به گزارش حلقه وصل، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
اکبر ترکان در روزنامه آرمان نوشت: «امروز برخی سیاسیون که می‌گویند برجام شکست خورده و در برداشتن گام چهارم تعجیل دارند، همان‌هایی هستند که از ابتدای تصویب برجام با این توافق مشکل داشتند و در فضای مناسب برای استفاده از ثمرات این توافق نیز به تخریب برجام پرداختند.
در حالی که توافق برجام، تصمیم نظام بود و دولت مجری انجام این توافق و اگر هم شرایط برجام به گونه‌ای شد که امروز شاهد آن هستیم، این به دلیل بدعهدی آمریکا، پشت کردن به برجام و خروج یکجانبه از این توافق بود. این در حالی است که امروز برخی برجام را از مسئله‌ای ملی که تصمیم نظام بوده، صرفا دولتی تلقی می‌کنند و برمبنای آن دولت را هدف قرار می دهند و آن را به سوژه‌ای برای تاثیرگذاری بر انتخابات تبدیل کرده‌اند. در حالی که این توافق جنبه ملی دارد و نباید آن را تنها از ناحیه دولت تلقی کرد. کما اینکه برداشتن گام چهارم نیز با اراده مجموعه نظام صورت می‌گیرد و اراده نهادها و هریک از قوا به تنهایی موثر نیست. گرچه طرح چنین مسائلی در داخل هیچ کمکی به حل مسائل نمی‌کند چرا که باید به رقبای دولت بپردازیم و این نتیجه‌ای ندارد. مسئله اصلی کشور ایالات متحده و تحریم‌های ظالمانه‌ای است که علیه ملت ایران اعمال می‌شود. لذا اینکه جریانات سیاسی در داخل به هم بپردازند و علیه یکدیگر موضع‌گیری کنند فایده‌ای ندارد. هر چند که برخی مخالفان دولت معتقدند که عملکردهای دولت باعث شده که آمریکایی‌ها به تحریم ایران بپردازند، اما اساس تحریم‌های آمریکا کاملا روشن است و با روی کار آمدن رئیس‌جمهور جدید آمریکا آنها به‌صورت یکجانبه توافق برجام را زیر پا گذاشتند، از این توافق خارج و تحریم‌های ظالمانه‌ای را علیه ما اعمال کرد.
درباره استدلال‌های آقای ترکان گفتنی است:
۱- نظام، برجام را به شکل مشروط تأیید کرد و نه بلاشرط دولت نیز با همان شروط پذیرفت که برجام را به اجرا بگذارد. در واقع این مجوز مشروط، ۲۸ شرط مجلس، شورای عالی امنیت ملی و رهبری را شامل می‌شود. در واقع مجموعه این شروط می‌گفت اگر طرف مقابل بدعهدی کرد، دولت نیز باید اجرای برجام را متوقف کند. برجام از همان شروع، اجرا، توسط دولت اوباما نقض شد و سپس در دولت ترامپ، ابطال گردید. با این وجود، دولت که عملاً اقتصاد کشور را تبدیل به گروگان برجام کرده، تن به اجرای قانون مصوب مجلس (اقدام متقابل) نمی‌دهد و در واقع، همچنان تعهدات برجام را یکطرفه و بدون حداقل مراعات آن از سوی طرف غرب به اجرا می‌گذارد. چگونه می‌توان این انفعال و خودرأیی را به نظام نسبت داد؟!
۲- بدعهدی آمریکا از همان ابتدا قابل پیش‌بینی و پیشگیری بود اما منطق توافق به هر قیمت و سپس اجرای آن به هر قیمت- ولو یکطرفه و بدهکارانه- موجب شد دولتمردان نه به هشدارها و تذکرات صاحب‌نظران در قبل از انعقاد برجام اهتمام کنند و نه پس از اثبات حرف منتقدان، مسیر غلط و بن‌بست خود را تغییر دهند.
۳- انتخاباتی کردن مذاکرات و توافق، اتفاقاً اراده برخی دولتمردان بود که به خاطر آن حاضر شدند چوب حراج به منافع ملی بزنند، متن توافق را سرهم‌بندی کنند، افکار عمومی را دنبال نخود سیاه بفرستند، عهدشکنی‌های طرف مقابل را ماله‌کشی و توجیه کنند و به ویژه در ۱۸ ماه اخیر، معطل اروپایی‌های عهدشکن بمانند و تورم ۴۳ درصدی و رکود را به اقتصاد تحمیل کنند.
۴- چاره تحریم‌های ظالمانه، شوک و ضربت متقابل از یکطرف و اهتمام به برداشتن موانع رونق تولید در داخل است و اگر دولت نصف فرصتی که برای به دست آوردن دل غربی‌ها کرد و ناکام ماند، برای این اولویت می‌گذاشت، حتماً امروز از برجام و عواید خیالی آن بی‌نیازتر بود.