به گزارش حلقه وصل، نتایج انتخابات پرحاشیه درون‌حزبی دموکرات‌ها در ایالت آیووا اعلام شد و بر این اساس «پیت بوتیچیچ» با اکثریت اندک آرا بر «برنی سندرز» پیروز شد. دفتر حزب دموکرات در آیووا با اعلام شمارش تمام آرا در این ایالت، اعلام کرد سناتور «برنی سندرز» نیز با اختلاف یک‌دهم درصدی نسبت به بوتیچیچ (1/26 درصد) و تعداد 45،829 رأی در رتبه دوم قرار گرفته است.
منابع حزب دموکرات گفته‌اند آقای سندرز توانست تعداد بیشتری از آرای رای‌دهندگان در این انتخابات مقدماتی را کسب کند اما جمع آرای نمایندگان اعزامی به مجمع انتخاباتی حزب به پیروزی بوتیچیچ منجر شد. بر اساس قواعد سیستم حزبی در آمریکا، نامزد جریان‌های حزبی در نتیجه یک رقابت درون‌حزبی انتخاب می‌شود. نتیجه انتخابات مقدماتی این حزب در سایر ایالت‌ها سرانجام به گزینش نامزد آن حزب برای مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری در اواخر سال جاری میلادی منجر خواهد شد.
در حالی نام بوتیچیچ به عنوان پیروز این انتخابات اعلام شده است که رسانه‌ها و منابع خبری از وقوع تقلب در این انتخابات خبر می‌دهند. برنی سندرز، سناتور فعلی دموکرات از جریان چپ دموکرات‌ها به حساب می‌آید و نظرات خاصی درباره سیاست داخلی و خارجی آمریکا دارد. برنی سندرز بیش از همه کاندیداهای ریاست‌جمهوری بر حوزه تامین اجتماعی تاکید دارد، در حوزه سیاست خارجی نیز وی مخالف سیاست‌های ایالات متحده مبنی بر دخالت در امور سایر کشورهاست.
به‌رغم تمایل بخش قابل توجهی از طرفداران حزب دموکرات به گفتمانی که سندرز آن را نمایندگی می‌کند، با این حال روسا و مقامات تصمیم‌گیر حزب با معرفی سندرز به عنوان کاندیدای حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 مخالف هستند و همین موضوع رقابت‌های درون‌حزبی دموکرات‌ها را با چالش مواجه کرده است؛ چالشی میان نامزد مورد حمایت بدنه حزب از یک سو و از سویی سردمداران و مقامات حزب که قدرت تصمیم‌گیر به حساب می‌آیند. این چالش اما ریشه در تقابل 2 جریان حزب دموکرات دارد؛ جریان چپ که کاندیدای آن برنی سندرز است و جریان دموکرات میانه که سایر کاندیداهای حزب آن را نمایندگی می‌کنند.
نکته قابل تامل اما این است که رهبران اصلی حزب دموکرات از جریان «دموکرات میانه» هستند، یعنی همان جریانی که خاستگاه اوباما، هیلاری کلینتون، نانسی پلوسی، جان کری، جو بایدن و سایر اعضای سرشناس این حزب است. با توجه به قدرت جریان دموکرات میانه و افرادی چون اوباما، کری، کلینتون، نانسی پلوسی و... که از این جریان هستند و تصمیمات این حزب را اتخاذ می‌کنند، در نهایت باید بازنده رقابت، رقیب آنان یعنی برنی سندرز باشد.
