سرویس جهان حلقه وصل - گروه ضدجنگ آمریکایی «کدپینک [۱] » یکی از سازمان‌هایی است که طی سال‌های گذشته برای حمایت از ایران و جلوگیری از جنگ میان آمریکا و ایران تلاش کرده است. اگرچه این گروه فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی گسترده‌ای در داخل آمریکا دارد، اما ایران نیز یکی از موضوعات مهم فعالیت‌های این گروه در خصوص سیاست خارجی واشینگتن بوده است [۲] . اعضای این گروه بارها به ایران سفر کرده‌اند [۳] ، خطاب به مردم ایران نامه نوشته‌اند [۴] ، اقدام به ایجاد اختلال در جلسه‌های ضدایرانی مقامات دولت آمریکا کرده‌اند [۵] ، و فعالیت‌های دیگری از این دست انجام داده‌اند.
سفرهای متعدد به ایران یکی از فعالیت‌های اعضای گروه کدپینک طی سال‌های گذشته بوده است (+)
جودی ایوانز یکی از محورهای فعالیت‌های کدپینک طی هفته‌های اخیر، تلاش برای لغو یا دست‌کم تعلیق تحریم‌های ضدایرانی واشینگتن [۶] در دوره شیوع کرونا از جمله با آماده کردن نامه‌ای درباره برداشتن تحریم‌ها بوده است که برخی اعضای کنگره آمریکا، چه نماینده و چه سناتور، آن را تأیید کرده‌اند [۷] . سرویس جهان حلقه وصل در خصوص تلاش‌های کدپینک در حمایت از ایران و همچنین تحریم‌های نامشروع واشینگتن علیه تهران به ویژه در دوره شیوع کرونا با «جودی ایوانز [۸] » یکی از بنیانگذاران این گروه آمریکایی گفت‌وگو کرده است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، متن این مصاحبه است.
مصاحبه‌های قبلی حلقه وصل با «مدیا بنجامین» دیگر بنیانگذار کدپینک، را از این‌جا و این‌جا بخوانید. همچنین مصاحبه‌های قبلی حلقه وصل با کارشناسان بین‌المللی درباره تحریم‌های آمریکا علیه ایران همزمان با شیوع ویروس کرونا را از لینک‌های زیر بخوانید:
لطفاً درباره فعالیت‌های کدپینک و خودتان در حمایت از ایران توضیح بدهید. می‌دانم که کارهای زیادی تا کنون انجام داده‌اید.
اتفاقاً من هم می‌خواستم بگویم فکر نمی‌کنم وقت کافی داشته باشید.
من به عنوان یکی از بنیانگذاران کدپینک همراه با اعضای دیگر گروه یک روز بعد از آن‌که در جلوگیری از جنگ عراق ناکام ماندیم، کار خود را برای جلوگیری از جنگ با ایران آغاز کردیم. این یعنی ۱۷ سال تمرکز روی ایران. در این مدت بارها مانع از اقدامات جنگی علیه ایران شده‌ایم. به عنوان مثال، لایحه‌ای توسط «[گری ال.] آکرمن» [نماینده دموکرات سابق ایالت نیویورک در مجلس نمایندگان آمریکا] مطرح شد که می‌خواست خلیج فارس را مسدود کند، اما ما توانستیم جلوی تصویب این لایحه را بگیریم، اگرچه حتی «نانسی پلوسی» [رئیس مجلس نمایندگان آمریکا] هم می‌گفت هیچ راهی برای متوقف کردن این لایحه وجود ندارد. بنابراین ایران طی ۱۷ سال گذشته در قلب ما و بطن بسیاری از کارهایمان بوده است.
در این مدت حدود شش هیأت به ایران اعزام کرده‌ایم و من در چهار عدد از آن‌ها حضور داشته‌ام که آخرین بار آن ماه فوریه سال گذشته بود. ما همیشه برای پایان دادن به تحریم‌ها تلاش کرده‌ایم و فیلم‌های کاملاً بی‌پرده و اکشنی از من و «مدیا [بنیامین]» [دیگر بنیانگذار کدپینک - جزئیات بیش‌تر] وجود دارد که نشان می‌دهند چگونه جلسات عاملان تحریم، از جمله «برایان هوک» [مدیر گروه اقدام ایران در وزارت خارجه آمریکا - جزئیات بیش‌تر] و «[سیگال] مندلکر» [مسئول ارشد سابق تحریم‌های ایران] عضو وزارت خزانه‌داری آمریکا [جزئیات بیش‌تر]، را مختل کرده‌ایم. مندلکر طراح تحریم‌هایی بود که خودش آن‌ها را «تحریم‌های حداکثری» [و «فشار حداکثری»] می‌نامید و شدیدترین تحریم‌هایی هستند که در دولت ترامپ علیه یک کشور وضع شده‌اند [جزئیات بیش‌تر].
