به گزارش حلقه وصل، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت:
جهانگیری معاون اول رئیس جمهور اخیرا گفت "هیچ وقت فکرنمیکردیم کشور مستقلی مثل هند هم نفت ما را نخرد".
حتما دولت در شرایط دشواری به لحاظ درآمدی به سر می برد، اما خود دولتمردان و مشاوران آنها، بزرگ ترین مقصر این وضعیت هستند.
ما قبل از برجام، با وجود همه تحریم های مالی و بانکی و نفتی سنگین، توانسته بودیم ضمن دور زدن تحریم های سنگین، روزانه 1/5 میلیون بشکه (حتی به کشورهایی مانند هند و ژاپن و کره جنوبی) نفت بفروشیم؛ این رقم اکنون به چند صد هزار بشکه رسیده است. چرا؟
دولتمردان متهم در قفل شدگی اقتصاد کشور، غیر از عدم اهتمام به "رونق تولید و صادرات غیر نفتی" و "لزوم دور زدن تحریم ها"، دو تقصیر بزرگ دیگر هم داشته اند: اعتماد مطلق به آمریکا و عدم پیش بینی مواردی که از سوی صاحب نظران منتقد، بارها پیش بینی و هشدار داده شد.
دولت و وزارت خارجه، برجام را با منطق موهوم "آمریکا کدخداست و بستن با او راحت تر است" و "امضای کری تضمین است"، امضا کردند و متاسفانه وقتی کار از کار گذشته بود، تازه آقای ظریف گفت "هر توافقی با دولت آمریکا، حتی به اندازه جوهر هم ارزش ندارد"!
آمریکایی ها برای چند سال، از دولت ما زمان خریدند و مقارن خواب برخی دولتمردان، سراغ شرکای ما رفتند. این اتفاق نه فقط در دولت ترامپ، بلکه در دولت اوباما صورت گرفت که تحریم ویزایی و همچنین گسیل هیئت های تهدید به کشورها از آن جمله بود.
دولت اوباما بارها به کشورها و شرکت ها هشدار داد که همه تحریم های غیر هسته ای ایران سر جای خود باقی است. و این در حالی است که آقای روحانی روز اعلام توافق، ادعا می کرد "همه تحریم های مالی و بانکی و نفتی، در روز اجرای توافق، بالمرّه (یکجا) لغو می شود".
تازه اوایل شهریور امسال بود که روحانی گفت "این سال 98، آن 98 که ما می‌خواستیم نیست. آن 98 که ما اول انتخابات در سال 96 طراحی کرده بودیم این نیست".
همچنین واعظی رئیس دفتر روحانی، 25 اسفند 97 و در پاسخ این سوال روزنامه سازندگی که "آیا دولت پیش‌بینی می‌کرد آمریکا ممکن است از برجام خارج شود؟"، گفت #پیش_بینی_این_رفتار_آمریکا_را_نداشتیم. واعظی فروردین 98 هم به خبرگزاری پانا گفت: "می دانستیم آمریکا از برجام خارج می شود اما #پیش_بینی_نمی_کردیم به این سرعت از آن خارج شود".
مشکل از کجا بود؟ اعتماد به دشمنی که زبان فریب به کار گرفته بود. بنابراین توافقی توام با تعهدات ناهمزمان (نقد/ نسیه) و فاقد کمترین تضمین معتبر امضا شد.
البته مشکل دولت در جا ماندن از پیش بینی ها، فقط منحصر به برجام نیست و انواع بی تدبیری های اقتصادی، فرهنگی و ارتباطاتی، محیط زیستی و ... را شامل می شود. #پیش_بینی_نمی_کردیم، معجون مسمومی است که از ترکیب نادانی و غرور و تعصب لیبرالی ساخته شد؛ و البته با چاشنی نفوذ.