مخالفت با سندرز در اظهارنظرهای اعضای ارشد جریان دموکرات نیز خود را نشان داده است. هیلاری کلینتون اخیرا با اظهارنظری مبنی بر اینکه هیچ‌کس سندرز را دوست ندارد، خبرساز شد. وی در بخش اول یک مستند 4 قسمتی، سندرز را سیاستمداری ناموفق توصیف کرد و گفت: او سال‌هاست در کنگره حضور دارد اما هیچ کاری را به سرانجام نرسانده است. او در این سال‌ها تنها حمایت یک سناتور را جلب کرده و هیچ‌کس او را دوست ندارد. جان کری، وزیر پیشین خارجه آمریکا هم با حمایت از جو بایدن، با پیشگویی درباره نتایج انتخابات آیووا گفته بود: دوست خوب من جو [بایدن] انتخابات درون‌حزبی را می‌برد، دونالد ترامپ را شکست می‌دهد و یک رئیس‌جمهور عالی و برجسته خواهد شد. باراک اوباما، رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا هم با حضور در ستاد بایدن مشاوره‌هایی به وی داده بود.
مخالفت جریان اصلی حزب دموکرات با سندرز سبب شده شکست وی آن هم با یک‌دهم درصد اختلاف از نفر سوم نظرسنجی‌ها، شائبه‌برانگیزتر از همیشه باشد؛ شائبه‌هایی که وقایع انتخابات درون‌حزبی سال 2016 حزب دموکرات را زنده کرده است.
در نتیجه انتخابات درون‌حزبی میان سندرز و کلینتون در انتخابات سال 2016، به‌رغم پیشتازی سندرز در نظرسنجی‌ها، در نهایت و در شگفتی همگان هیلاری کلینتون به عنوان کاندیدای حزب دموکرات انتخاب شد. تقلب در حزب دموکرات برای پیروزی کلینتون به جای سندرز حتی باعث استعفای رئیس کمیته ملی حزب دموکرات آمریکا شد.
* از ادعای تقلب تا انجام تقلب
جریان مسلط حزب دموکرات که نقش اصلی «درآوردن نتیجه» به نفع کاندیدای دموکرات میانه را برعهده دارد، زمان انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در سال 88، قدرت اجرایی در آمریکا را بر عهده داشت؛ اوباما آن سال رئیس‌جمهور آمریکا بود، جو بایدن معاونش، هیلاری کلینتون منصب وزارت خارجه را برعهده داشت و جان کری سناتور ارشد دموکرات‌ها به حساب می‌آمد.
در نتیجه وقایع سال 88 ایران که با ادعای تقلب کاندیدای مغلوب آن انتخابات کلید زده شد، مقامات آمریکایی به صورت تمام‌قد از کاندیدای شکست‌خورده و آشوب‌ها در ایران حمایت کردند. وقوع فتنه 88 و ادعای تقلب در انتخابات زمینه‌ساز فشارهای جدید آمریکا علیه ایران در قالب تحریم‌های گسترده بود.
کلینتون در یکی از اظهارنظرهای خود در این باره میگوید آمریکا علاوه بر اظهارات علنی، اقدامات پنهانی فراوانی برای حمایت از سبزها در ایران انجام داده که نمی‌تواند آنها را بازگو کند. هیلاری کلینتون در مصاحبه سوم آبان 90 با بی‌بی‌سی فارسی، به صراحت گفت: «دولت آمریکا از بیرون ایران هر حمایتی از دستش بر می‌آمد از معترضان کرد، از جمله از سایت توئیتر خواست که اعمال تغییرات خود را مدتی به تعویق بیندازد اما در عین حال مراقب بود که زیاده‌روی نکند». کلینتون همچنین 21 خردادماه 89 درباره جمهوری اسلامی مدعی شده بود: «وقتی نگاهی بیندازید به ملغمه‌ای از سرکوب مردم‌شان، تقلب در انتخابات خودشان، و این واقعیت که آنها صادرکننده و حامی فعالیت‌های تروریستی در گوشه و کنار جهان هستند، و همچنین تلاش برای دستیابی به جنگ‌افزارهای هسته‌ای، حاصلش ملغمه‌ای بسیار خطرناک است».