در دوران دولت ترامپ و با سِفت‌تر شدن پیچ تحریم‌ها، کار ما هم به صورت جدی‌تر ادامه پیدا کرده است. تلاش ما برای بالا بردن هزینه تحریم‌ها علیه مردم ایران یک پروژه مستمر و هفتگی بوده است. تازه این‌ها مربوط به قبل از شیوع کروناست؛ زمانی که مردم ایران مبتلا به سرطان و سرطان خون می‌شدند، اما به دارو دسترسی نداشتند؛ وقتی مردم ایران نمی‌توانستند برای تحصیل به خارج از این کشور بروند، چراکه آمریکا بانک‌های بزرگ این کشور را تحریم کرده بود. بنابراین مسئله فقط ویروس کرونا نیست، بلکه به قبل از ویروس کرونا برمی‌گردد.
سال گذشته ما هشدار دادیم که اگرچه آمریکا می‌گوید کمک‌های بشردوستانه می‌تواند به ایران برسد، اما به خاطر پیچیدگی سیستم مالی، تحریم بانک مرکزی ایران، و ترس کمپانی‌های حمل‌ونقل و شرکت‌های بیمه از این‌که در صورت تجارت با ایران کار خود را از دست بدهند، در واقع این کمک‌ها به ایران نمی‌رسند. این تحریم‌های نامشروع چنان ایران را خفه کرده‌اند و غیرانسانی هستند که به معنای واقعی کلمه اشک من را درمی‌آورند.
من در لس‌آنجلسِ کالیفرنیا و وسط منطقه‌ای زندگی می‌کنم که نام آن را «تهرانجلس» گذاشته‌ایم. بهترین دوستان من، ایرانی هستند. اولین بار سال ۱۹۷۲ به ایران سفر کردم و تمام عمرم عاشق ایران و فرهنگ ایرانی بوده‌ام. به محض این‌که یک بار پایتان به ایران باز شود، ناخودآگاه عاشق مردم این کشور خواهید شد.
ما در سازمان کدپینک به این نکته پی بردیم که تا وقتی نتوانیم اقتصاد جنگ‌محور [در آمریکا] را پایان دهیم، نخواهیم توانست جنگ را متوقف کنیم، زیرا جنگ در خدمت اقتصاد جنگ‌محور است. بنابراین ما در تلاشیم تا آن چیزی را گسترش دهیم که آن را «اقتصاد صلح‌محور» می‌نامیم؛ اقتصادی که حول محور بخشش، تقسیم، دل‌سوزی، شکوفایی، روابط و انعطاف‌پذیری می‌چرخد و اگر وجود نداشت، هیچ‌یک از ما زنده نبودیم.
از دید من، ایرانی‌ها عمیق‌ترین نمود این اقتصاد هستند. ایران خودش یک اقتصاد صلح‌محور است، زیرا احساسی که در جامعه این کشور وجود دارد، حس اجتماع است. در ایران فردگرایی وجود ندارد، بلکه این اعتقاد وجود دارد که «همه ما در این [کشتی در کنار هم] هستیم.» بخشش، تقسیم و دل‌سوزی چنان در ایران زیاد است که عملاً به بخشی از ویژگی ذاتی و تعریف «ایرانی بودن» تبدیل شده است.
بی‌اندازه غم‌انگیز است که این اقتصاد جنگ‌محور، این «جنگ ترکیبی تحریم‌ها» علیه مردم ایران روا داشته شده است، با وجود این‌که آن‌ها هیچ کاری نکرده‌اند که سزاوار این میزان خشونت باشند. تحریم‌ها به معنای واقعی کلمه «خشونت» هستند. من با آمریکایی‌ها که صحبت می‌کنم به آن‌ها می‌گویم تحریم‌ها از بمب بدتر هستند. مانند بمب‌های نوترونی‌ای هستند که مردم را می‌کشند بدون آن‌که ساختمان‌ها را فرو بریزند. اما ما حتی در مورد تحریم‌ها صحبت هم نمی‌کنیم.
