رویترز» و «آسوشیتدپرس» از نشست سالانه «انجمن ملی اسلحه» آمریکا که مدافع استفاده از اسلحه توسط شهروندان عادی است و اردوی آموزشی آن کم خیره کننده نیست؛ هم حرف ها برای گفتن دارد. آموزش تیراندازی، هدف گیری و نه فقط پیشگیری از شلیک تصادفی به کودکان و نوجوانان! در گزارش این نشست گفته شده پیش بینی می‌ شود بیش از 70 هزار کودک و نوجوان دیگر هم دراین آموزش ها شرکت کنند.

اسلحه؛ دومین عامل مرگ

انگلیسی ها هم در تحقیق، تحلیل و گزارش های خود کم از دردسرهای باز بودن قوانین اسلحه آمریکایی و مشکلات سوء آن برای خانواده ها، کودکان و نوجوانان نمی نویسند. برای مثال تحقیقات نشریه پزشکی آمریکایی «نیوانگلد» که قدیمی و مشهورترین نشریه پزشکی جهان است، نشان می ‌دهد که سال ۲۰۱۶ مرگ کودکان و نوجوانان بر اثر شلیک گلوله، دومین عامل مرگ رده سنی کودکان و نوجوانان یک تا ۱۹ سال در آمریکاست.

مرگ و میر بر اثر اسلحه، «دومین عامل مرگ و میر» بعد از عامل «تصادف» برای این رده سنی و سه برابر بیشتر از «غرق شدن» است. نکته قابل تأمل در برخی آمارهای ارائه شده هم وجود دارد. عامل جراحت و تصادف در دو دهه گذشته کاهش پیدا کرده اما آمار فوت و سوانح اسلحه برای گروه سنی گفته شده نه تنها ثابت مانده که سال 2018 به بالاترین حد خود رسیده است. به دلیل پیش آمدن کرونا هنوز آمارهای دقیق و منسجم قابل استناد از این سیر صعودی در سال های 2019 و 2020 رسانه ای نشده. با این حال صف های طولانی خرید اسلحه در ایام کرونا یعنی سلاح بیشتر در خانه ها و افزایش احتمال خطر برای کودکان و خانواده ها.

اپیدمی کاملاً آمریکایی

روند صدمات مرگبار سلاح گرم برای کودکان و نوجوانان در نمودارها و آمارها از سال 2013 رشد صعودی و سریع پیدا کرده است. نکته ناراحت کننده دیگر اینکه سهم کودکان و نوجوانان آفریقایی تبار آمریکایی و سیاهپوست،  8 برابر بیشتر از گروه همسالان سفیدپوست آن هاست که در اثر شلیک گلوله از دنیا می روند.

این آمار در یک دهه از سال 2006 تا 2016 متاسفانه روندی صعودی هم داشته است. سایت «theconversation» هم در گزارشی تحقیقی از این آمارها و فرآیند مرگ کودکان و نوجوانان آمریکایی بر اثر حوادث ناشی از شلیک گلوله با عنوان «اپیدمی منحصر به فرد آمریکایی» یاد می کند. در گزارش خود می نویسد که موقعیت آمریکا در میان کشورهای پردرآمد، در این زمینه (مرگ با سلاح گرم) برجسته است. بیش از 90 درصد مرگ کودکان و نوجوانان بر اثر سلاح گرم در میان کشورهای صنعتی در این کشور رخ می دهد.

مرگ بچه ها در خانه

سایت «Slat» هم در مقاله اش در سال 2015می گوید که اسلحه ای که بی دقت نگه داری می شود، هر هفته جان شیرین 2 کودک را می گیرد. همچنین 85 درصد از مرگ های ناخواسته و تصادفی ناشی از شلیک اسلحه توسط کودکان در خانه اتفاق می افتد. دردناک است، کودکی در خانه پیش چشمان پدر و مادر یا عزیزانش غرق خون می شود چون کنجکاوی کودکانه او انگشتش را لغزانده و ماشه را چکانده است. به دنبال این اتفاق های دردناک و انتشار چنین مقاله هایی والدین و خانواده های بسیاری هربار از دولت می خواهند به قوانین فروش اسلحه، امنیت، حفظ جان و سلامت کودکان و نوجوانان بیشتر نظارت شود. والدینی که پس از مدتی خود را ناچار می بینند و فرزندانشان سر از کلاس های آموزش تیراندازی و استفاده از اسلحه گرم در می آورند تا شاید کمتر در خطر مرگ باشد. والدینی که به هر دلیل خود را ناچار به خرید و نگه داری اسلحه در منزل دیده اند.