باراک اوباما نیز در اظهارنظری مشابه گفت: ایرانی‌ها باید شجاعت لازم برای آزادی بیان را داشته باشند و به اعتراضات خود ادامه دهند. امیدواری و توقع من این است که کماکان شاهد این باشیم مردم ایران شجاعت ابراز اشتیاق برای به دست آوردن آزادی بیشتر و حکومتی مبتنی بر مردم‌سالاری بیشتر را داشته باشند. همچنین اوباما در مقطعی میرحسین موسوی را نماد غربگرایی در ایران خواند و بارها برخورد نظام با آشوبگران را تقبیح کرد و گفت: سیاست ایران در این باره روی سیاست آمریکا تاثیر جدی خواهد گذاشت. رئیس‌جمهور وقت آمریکا همچنین گفته بود: به عزت خاموش اصلاح‌طلبان حاضر در خیابان‌های تهران گواهی می‌دهیم!
اوباما همچنین 29 خرداد 88 در گفت‌وگو با سی‌بی‌اس اظهار داشت: من قبلا هم گفته‌ام عمیقا نگران انتخابات ایران هستم... مخالفان رژیم ایران بدانند که جهان به آنها چشم دوخته است... تظاهرات‌کنندگان ایرانی فقط در پی عدالت هستند. آنچه شما در ایران شاهد هستید آن است که صدها هزار نفر از مردم این کشور که بر این باورند صدای‌شان شنیده نمی‌شود، به طور مسالمت‌آمیز تظاهرات می‌کنند و در پی عدالت هستند و جهان شاهد آن است. ما از کسانی که در پی عدالت از یک راه مسالمت‌آمیز هستند پشتیبانی می‌کنیم و من می‌خواهم تکرار کنم که ما در کنار کسانی که متوجه راه‌حلی مسالمت‌آمیز برای این کشمکش خواهند بود، می‌ایستیم.
اوباما 5 تیر 88 نیز در نشست خبری مشترک با آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان گفته بود: آمریکا و آلمان در محکوم کردن خشونت‌های اخیر در ایران موضعی واحد دارند. وی افزود: رهبران ایران نمی‌توانند برخورد خشن با مردم معترض را پنهان کنند. شجاعت فوق‌العاده معترضان در ایران ستودنی است و به‌رغم تلاش دولت ایران برای جلوگیری دنیا از مشاهده خشونت‌ها، ما آن را می‌بینیم و محکوم می‌کنیم. در جریان اتفاقات سال 88 آمریکا تصمیم می‌گیرد فشار خود بر ایران را افزایش دهد، از آن پس عبارت «تحریم‌های فلج‌کننده» به‌وفور در ادبیات مسؤولان آمریکایی دیده می‌شود. کلینتون در خاطرات خود می‌نویسد: «از سال ۲۰۰۹ دولت اوباما استراتژی 2 مسیره یعنی فشار همراه با مذاکره را در قبال ایران بر گزید».
برنز، معاون وقت وزیر خارجه آمریکا و استوارت لوی، معاون وقت تروریسم و اطلاعات مالی وزارت خزانه‌داری نیز با حضور در کمیته روابط خارجی سنای آمریکا به تبیین مسیر فشار علیه ایران در سال 2010 می‌پردازند. در واقع پس از سال 88 است که «فشار» به استراتژی اصلی آمریکا تبدیل می‌شود. همانطور که اندیشکده «سابان» اشاره می‌کند تا پیش از سال 88 به واکنش‌های مردم ایران نسبت به افزایش تحریم‌های اقتصادی توجه نمی‌شد اما پس از انتخابات سال 88 و انفجار خشم عمومی پس از انتخابات و تداوم تظاهرات خیابانی و نافرمانی‌های مدنی، پیش‌زمینه‌های سیاستگذاران ایالات‌متحده عمیقا تغییر کرد و گزینه افکار عمومی ایران مستقیما به محاسبات آمریکا افزوده شد.