شما به عبارت «همه ما با هم هستیم» اشاره کردید که این روزها در مبارزه با کرونا زیاد آن را می‌شنویم، اما به نظر نمی‌آید دولت آمریکا اعتقادی به همراهی با مردم ایران داشته باشد. لطفاً توضیح بدهید چرا با وجود آن‌که بسیاری از افراد اهمیتی به این موضوع نمی‌دهند، این مسئله برای شما و گروه همراهتان اهمیت دارد.
چون ما معتقدیم تمام جهان یکی است، همه ما یک ملت هستیم، کره زمین متعلق به همه ماست، و زنده ماندن «همه» ما در گرو زنده ماندن «یک» نفر از ماست. سبک زندگی ما موجب ویرانی سیاره‌مان شده است. من اقتصاد جنگ‌محور را «اقتصاد سرکوبگرانه، تخریبگرانه و استعمارگرانه» می‌نامم. با نگاه به این‌که چه اتفاقی برای مردم، جوامع و سیاره ما دارد رخ می‌دهیم، می‌فهمیم که این اقتصاد جواب نمی‌دهد، بلکه از جهات زیادی به معنای واقعی کلمه «مرگ‌آور» است.
ما در سازمان کدپینک شروع به متوقف کردن جنگ و تخصیص بودجه‌های آن به تأمین نیازهای بشر برای حیات‌بخشی به دیگران کردیم، زیرا در آمریکا ۶۰ درصد از دلارهای مالیاتی ما صرف این خشونت و جنگ می‌شود. این واقعیت شرم‌آور است و خود من شخصاً از آن شرمنده هستم. این در حالی است که ما می‌توانیم مردم جهان را دور هم جمع کنیم؛ باید در صلح زندگی کنیم؛ باید بدانیم که همه ما یکی هستیم؛ و باید راه‌هایی برای همزیستی مسالمت‌آمیز پیدا کنیم.
وقتی [توافق هسته‌ای امضا شد و] صلح میان ایران و آمریکا آغاز شد، ما بسیار هیجان‌زده بودیم؛ همان توافقی که اخیراً دولت ترامپ و افرادی آن را پاره کردند که زندگی‌شان از راه حرص و خودشیفتگی و خشم می‌گذرد. اما این شخصیت، شخصیت مردم آمریکا نیست؛ شخصیت مردم جهان این نیست. ما این را به خوبی می‌دانیم. من به بیش از ۱۰۰ کشور جهان سفر کرده‌ام و در تک‌تک آن‌ها دیده‌ام که مردم در همه‌جا زیبا هستند. همه مردم بر اساس همین حس عمیق زندگی می‌کنند که همه ما یکی هستیم. فارغ از این‌که خدای شما کیست، فارغ از این‌که چه چیزی را می‌پرستید یا نمی‌پرستید، همه ما در یک سیاره زیبا زندگی می‌کنیم و باید از یک‌دیگر و از این سیاره مراقبت کنیم.
هویت کدپینک هم همین است؛ ما خشونت جنگ را درک می‌کنیم و در سراسر جهان کار می‌کنیم تا جلوی این خشونت را بگیریم. در آمریکا هم داریم تلاش می‌کنیم تا بزرگ‌ترین سازمان تروریستی روی کره زمین، یعنی دولت آمریکا، را تغییر بدهیم.
بسیاری افراد وقتی درباره تأثیرات درمانی و دارویی تحریم‌ها در بحران کرونا صحبت می‌کنند و البته هدفشان هم این است که روی جنبه‌های بشردوستانه تحریم‌ها تأکید کنند. اما واقعیت این است که تأثیر تحریم‌ها بسیار عمیق‌تر است، زیرا این تحریم‌ها طی چند ماه یا حتی چند سال گذشته اِعمال نشده‌اند، بلکه ده‌ها سال است که وضع شده‌اند. تأثیر آن‌ها هم صرفاً محدود کردن دسترسی ایران به تجهیزات پزشکی نبوده، بلکه زندگی تمام مردم را به خطر انداخته‌اند.
ما خودمان به ایران آمدیم و شاهد این وضعیت بودیم و این را به خوبی می‌دانیم. یکی از اهداف سفرهای ما به ایران جمع‌آوری داستان‌هایی بوده است که می‌توانیم با آن‌ها نشان دهیم که تحریم‌ها به معنای واقعی کلمه دارند بافت جامعه ایران را متلاشی می‌کنند. تحریم‌ها طی چند سال گذشته عملاً طبقه متوسط را در ایران از بین برده‌اند.
