ناراحت از روشدن فساد برادر و نگران از سرکار آمدن مجلسی مطالبه‌گر

جنجال روحانی در سفر به یزد، ناراحتی او از برخورد با مفاسد برادرش حسین فریدون و نگرانی‌اش نسبت به انتخابات اسفندماه را که می‌تواند منجر به تشکیل مجلسی مستقل و مطالبه‌گر شود، آشکار کرد.

به گزارش حلقه وصل، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

جهان‌نیوز در این زمینه نوشت: روحانی در بخشی از اظهاراتش با طرح این پرسش که مبارزه با فساد دانه‌درشت‌ها کجاست؟، گفت: «چند نفر را به دادگاه بردند و تبلیغ و سر و صدا کردند. مردم باید بدانند؛ قضات شریف ما نترسند، دادستان‌های شریف ما نترسند به این جناح آن جناح نگاه نکنند». این موضوع که روحانی از برخوردهای قاطع قوه قضائیه با برخی مفسدان اقتصادی نزدیک به مسئولان دولتی مانند برادر رئیس‌جمهور ناراحت است، قابل کتمان نیست. اتفاقا ریشه این رویکرد، از برخورد با همین دانه درشت‌هایی نظیر حسین فریدون نشأت می‌گیرد.

اما بحث دوم سخنرانی روحانی که از دل همین بحث اول یعنی حمله به قوه قضائیه خارج شد، موضوع «بگم بگم»‌ها بود. روحانی بااشاره به برخی موضوعات از دولت احمدی‌نژاد واشاره به برخی نهادها گفت: «من از آن نهادهایی که بیش از ۷۰۰ میلیون دلار بدهکار هستند، از دستگاه‌ها می‌خواهم برای مردم توضیح دهند و در همین زمینه‌ وزیر نفت را مسئول می‌کنم که این ارقام را برای مردم توضیح دهد. رئیس بانک مرکزی را مسئول می‌کنم تا مسئله ۲ میلیارد دلار را برای مردم توضیح دهد. دستگاه نظارتی را مسئول می‌کنم تا ۹۴۷ میلیون دلار را برای مردم توضیح دهند به وزیر نفت می‌گویم ۷۰۰ میلیون دلار پول نفت را برای مردم توضیح دهد».

البته که اگر بخواهیم فقط یک نکته در پاسخ به پرسش‌های آقای روحانی در مورد مسائل نفتی بگوییم، همان مسئله کرسنت است که رسانه‌ها را از پرداختن به آن فساد بزرگ منع کرده بودند. پرونده‌ای که زنگنه، نقش ژنرال نفتی دولت اعتدال در آن پررنگ است. در عین حال به خوبی قابل درک است که رئیس دولت تدبیر و امید بیش از هرکس خطر از دست دادن کیفیت نوع مجلس دهم را در مقابل می‌بیند. مجلسی که از رئیس آن تا قاطبه نمایندگان همکاری همه‌جانبه‌ای با روحانی و دولتش انجام دادند. این رویکرد تا آنجا پیش رفت که مجلس دهم در افکار عمومی ‌به یک مجلس خنثی و کم خاصیت تبدیل شد.

روحانی هم به خوبی می‌داند که اگر یک مجلس مقتدر و مسلط به امور بر سر کار بیاید، کارش سخت خواهد شد.