به همین دلیل پس از انتخابات سال 88، آمریکا با افزایش فشار اقتصادی این بار مستقیما و به شکل محسوسی وضعیت اقتصادی مردم ایران را هدف قرار داد تا محاسبات مردم را درباره مسائل مختلف از جمله مسأله هسته‌ای تحت تاثیر فشارهای اقتصادی تغییر دهد. در رویکرد جدید، آمریکا به پشتوانه نظام بانکی خود و نیاز موسسات مالی دنیا به نظام بانکی‌اش، تمرکز بر بخش بانکی ایران را برای کاهش درآمدهایش آغاز کرد. نکته مهم این بود که این نوع تحریم‌ها اولا به دلیل قابلیت زیاد شناسایی تخلفات آن، با استفاده از ابزارهای مختلفی از جمله سوئیفت کمتر قابل دور زدن بود و ثانیا با توجه به نیاز تمام فعالیت‌های اقتصادی از جمله صادرات و واردات و سرمایه‌گذاری به انتقال پول و انجام امور بانکی، محدودیت در این موضوع همه آنها را نیز تحت تاثیر قرار می‌داد.
در اولین گام، آمریکا تیرماه سال 1389 «قانون جامع تحریم‌های ایران (CISADA2010)» را که شروع تحریم‌های ثانویه بانکی علیه ایران بود، برای فراگیر کردن فشار علیه ایران تصویب کرد. در این قانون حوادث پس از انتخابات سال 88 به عنوان یکی از علل تصویب آن ذکر و اینچنین بیان شده بود: «دولت ایران همچنان به نقض جدی، منظم و مداوم حقوق بشر، از جمله سرکوب آزادی بیان و آزادی مذهبی، بازداشت غیرقانونی طولانی‌مدت، شکنجه و اعدام‌ها ادامه می‌دهد. چنین موارد نقضی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری جعلی در ایران در 12 ژوئن 2009/ 22 خرداد 1388 افزایش یافته است».
تغییر رویکرد آمریکا به تحریم‌های فلج‌کننده با توجه به انتخابات سال 88 و ایجاد شکاف اجتماعی در ایران، بر افزایش فشار بر مردم ایران برای تغییر محاسبات آنها تمرکز دارد. این تمرکز با افزایش تدریجی نرخ ارز در سال 1390 که منجر به افزایش تورم شد بر اثر قانون CISADA شروع شده اما محدود به این موضوع نمی‌شود. پس از این قانون، آمریکا برای هرچه بیشتر کردن این فشار، کاهش فروش نفت و درآمدهای نفتی ایران را هدف قرار می‌دهد و از آنجا که 80 درصد بودجه ایران وابستگی به نفت دارد، این کار عملا کشور را با مشکلات زیادی روبه‌رو کرد و باعث فشار به مردم شد. کاهش فروش نفت ایران با تصویب «قانون اختیارات دفاع ملی برای سال مالی 2010 (NDAA2010)» در دی‌ماه 1390 (31 دسامبر 2011) کلید خورد.
در بخش 1245 این قانون نیز آمریکا با تمرکز بر بخش بانکی، اولا کل سیستم بانکی ایران از جمله بانک مرکزی ایران را در لیست تحریم قرار داد و ارتباط موسسات مالی دنیا با آن را ممنوع و مشمول جریمه ممنوعیت از حساب کارگزاری در نظام بانکی آمریکا کرد، سپس موسسات مالی و بانک‌های مرکزی کشورها را ملزم کرد تا از پرداخت برای خرید نفت ایران جلوگیری کنند. این اقدامات آمریکایی‌ها البته با تصویب قانون «ایفکا» در سال 2013 که هرگونه ارتباط با اشخاص لیست تحریم آمریکا توسط موسسات مالی دنیا را ممنوع می‌کرد ادامه و گسترش یافت. نکته جالب توجه اینجاست که در این قوانین به اتفاقات پس از فتنه 88 نیز به عنوان یکی از عوامل تصویب‌شان اشاره می‌شد و لیست تحریم ایران نیز به صورت مدام در این مدت به دلایل مختلفی از جمله حوادث پس از انتخابات سال 88 افزایش می‌یافت.
انتخابات درون‌حزبی دموکرات‌ها برای رقابت‌های ریاست‌جمهوری 2020 آمریکا در حالی در ایالت آیووا به پایان رسید که حزب دموکرات مدعی شد بوتیچیچ با یک دهم درصد بیشتر از برنی سندرز به پیروزی رسید.