اگر به دهه‌های گذشته نگاه کنید، می‌بینید که تحریم‌ها شدیدتر و شدیدتر شده‌اند. ما هم در این مدت به طور مداوم تلاش کرده‌ایم تا به اعضای کنگره و مجلس سنا بگوییم که نمی‌توانند مردم ایران را بکُشند و فکر کنند این کار باعث تغییر دولت این کشور می‌شود؛ اتفاقاً تحریم‌ها موجب تقویت دولت می‌شوند. ما این را در عراق و کشورهای دیگر هم دیده‌ایم؛ تحریم موجب می‌شود دولت‌ها تقویت شوند، نه تضعیف. بنابراین تنها نتیجه تحریم‌ها کشته شدن مردم و نابود شدن زندگی آن‌هاست.
و تازه دولت آمریکا دارد فرهنگی مانند فرهنگ ایرانی را نابود می‌کند؛ فرهنگ صلحی که ما در سراسر جهان به آن نیاز داریم؛ فرهنگی که دنیای ما به خرَد آن نیاز دارد؛ و این کار فراتر از جنایت است. مدت‌های زیادی است که پیام ما همین بوده است. به طور خاص سال گذشته ما در تمام سفرهایمان تلاش کردیم نشان بدهیم که تحریم‌ها فقط مردم را نمی‌کشند، بلکه بافت جامعه را از بین می‌برند. به همین منظور طی ۱۷ سال گذشته ایرانی‌های زیادی را به کنگره آمریکا برده‌ایم.
در حال حاضر موفق شده‌ایم نامه‌ای را از اعضای هر دو مجلس نمایندگان و سنا در کنگره، از جمله «الکساندریا اوکازیو کورتز» [نماینده دموکرات ایالت نیویورک]، «برنی سندرز» [سناتور مستقل-دموکرات ایالت ورمانت] و «الیزابت وارن» [سناتور دموکرات ایالت ماساچوست] بگیریم که اکنون دارد میان دیگر اعضای کنگره نیز پخش می‌شود. البته این نامه صرفاً خواستار تعلیق تحریم‌ها برای دست‌کم ۱۲۰ روز شده است، اما به هر حال به تأیید اعضایی از کنگره رسیده است که دارند کاری انجام می‌دهند. ما دستانمان را قرمز می‌کنیم و به اعضای کنگره می‌گوییم: «دست‌های شما به خون ایرانی‌ها آغشته است»؛ به معنای واقعی کلمه «خون»، چون شما شرایطی را ایجاد کرده‌اید که این همه ایرانی کشته شوند.
«دیزایری آنیتا علی-فیروز» (چپ) عضو «کد پینک» با ریختن خون نمادین روی دست‌هایش مقابل «کاندولیزا رایس» وزیر خارجه وقت آمریکا به سیاست‌های جنگ‌طلبانه واشینگتن در خاورمیانه اعتراض می‌کند (+)
آن‌چه در مورد ویروس کرونا می‌دانیم این است که اگر درمان صحیح را انجام دهید، می‌توانید جان انسان‌ها را نجات دهید. ما این واقعیت را از تجربه چین می‌دانیم و از چین آموختیم. اگر ونتیلاتور نداشته باشید، انسان‌ها جان خود را از دست می‌دهند. این واقعیت، پیچیده نیست. این را از ووهان و دانشمندان و دکترهای این شهر می‌دانیم که اطلاعات خود را به سرعت به اشتراک گذاشتند. می‌دانم که بسیاری از پزشکان چینی به ایران هم آمده‌اند تا کمک کنند.
