به گزارش حلقه وصل، «میکائیل دیانی» در یادداشت روزنامه «وطن امروز» نوشت:
در ایامی که «وطن امروز» به دلیل مشکلات مالی تعطیل بود اتفاقات زیادی افتاد که هر کدام می‌توانست «تیتر یک» روزنامه باشد؛ کولاک شیربچه‌های یمنی در برابر سعودی‌ها، دادگاه‌های اقتصادی و فرآیند پرشتاب فسادستیزی، اجتماع لشکر ۲۰ میلیونی ولی‌الله الاعظم در بین‌الحرمین حسینی!
ولی در این بین یک خبر بود که هم خوشحال‌کننده بود و هم نشان از سرفرازی سربازان همیشه گمنام امام زمان داشت: «روح‌الله زم» مدیر کانال «آمدنیوز» که دستش در برخی ناامنی‌های سال‌های اخیر از جمله اغتشاشات دی ۹۶ و حادثه‌های تروریستی تهران و اهواز و... از آستین بیرون است و تحت‌الحفظ سرویس‌های جاسوسی اروپایی از جمله فرانسه بود، دستگیر شد. خبری که به سرعت تیتر یک رسانه‌های داخلی و خارجی شد و هراسی در بین بخش وسیعی از ضدانقلاب به وجود آورد. زم دستگیر شد و آمدنیوز پایین کشیده شد؛ آیا همه مسائل حل شد؟! مسأله این یادداشت دقیقا از این سوال شروع می‌شود. از اینکه زم چگونه زم شد و آمدنیوز چطور مرجع برخی افراد؟ و از چه مسیری آمدنیوزهای دیگری پدید می‌آید؟! جواب این سوال را باید بیرون از محیط ضدانقلاب جست! کما اینکه پیش از روی کارآمدن روحانی و دولت تدبیر و امید میدان‌داری آنها در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران تا این حد نبود!
دولت روحانی با شعار «چرخیدن چرخ سانتریفیوژها و چرخ اقتصاد مردم» روی کار آمد اما نه چرخ اقتصاد چرخید و نه چرخ سانتریفیوژها؛ طولانی‌ترین دوران رکود اقتصادی در کنار سقوط ارزش پول ملی و بالاترین نرخ بیکاری محصول دولت روحانی برای جامعه ایران بود تا تشویش و ناآرامی روانی در جامعه تثبیت شود و محمل برای جریان‌سازی شایعه‌پراکنان فراهم باشد.
این وضعیت جامعه را می‌توان در ارزیابی‌های درونی دولت محترم نیز جست‌وجو کرد. مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری، گزارشی تحت عنوان «آینده‌پژوهی ایران ۹۶» منتشر کرده است. در این پژوهش به مباحثی مانند ضرورت اصلاحات ساختاری اقتصاد، بحران تامین آب، بیکاری، فساد سیستمی، ناامیدی درباره آینده، سرمایه اجتماعی و بحران ریزگردها پرداخته شده است. در صفحه ۷۵ این پژوهش درباره ناامیدی مردم ایران به آینده آمده است: «ناامیدی نسبت به آینده، یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد فشار روانی بر توده مردم است.
بر اساس یافته‌های سنجش ملی سرمایه‌های اجتماعی در سال ۹۴ تنها حدود ۲۴ درصد از مردم کشور، آینده را بهتر ارزیابی می‌کنند و حدود ۷۵ درصد از مردم معتقدند آینده بدتر می‌شود یا فرقی نمی‌کند». طرفداران دیروز و حامیانی که با تکرار خود دولت‌های یازدهم و دوازدهم را به مردم قالب کردند نیز امروز معترفند دولت روحانی در خسته کردن اجتماع و گرایش آنها به ناامیدی اثری عمیق داشته است. «علی صوفی»، عضو شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان، دولت را بعد از ۶ سال هنوز در گیر و دار عزل و نصب‌ها و زد و بندهای سیاسی می‌داند و می‌گوید: «تیم اقتصادی دولت متأسفانه درگیر زد و بندهای سیاسی است و با عزل و نصب‌ها و تغییراتی هم که انجام داد نتوانست سمت و سوی مناسبی به وجود آورد». «محسن آرمین» دیگر فرد موثر اصلاحات در گفت‌وگو با خبرگزاری دولت درباره آثار حمایت از دولت از سوی اصلاح‌طلبان اینگونه می‌گوید: «با این داوری موافقم که بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان طی ۳-۲ سال اخیر ریزش داشته است». حتی کار دولت به جایی رسید که سعید حجاریان به عنوان تئوریسین جریان اصلاحات اعلام کرد: «اصلاح‌طلبان بگویند دولت روحانی، دولت ما نیست».
اما آنچه به آمدنیوزها شکل داده طرف دیگر سیاست در ایران است که آن هم از سوی اصلاحات است. «مجلس ضعیف» محصول اصلاحاتی‌های هماهنگ با دولت است که آرمین درباره آن می‌گوید: «متأسفانه فراکسیون امید در مجلس ضعیف‌تر از انتظاراتی که از آن می‌رفت ظاهر شد. انسجام و تحرک این فراکسیون در حد انتظار نبوده است».
در حقیقت ناکارآمدی دولت و مجلس در حوزه اقتصاد و معیشت که در طول دولت‌های یازدهم و دوازدهم و مجلس همسو با آنها به دلسردی حجم وسیعی از جامعه ایران بدل شد، باعث شده دروغ‌پردازی و جوسازی رسانه‌های معاند در جامعه بیشتر کارگر بیفتد و تا وضعیت اصلاح نشود و در بر پاشنه ناکارآمدی بچرخد، شکل‌گیری آمدنیوزی جدید بعید نیست؛ آمدنیوزی که خبرهای ناامیدکننده را در جامعه تزریق کند و فاصله مردم و دولت را بیش از پیش کند.