در آماری که روز چهارشنبه گذشته اعلام شده بود، سندرز 2درصد از بوتیچیچ عقب بود اما در آمار نهایی این عقب‌افتادگی در نهایت به یک‌دهم درصد رسید. پیروزی بسیار ناچیز بوتیچیچ در آیووا برای سندرز یادآور شکست مشکوک و پرحرف و حدیث 4 سال پیش وی از هیلاری کلینتون در همین ایالت بود. کلینتون در آن سال 84/49 درصد آرا را از آن خود کرد و برنی سندرز 59/49 درصد. این در حالی است که میان خبرگزاری‌های غربی بر سر اعلام برنده انتخابات آیووا اختلاف نظرهایی وجود داشت؛ به عنوان مثال خبرگزاری آسوشیتدپرس اعلام کرده بود نمی‌تواند برنده‌ای را برای انتخابات درون‌حزبی آیووا معرفی کند اما خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشت بوتیچیچ با ۴۳،۱۹۵ رأی یعنی 2/26 درصد از کل آرا پیروز انتخابات آیوواست. به نوشته رویترز، دفتر حزب دموکرات در آیووا با اعلام شمارش تمام آرا در این ایالت گفت سناتور برنی سندرز با اختلاف یک‌دهم درصدی نسبت به بوتیچیچ (1/26 درصد) و تعداد ۴۵،۸۲۹ رأی در رتبه دوم قرار گرفته است.
دلیل پیشی گرفتن یک‌دهم درصدی بوتیچیچ از سندرز به‌رغم تعداد رأی کمتری که دارد، میزان بیشتر سهم نامزد از آرای درون‌ایالتی هر حوزه انتخابیه به تعداد ۵۶۴ در برابر ۵۶۲ است.
رتبه‌های بعدی نامزدهای دموکرات در انتخابات درون‌حزبی آیووا به سناتور الیزابت وارن با ۱۸ درصد، جو بایدن با 8/15درصد و سناتور اِیمی کلوبوچار با 3/12 درصد اختصاص دارد.
آنچه سبب شگفتی همه تحلیلگران شد، شکست دور از انتظار بایدن با وجود حمایت تمام‌قد دولتمردان دولت اوباما از وی بود. جان کری، باراک اوباما و هیلاری کلینتون در چند ماه گذشته به صراحت از جو بایدن حمایت کرده بودند. حالا بی‌توجهی مردم آیووا به حمایت‌های آنها می‌تواند پیامی برای مردم سایر ایالت‌های آمریکا ارسال کند. آیووا برای دموکرات‌ها از این جهت اهمیت زیادی دارد که از سال ۱۹۷۲ تاکنون، در ۱۲ انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، ۹ بار کسی کاندیدای اصلی حزب دموکرات بوده که رای نخست را در ایالت آیووا کسب کرده و همین امر اهمیت ویژه‌ای به انتخابات درون‌حزبی دموکرات‌ها در این ایالت بخشیده است.
* سندرز: من برنده‌ام
برنی سندرز پنجشنبه شب به وقت تهران در یک سخنرانی اعلام پیروزی کرد و گفت: «ما الان در جایگاهی هستیم که گزارش شده است در حدود ۹۷ درصد ازحوزه‌ها با ۶ هزار آرای اولیه مردمی (الکترال) بیشتر در حال برنده شدن هستیم. به عبارت دیگر، حدود ۶ هزار نفر بیشتر از ساکنان آیووا در شب مجمع عمومی بیرون آمدند تا از نامزدی من به جای نامزدی هرکس دیگری حمایت کنند. وقتی که ۶ هزار نفر بیشتر برای شما در انتخابات نسبت به رقیب نزدیک شما بیایند، ما از اینجا اعلام پیروزی می‌کنیم». با این حال وی ساعتی بعد در یک توئیت که در همین گزارش تصویر آن را مشاهده می‌کنید به طور رسمی اعلام پیروزی کرد.
