مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: ائمه(ع) به اندازه می‌دهند، حکمت بلدند، اذیّت نمی‌کنند، به موقع می‌دهند، نه کم می‌دهند و نه زیاد. هرچه می‌دهند، روی حساب می‌دهند. بعضی وقت‌ها هرچه دعا می‌کنیم، نمی‌دهند، بعضی وقت‌ها دعا نکرده می‌دهند.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: در دنیا اگر کسی نمی‌مرد خیلی بدبخت بود. خداوند اشقیاء را هم نگذاشت بمانند، از بس که لطف داشت. جا داشت اشقیاء را می‌گذاشت بمانند، در دنیا هِی بلولند، اما خداوند مهربان است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: «موت» انسان را خلاص می‌کند. خلاص کننده‌ی گرفتاری‌های خلقت همان چیزی است که همه مردم از آن بدشان می‌آید، یعنی موت ملائک داد می‌زنند لِدُوالِلمَوتِ وَ ابنوُ الِلخَرابِ.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: خیلی نگو من گناهکارم.این را ادامه نده تا به یقین برسد. روی صفات خوب و کارهای خوب کار کن تا به یقین برسد. معصیت را به یقین نرسان. ایمان را به شک تبدیل نکن. این که به شما روزی داده ،خلق کرده،اینجا نشانده هیچ کدام...
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: شما که بین خود و خدا را اصلاح کردید، اطرافیان شما هم هدایت می‌شوند. می‌بینند که شما عوض شدید، آنها هم متاثر می‌شوند. اگر خدا به شما چراغی داد که گذشته‌هایتان را دیدید، از آن چراغ استفاده کنید.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: «اَکثِر ذِکرَ الموتِ وَ ما بَعدَ الموتِ» مرگ و بعد از مرگ را زیاد یاد کن. ذکر موت خیلی وقت نمی‌خواهد. تا یاد آن کردی مرحوم شدی، ولی بعد از موت خیلی طولانی است؛ بهشت، فردای قیامت، قرب خدا.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: جمال محمد و آل محمد وقتی ظاهر می‌شود، چیزی روی زمین باقی نمی‌گذارد. خواهر و برادرت همه ظهور آنها هستند. نمایش آنها خیلی وسیع است. وقتی حضرت علی(ع) می‌آید، روی زمین تمام علی است. هر که را نگاه می کنی علی است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: یک مقدار که دقت کنی می‌بینی ما را بزرگ آفریده است. کارهای شما همه بزرگ است. هر که را بخواهی می‌بخشی، گذشت می‌کنی، می‌دهی، برای همه مومنان دعا می‌کنی. این‌ها همه نشانه بزرگی تو است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: وقتی نماز می‌خوانی فکر کن هیچ کس دیگر نیست. کاری کن که غریب و تنها باشی و هیچ کس غیر از خودت روی زمین نباشد. خدا این گونه با بندگانش خلوت می‌کند. گویا می‌گوید: فقط تو بنده من هستی.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:این روایت اهل بیت(ع) است. به عقل خود مراجعه کنید، شاید آن محبّتی که دارید «طوبی» است. این را می‌گویم تا درباره آن فکر کنید. من باید حدیث بخوانم و شما هم فکر کنید. آیا آن محبّتی که به خوبان داری «طوبی» نیست؟
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: اصلاً اگر انسان خوب حساب کند می‌بیند که همه به صورت فرد خلق شده‌اند. این هم که می‌گویند انسان جفت آفریده شده است، یعنی یکی با دیگری وقتی به هم بچسبند کمی تسلیت می‌یابند. «وَ خَلقناکُم اَزواجاً».
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: معدن صفات و اخلاق خوب، نفس خود انسان است. هر حدیثی که در کتاب ها می‌خوانی خزانه‌اش در نفس خود شماست، سرچشمه‌اش در نفس خود شماست. کمی تلاش کنید تا...
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: این که می‌گویند مومنین را اذیت نکنید برای این است که دل آنها حرم الهی و ائمه(ع) است. آنها محترمند. فرمودند: کسی که فاطمه(ع) را اذیت کند پیغمبر خدا را اذیت کرده است و کسی که پیامبر خدا را اذیّت کند...
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: دیده‌اید که اگر کسی از دیگری راضی بود عیبی در کار او نمی‌بیند، در صورتی که در همه کارهای کسانی که از آنها رضایت ندارد عیب می‌بیند. نوکر اوست، ولی غُرغُر می‌کند؛ می‌گوید: این ارباب من اصلاً در زندگی نظم ندارد.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: مجالست سلمان با پیامبر خدا خیلی قشنگ بود. تمام حواسش به حضرت بود. سوال نداشت. او «منّا اهل البیت» است، اما حدیث کم دارد. وقتی در محضر حضرت امیر(ع) می‌نشست، فقط حضرت را نگاه می‌کرد.
