به گزارش حلقه وصل، در این گزارش آمده است: چین همچنان ۹۲ درصد از موارد ابتلا به ویروس جدید کرونا موسوم به کووید-۱۹ را از آن خود کرده است و همه موارد مرگ بجز ۱۱۸ نفر از ۳۰۰۰ مرگی که تا روز دوشنبه در جهان ثبت شده، در درون مرزهای این کشور بوده است. اما تحولات چند روز گذشته نشان داده کووید-۱۹ مدت زمان نچندان طولانی به عنوان ماجرای اصلی این کشور باقی خواهد ماند.
برای نخستین بار، شمار کسانی که در هر روز در خارج از مرزهای چین به این ویروس مبتلا میشوند بیش از شمار موارد ابتلا در داخل چین است. کشورهایی مانند برزیل، افغانستان و بحرین و کشورهای حاشیه خلیج فارس شاهد شیوع این ویروس هستند. تقریباً هیچ یک از موارد ابتلا در این کشورها بطور مستقیم از چین نیامدهاند.
اوایل این هفته آمریکا اولین مورد مرگ ناشی از کووید-۱۹ را اعلام کرد و متاسفانه نخستین مورد شیوع در یک تاسیسات مربوط به کهنسالان بوده است.
این نشریه نوشت: همانگونه که ویروس کرونا به مرزهای فراتر از مبدأ خود گسترش یافته است، دولتها باید به دنبال این باشند که کدام بخش از تجربه چین می تواند به کشورشان تعمیم پیدا کند. اولین سوال مقامات باید این باشد که آیا کووید-۱۹ همان پیامدهای بهداشتی مشابه با مردم چین را بر مردم کشورشان خواهد گذاشت. در چین این ویروس سه درصد از قربانیان را از پای درآورده و موجب بیماریهای جدی از جمله عفونت ریوی و کوتاه شدن تنفس در یک هفتم از بیماران مبتلا شده است.
درک عواملی که بر واکنش ایمنی فرد به کووید-۱۹ اثر میگذار احتمالاً به اندازه یا بیش از درک خود ویروس اهمیت دارد. ضعف سلامت ریوی در چین به نسبت دیگر کشورها بیشتر است. نیمی از چینیها سیگار میکشند. با وجود این که تأثیر سیگار بر کووید-۱۹ شناسایی نشده است اما مطالعات پیشین نشان میدهند که مصرف دخانیات شدت آنفولانزا و سندروم خاورمیانه را که از خانواده ویروس کرونا هستند، تشدید میکند. شاید مصرف بالای دخانیات دلیلی برای این امر باشد که چرا مرگ ناشی از کووید-۱۹ در چین زیاد بوده است. افراد سیگاری بسیار بیشتر از خانمهای چینی - که دو درصد از آنها سیگار میکشند - جان خود را بخاطر ویروس از دست میدهند.
این نشریه با اشاره به موارد دیگر از تجریه چین نوشت: چینی که به طور گسترده به زندگی شهری روی آورده بالاترین سطح آلودگی هوا را دارد. ازدحام جمعیت و آلودگی ممکن است نرخ افرادی که به ویروس کووید-۱۹ مبتلا بشوند و همچنین شدت و پیامدهای آن را بالا میبرد. اما باتوجه به این که زندگی ناسالم و عوامل محیطی ممکن است به بدترشدن و شیوع و شدت این ویروس در چین کمک کند، برخی از تحلیلها درباره این ویروس در میان چینیها میتواند بسیار برای دیگران کاربردی باشد. مثلا این که این ویروس میان افراد کهنسال راحتر شیوع پیدا میکند و انسانهای بالای ۶۵ سال را به شدت درگیر خود میکند. نسبت افراد بالای ۶۵ سال در چین از سال ۲۰۰۰ به این سو بیشتر شده است.
کشورهای دیگر همچنین باید به تجربه چین درباره میزان فشار این ویروس بر نظام سلامت کشور دقت کنند. این ویروس کل نظام سلامت استان هوبی چین را که شامل شهر ووهان یعنی مرکز شیوع این بیماری میشود، درگیر خود کرد. گزارشهایی هست که پزشکان مداوم سرکار هستند و هزاران پرستار داوطلب ۲۴ ساعته مشغول کمک رسانی هستند بدون این که ماسک و لوازم کافی به آنها برسد. از آن سو، دیگر بیمارانی که با بیماریهای دیگر دست و پنجه نرم میکنند از بیتوجهی کادر درمانی شکایت دارند.
این گزارش تصریح میکرد: از نظر تدابیر فوقالعاده، برخی کشورها ممکن است راهی را که چین برای کنترل این ویروس انجام داد، تقلید کنند. چین جابجایی ۷۶۰ میلیون نفر را محدود کرد. این کشور نظام قرنطینه سختگیرانه اعمال کرد و حتی افرادی که تستشان مثبت نبود را به اماکان ورزشی و دیگر مراکز نگهداری فرستادند.
فارن افرز نوشت: دیگر درسهایی که دیگر کشورها از چین میتوانند بیاموزند، سرعت، شفافیت و صحت و ارتباطات خطر مبنتی بر علم است. موثرترین اقدامات چین علیه این ویروس بدون این که مصادیق حقوق بشری را زیر سوال برده باشد، عبارت بودند از: توقف حمل و نقل عمومی، بستن اماکن تفریحی، محدود کردن تجمعت مردمی.