* شائبه‌های دستکاری در نتایج
تاخیر در اعلام نتایج انتخابات آیووا اولین حرف و حدیث‌ها درباره آن را سبب شد. پیروزی بوتیچیچ که در همه نظرسنجی‌های قبل از انتخابات آیووا در بهترین حالت رتبه سوم دموکرات‌ها را در این ایالت دارا بود، سبب شد زمزمه‌های رسانه‌ها شکل جدی‌تری به خود بگیرد. در نهایت گزارش روز چهارشنبه گذشته گاردین که در آن صراحتا از مشکلات نرم‌افزاری و کدنویسی در اپلیکیشن رأی‌دهی نوشته بود، سبب جدی‌تر شدن حرف و حدیث‌ها شد.
شائبه‌های دستکاری در آمار واقعی انتخابات دموکرات‌ها وقتی جدی‌تر شد که یک مقام حزب دموکرات روز پنجشنبه در گفت‌وگو با رویترز، از اتفاقات عجیب و غریب ستاد دموکرات‌ها در شب انتخابات سخن گفت. یک مقام این حزب روز پنجشنبه گفت: حزب دموکرات آیووا تماس‌های داخلی بسیار زیاد و غیرمعمولی را در خط تماس اصلی حوزه خود در شب دوشنبه دریافت کرد که از افرادی بود که بلافاصله بعد از وصل شدن تماس‌شان را قطع می‌کردند و نیز از حامیان رئیس‌جمهور ترامپ که برای ابراز نارضایی از حزب تماس گرفته بودند و از ساکنان آیووا که خواستار تایید نتایج بودند. این مقام گفت: کارکنان این حزب برای مسدود کردن تماس‌گیرندگان تکراری که به نظر به دنبال اختلال در خط تماس حزب و دخالت در اعلام نتایج بودند، تلاش کردند. این تعداد تماس نسبت به انتخابات‌های درون‌حزبی قبلی در آیووا بسیار غیرمعمول بود.
* درخواست بازبینی انتخابات آیووا
ادعای باخت سندرز به عنوان شانس اول دموکرات‌ها در ایووا از بوتیچیچ که نفر سوم این لیست بود آن هم با یک دهم درصد سبب شد فشارها بر دموکرات‌ها در افکارعمومی بیشتر شود. با توجه به سابقه ضدیت نگاه حاکم بر حزب دموکرات نسبت به سندرز، باز هم ماجرای تقلب 2016 در اذهان تداعی شد و این بار هم طرفداران سندرز باور دارند آرای کاندیدای آنها خوانده نشده یا اصطلاحا دموکرات‌ها دارند سر سندرز را زیر آب می‌کنند. همین امر سبب شد «تام پرز» رئیس کمیته ملی حزب دموکرات آمریکا در حساب توئیتر خود بنویسد: «دیگر بس است. با توجه به مشکلاتی که در زمینه انتخاب نمایندگان حزب دموکرات به وجود آمده و به منظور حصول اطمینان از اعتماد عمومی به نتایج، از حزب دموکرات در آیووا می‌خواهم که فورا بررسی انتخابات درون‌حزبی را آغاز کند».
