تهران: فرهنگ روزهای مبارزه

به گزارش حلقه وصل، «مردم» کلید واژه‌ای است که انقلاب اسلامی روی آن بسیار تاکید می‌کند،  تاکیدی که درست بوده و این مردم اگر نبودند انقلاب اسلامی راه به جایی نمی‌برد و بی‌شک از مسیر اصلی خود منحرف می‌شد. هر چند برخی از مدیران جمهوری اسلامی مردم را فراموش کرده‌اند و گمان می‌کنند هر اتفاقی افتاده قائم به مدیریت آنها بوده است اما از خاطر و ذهن تاریخی مردم پاک نخواهد شد.

در این بین برخی نیز که دل خوشی از انقلاب ندارند می‌خواهند وجهه مردمی بودن انقلاب را از آن بگیرند تا برچسب‌های دیگری نظیر «دست خارجی‌ها در کار است» و ... به این انقلاب بزنند تا بتوانند راحت‌تر راه مخالفت پیش بگیرند. هنرمندان یکی از طیف‌هایی هستند که در این مسیر می‌توانستند در تبیین وجهه مردمی بودن انقلاب اسلامی گام بردارند اما برخی از منسبان این طیف راه سکوت در پیش گرفتند و برخی نیز دست به سیاه‌نمایی از این حرکت عظیم مردمی زدند. البته بخش زیادی نیز بودند که از انقلاب گفتند و مخاطبان را با واقعیت انقلاب و حرکت توده مسلمان روبرو کردند.

محمود گلابدره‌ای نویسنده‌ای که فعالیت قالب توجهی در پیش از انقلاب در زمینه ادبیات داشته در روزهایی که حرکت عظیم ملت منتهی به شکستن پایه‌های رژیم 2500 ساله شاهنشاهی شده بود به کنجی نرفته بود بلکه وارد معرکه شده و علاوه بر حضور در میان مردم مشاهدات خود را نیز ثبت و ضبط کرده بود.

کتاب مستندنگاری «لحظه‌های انقلاب» اثر محمود گلابدره‌ای در بردارنده مشاهدات این نویسنده از روزها و ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی است که با حضور در میان مردم این حرکت مردمی را در خاطره‌ها ثبت و ضبط کرده است.

گلابدره‌ای در این کتاب از یک نثر روان بهره می‌برد و خواننده را با حال و هوای اتفاقات همراه می‌کند. ضرباهنگ و ریتم این کتاب به گونه‌ای است که خواننده خود را در معرکه حس می‌کند و تعقیب و گریزها و شعار دادن‌ها و حضور در میان مردم را می‌بیند. نثر روان کتاب خواننده را به خواندن آن فرا می‌خواند و دست از سر مخاطب بر نمی‌دارد.

گلابدره‌ای در روزهایی که بسیاری از هنرمندان ترجیح دادند سکوت کنند و به خلوت ها خزیدند راه خیابان‌ها را پیش گرفت تا با مردمش باشد و از این رو باید اثر او را یک اثر مردمی از روزهای انقلاب دانست و به تعبیری بهترین اثر مستند روزهای انقلاب دانست که به صورت ملموس روزهای انقلاب اسلامی را برای خواننده بازگو کرده است.

برخی بر این باورند که این کتاب فاقد ادبیت است که باید دید مراد آنها از ادبیت چیست؟ اما این کتاب از ادبیات همان مردمی بهره می‌برد که آن روزگار در خیابان‌ها حضور داشتند و شعار می‌دادند و خونشان بر خیابان‌ها می‌ریخت. این کتاب با زبان مردمی سخن گفته است که انقلاب را به مقصد رساندند و اگر ادبیت آن چیزی است که در کافه‌ها و محافل خصوصی شبه‌روشنفکران رایج است باید گفت اثری از آن در این کتاب دیده نمی‌شود زیرا در آن روزگار کافه‌نشین‌ها در خلوت‌ها خزیده بودند و منتظر بودند تا شرایط تثبیت شود و آن وقت قلم‌ بچرخانند و ادبیات انقلاب بنویسند.

در «لحظه‌های انقلاب» خواننده با فرهنگ روزهای مبارزه آشنا می‌شود و این مهمترین وجه این کتاب است که باید آن را به دست علاقه‌مندان به مبحث انقلاب رساند.

این کتاب از زمان انتشار تاکنون از سوی ناشران مختلفی چاپ و انتشار یافته که اکنون از سوی دفتر نشر معارف در دسترس مخاطبان است و علاقه‌مندان می‌توانند از کتابفروشی‌های سراسر کشور خریداری کنند.