به گزارش حلقه وصل، روزنامه «کیهان» در ویژههای خود نوشت:
شهربانو امامی در روزنامه سازندگی نوشت: درست است که بخشی نارضایتیها به عوامل بینالمللی و عوامل مداخلهگر خارجی برمیگردد که از دست ما خارج است اما بخشی از آن چیزی که سپهر سیاسی کشور را دچار یأس و ناامیدی کرد مربوط به کارکرد ما اصلاحطلبان و دولت و بخشی دیگر مربوط به کارکرد جریان رقیب است. واقعیت این است که تا انتخابات سال ۹۶ اصلاحطلبان گامهای درستی برداشتند.
اما الان با توجه به اینکه به هر دلیل هم دولت کارکرد خودش را ندارد و هم وعدهها و تدابیری که باید اندیشیده میشد روی زمین مانده است. در این شرایط عملکرد درونی دولت نیز با چالشهایی مواجه شده و دولت از انسجام درونی که باید برخوردار نیست. اگرچه کم و بیش این امر در دولتهای دوم رخ میدهد اما در دولت دوازدهم این موضوع از همان روزهای اول مشهود بود. یعنی در انتخاب هیئت وزیران اشتباهات استراتژیکی و انسجام درونی دولت از بین رفت و به یک معنا از همان ابتدا ناسپاسی نسبت به رأی مردم آغاز شد.
بهعلاوه یک هنر بیتدبیری آقای روحانی و هیئت وزیران این بود که مجلسی که اکثریت آن با زحمات اصلاحطلبان اکثریت توافق دولت بود را به اقلیت موافق تبدیل کردند. در کنار اینها شرایط اقتصادی کشور و تصمیمات مربوط به آن هم باید تدابیر ویژه اتخاذ میشد که این مهم هم رخ نداد. خب در این شرایط مردم معترض شدند.
وی در پایان مینویسد: شورای عالی اصلاحطلبان قرار بود بعد از سال ۹۴ آسیبشناسی کند و موقعیت خود را در سراسر کشور نهادینه کند. در حالی که این اتفاق نیفتاد. در شورای عالی مجری و ناظر انتخابات یکسان شد. عدهای که خودشان در دور اول شورای عالی حاضر بودند به مجلس رفتند و عدهای به شورا آمدند. در نتیجه نهادی که باید بهعنوان نهاد تنظیمکننده و تبیینکننده استراتژیهای انتخاباتی باشد خودش درگیر کارهای اجرایی شد. این را بعد از دوم خرداد هم تجربه کردیم و از همین ناحیه آسیب خوردیم و باز هم فرصتسوزی شد و در این انتخابات در عمل هیچ استراتژیای نداشتیم. در نتیجه بیعملی اصلاحطلبان و بیتدبیری دولت مردم هم ناامید از صندوقهای رأی شدند. در واقع باید گفت: از ماست که بر ماست!