* نیویورک‌تایمز: نتایج آیووا ناسازگار است
نتایج انتخابات داخلی اردوگاه دموکرات‌ها در آیووا سبب شد رسانه‌های آمریکایی که تا پیش از این در قبال این نتایج سکوت پیشه کرده بودند، به بررسی فرآیند رأی‌گیری و اعلام نتایج انتخابات پرداخته و آن را زیر سوال ببرند. نیویورک‌تایمز در این ارتباط نوشت: وقتی انتخابات درون‌حزبی در ایالت آیووا آغاز شد، سخنگوی حزب دموکرات در این ایالت اعلام کرد اعلام نتایج برای بررسی مسائل مربوط به کنترل کیفی به تعویق افتاده است اما با گذشت چند روز از آن موقع به نظر می‌رسد این مسائل کیفی هنوز حل نشده و مشکلات پابرجاست. این روزنامه افزود: نتایجی که دفتر حزب دموکرات در ایالت آیووا روز چهارشنبه اعلام کرده، در موارد بسیاری ناسازگارند یا معایب دیگری دارند. تحلیلی که این روزنامه انجام داده نشان می‌دهد در نتایج مربوط به بیش از ۱۰۰ حوزه انتخاباتی ناسازگاری‌هایی وجود دارد و ارقام، به گونه‌ای است که گویا برخی اطلاعات حذف شده‌اند یا با یکدیگر جور در نمی‌آیند. نیویورک‌تایمز در توضیح بیشتر نوشته است: در پاره‌ای موارد جمع آرا با یکدیگر جور نیست یا در مواردی دیگر، تعداد وکلای انتخاباتی (آرای ایالتی) که حوزه‌ها به برخی نامزدها اختصاص داده‌اند، اشتباه است. در موارد معدودی هم نتایج اعلام‌شده از سوی دفتر حزب دموکرات در ایالت آیووا با نتایج اعلام‌شده از سوی حوزه‌های انتخابی همخوانی ندارد. اهمیت روایت نیویورک‌تایمز از انتخابات وقتی بیشتر می‌شود که برنی سندرز فقط و فقط با یک دهم درصد آرای کمتر از بوتیچیچ نفر دوم انتخابات شده است. بنابراین نمی‌شود اتفاقات روایت شده از سوی نیویورک‌تایمز را موضوعات جزئی و طبیعی دانست.
* مخالفت لابی قدرت دموکرات‌ها با سندرز
برنی سندرز با وجود عضویت در حزب دموکرات، محبوبیت چندانی نزد لابی‌های قدرتمند این حزب ندارد و در برخی برهه‌های حساس همچون انتخابات 2016 یا دور کنونی همه لابی‌ها برای شکست دادن وی بسیج شده‌اند. همین مخالفت‌ها هم سبب شده شکست سندرز آن هم با یک دهم درصد اختلاف از نفر سوم نظرسنجی‌ها، شائبه‌برانگیزتر از همیشه باشد. بر اساس آنچه تاکنون رسما منتشر شده 3 عضو بزرگ دولت قبلی آمریکا (هیلاری کلینتون، باراک اوباما و جان کری) تلاش گسترده‌ای را برای شکست خوردن وی آغاز کرده‌اند.
هیلاری کلینتون دیروز دوباره در برنامه تلویزیونی یک مجری مشهور آمریکایی به نام «الن دجنرس» سخنان قدیمی‌اش درباره سندرز را تکرار کرد و گفت: همچنان به اظهارنظر سابقم مبنی بر اینکه هیچ‌کس برنی سندرز را دوست ندارد، اعتقاد دارم. این دومین اظهارنظر منتشرشده از هیلاری کلینتون در یک ماه گذشته علیه سندرز بوده است. کلینتون ماه پیش گفته بود: سندرز سال‌هاست در کنگره حضور دارد اما هیچ کاری را به سرانجام نرسانده است. او در این سال‌ها تنها حمایت یک سناتور را جلب کرده و هیچ‌کس او را دوست ندارد. جان کری، وزیر خارجه پیشین آمریکا هم هفته پیش با حمایت از جو بایدن، بدون اشاره به پیشتازی سندرز در انتخابات گفت: دوست خوب من جو بایدن که انتخابات درون‌حزبی را می‌برد، دونالد ترامپ را شکست می‌دهد و یک رئیس‌جمهور عالی و برجسته خواهد شد. باراک اوباما، رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا هم با تشکیل کمپین جو بایدن در کمپین او حضور یافت و توصیه‌هایی برای پیروزی به او کرده بود.
در عین حال فاکس‌نیوز ششم آذر امسال گزارش داد که باراک اوباما گفته است برای جلوگیری از پیروزی سناتور برنی سندرز در انتخابات داخلی حزب دموکرات‌ها برای تعیین نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری دخالت خواهد کرد.
منبع: وطن امروز