تهران: در انتقال مفاهیم، ارزش‌ها، اخلاق و سیره نبوی، به نسل جوان هیچ کاری انجام نداده‌ایم

به گزارش حلقه وصل، حمیدرضا شکارسری شاعر نام آشنای عرصه ادبیات و شعر فارسی، با تاکید بر ضعف شدید استفاده از توان شعر و ادبیات فارسی معاصر در پرداختن به زندگی، سیره و سنت نبوی گفت: در انتقال مفاهیم، ارزش ها، اخلاق و سیره نبوی، به نسل جوان هیچ کاری انجام نداده‌ایم. حتی نمی‌توانم بگویم کم کاری کرده‌ایم. فعالیت‌های شعر در زمینه تفسیر و بیان ارزش‌های زندگی پیامبر آنچنان ضعیف است، که باید بگویم هیچ عملی در راستای آن صورت نگرفته است. 

شکارسری با اشاره به توجه دقیق اهالی شعر و ادبیات فارسی کهن به حضرت رسول(ص) گفت:  در ادبیات سنتی و کلاسیک فارسی مدح و توصیف پیامبر همیشه بوده است. حتی بسیاری از آثاری که آیینی نبوده و رنگ و بویی عاشقانه داشته است. ادبیات و اشعار عاشقانه در ادبیات کهن فارسی با مدح پیامبر آغاز می‌شده است. اما ادبیات و شعر معاصر فارسی از این موضوع دوری کرده است. 

وی در ادامه افزود: به نوعی در شعر و ادبیات فارسی معاصر به شخصیت وجودی پیامبر(ص) ظلم شده است. در مورد شخضیت عظیم پیامبر(ص) با توجه به ویژگی‌های ایشان، غافل شده‌ایم. بازآفرینی وقایع تاریخی و خدمات پیامبر(ص) به بشریت که هیچ، بلکه مدح و ستایش او هم نادیده گرفته شده است. اشعار بسیاری در زمینه عاشورایی، رضوی، فاطمی و انتظار سروده شده است. جشنواره‌های ادبی بسیاری هم با همین موضوعات برگزار شده است. اما به شعر و ادبیات مربوط به خاتم الانبیا(ص) نپرداخته‌ایم. 

شکارسری ضعف‌های عنوان شده را ناشی از عدم آگاهی شاعر دانست و گفت: به عقیده من، عدم توانایی هنرمندان حوزه شعر و ادبیات معاصر در ایجاد ساختاری دراماتیک از شخصیت و زندگی حضرت رسول(ص) موجب نبود اثری در خور ایشان شده است.  آنچنان که امام حسین(ع) روایت و پرداخته شده است، به رسول اکرم(ص) نپرداخته‌ایم. حضرت علی(ع)، حضرت فاطمه(س) و امام رضا(ع) سهم بیشتری از سروده‌های شعرای معاصر را نسبت به پیامبر اعظم به خود اختصاص داده‌اند. 

وی افزود: شاید از دلایل این کمبودها فقدان نگاه داستانی به پیامبر باشد. عدم توانایی در شناخت دقیق شخصیت و جزئیات همه جانبه زندگی حضرت محمد(ص) قدرت شعرای معاصر در پرداختن به ایشان را کم کرده است. چرا که شعر روزگار ما به روایت و درام توجه دارد و این امر مستلزم تحقیق، پژوهش و اطلاعات دقیق در مورد موضوع شعر است. 

شکارسری در مورد قابلیت‌های شعر نو در پرداخت موضوعات آیینی بر توانایی آن تاکید کرد و گفت: حداقل در 50سال گذشته  شاعران موفقی به سرودن شعر با مضامین آیینی و مذهبی پرداخته‌اند. موسوی گرمارودی، طاهره صفارزاده، حسن حسینی و سلمان هراتی نمونه‌هایی از شعرای آیینی هستند که در قالب نو یا سپید به شعر آیینی پرداخته‌اند. شعرای نامبرده نشان داده‌اند که قالب شعر نو و سپید ظرفیت‌های بسیاری در سرودن شعر آیینی دارد. 

شکارسری ادامه داد: مخاطب عام در تکایا و هیئت‌های گرامیداشت معصومین(ع) و حتی نشست‌های شعر و شاعری در سطع عام آن، خواهان شعر آیینی به سبک سنتی و کلاسیک آن هستند. شاعر برای جذب طیف وسیع‌تر مخاطب، خودآگاه یا ناخودآگاه، از قالب کلاسیک برای سرودن شعر آیینی استفاده می‌کند. 

وی افزود: ظرفیت‌های قالب نو، اگر نوگرایانه و نوآورانه دنبال شود، قابلیت‌هایی بی انتهایی دارد. اینکه بدون اجبار پیروی از قوانین وزن و قافیه شعر کلاسیک به شعر بپردازیم، توان شاعر در بیان اهداف و مقاصد خود را افزایش می‌دهد. 

امروزه تلاش می‌‍شود انتقال مفاهیم و ارزش‌های دینی و ارزشی لباسی از جنس روزگار ما به تن کند. در نتیجه شعر نو و سپید، قالب مناسب‌تری برای ارتباط با مخاطب امروز دارد. چراکه فهم ساده‌تری برای مخاطب خود دارد.