آمریکا نه تنها پزشک و ونتیلاتور به ایران نمی‌فرستد، بلکه هنوز هم این کشور را تحت فشار قرار می‌دهد؛ و این یعنی دست دولت آمریکا به خون ایرانی‌ها آغشته است. من اندکی بعد از جنگ عراق با ایران [که صدام در آن تحت حمایت مستقیم دولت آمریکا بود] به ایران سفر کردم. می‌دانم ایرانی‌ها چه غم و اندوهی را از کشته شدن هموطنان خود در دل دارند. اکنون [در بحران کرونا] با ارقام بزرگ‌تری مواجه هستیم. تک‌تک خانواده‌ها در ایران تحت تأثیر این بحران هستند و این بی‌اندازه ظالمانه است. دولت آمریکا باید در این‌باره کاری کند و این همان چیزی است که ما روزانه روی آن کار می‌کنیم.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که تحریم‌های آمریکا علیه تهران مصداق «مجازات دسته‌جمعی» هستند، زیرا اقتصاد ایران را تضعیف کرده‌اند و به این کشور اجازه نمی‌دهند با تمام قوا مقابل بحران کرونا بایستد. به عبارت دیگر، بسیاری از ایرانی‌ها در نتیجه تحریم‌های آمریکا پیشاپیش در زندگی روزمره خود با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کردند و شیوع کرونا این مشکلات را پیچیده‌تر کرد؛ از جمله موجب شد تا بسیاری از افراد شغل خود را از دست بدهند.
قطعاً همین‌طور است. تحریم‌ها نه تنها یک سیاست «مجازات دسته‌جمعی» هستند، بلکه فراتر از مجازات هستند؛ تحریم‌ها زندگی انسان‌ها را خفه می‌کنند و این کار را به آهستگی [و به شکلی دردناک] انجام می‌دهند. وقتی این همه مدت تحت تحریم باشید، اثر خفه‌کننده تحریم واقعاً گلوی شما را می‌فشارد؛ همان‌طور که گفتم، بافت فرهنگی کشور را از بین می‌برد.
من یک سال پیش در ایران بودم و با افراد زیادی صحبت کردم که واقعاً به لپه پرتگاه رسیده بودند. به بازار اصفهان رفتم، اما هیچ‌کس در آن نبود. مغازه‌داران زیادی را دیدم که بی‌کار بودند و تنها تقلا می‌کردند. حاضر بودند اجناس مغازه خود را به بهای ناچیزی بفروشند، فقط برای آن‌که پول سیر کردن شکم فرزندانشان در آن روز را دربیاورند. اما وقتی همه مغازه‌ها تعطیل شوند و حتی نتوانید همان درآمد ناچیز را داشته باشید، آن‌وقت چه اتفاقی می‌افتد؟
من حتی نمی‌توانم فکر آن را بکنم، اما می‌دانم که این اتفاق دارد می‌افتد. می‌دانم زیرا با افراد زیادی صحبت کرده‌ام و می‌دانم که چه‌قدر به لبه پرتگاه نزدیک هستند. این مسئله منحصر به ایران هم نیست؛ بلکه دارد در سرتاسر جهان رخ می‌دهد، زیرا ساختارهای اقتصادی در سراسر جهان به گونه‌ای چیده شده‌اند که تعداد زیادی کارگر، ثروت هنگفت دنیا را میان افرادی اندک تقسیم می‌کنند که نیمی از ثروت کل سیاره ما را در اختیار دارند، در حالی که بقیه مردم همه در رنج زندگی می‌کنند.
تحریم‌ها صرفاً بخشی از همین استراتژی اقتصادی هستند که مردم را خفه می‌کند؛ و افرادی که این همه برای ایجاد زیبایی و ایجاد و حفظ زندگی تلاش کرده‌اند، همان کسانی هستند که دارند هزینه این استراتژی را می‌پردازند. این فراتر از جنایت است؛ غیرقابل تصور است؛ جنایت‌آمیزتر از هر چیزی است که ما تا کنون تصور کرده‌ایم.
وقتی ما به خودمان فکر می‌کنیم، می‌بینیم وقتی گرسنگی می‌کشیم، دیگر نمی‌توانیم مقابل هیچ چیزی بایستیم. این در حالی است که ایران به عنوان یک کشور، دائماً محروم و ممنوع شده است، اما همچنان ایستادگی می‌کند؛ همچنان پای عزت خود ایستاده و همچنان زیبایی‌های خود را حفظ کرده است.
از شما متشکرم.
یکی از سفرهای اعضای کدپینک به ایران، از جمله جودی ایوانز (اول از چپ) و مدیا بنجامین (دوم از راست) (+)
[۱] کد پینک لینک
[۲] Iran Link
[۳] Blogs from Iran Link
[۴] نامه عذرخواهی خطاب به مردم ایران لینک
[۵] Activists Disrupt US and Israeli Officials at NYC Event Calling for War with Iran Link
[۶] No Iran Sanctions! Link
[۷] COVID-۱۹ Diplomacy Link
[۸] Jodie Evans Link