از نژادپرستی تا رسوایی جنسی؛ «بوریس جانسون» نخست‌وزیر جدید انگلیس کیست؟ +عکس و فیلم

سرویس جهان حلقه وصل – «بوریس جانسون» روز سه‌شنبه، ۱ مرداد ۹۸، با کسب تقریباً دوسوم از آرای حدود ۱۶۰ هزار عضو حزب محافظه‌کار انگلیس توانست رهبر حزب حاکم و نخست‌وزیر انگلیس شود، اگرچه روی کاغذ، انتصاب جانسون منوط به دستور رسمی ملکه الیزابت دوم به وی برای تشکیل کابینه است، اتفاقی که ساعاتی پیش رخ داد. «ترزا مِی» نخست‌وزیر سابق و هم‌حزبی جانسون، پس از سه سال دست‌وپنجه نرم کردن با بحران‌های مختلف و به خصوص مواجهه با چالش‌های بی‌شمار بر سر خروج انگلیس از اتحادیه اروپا موسوم به «برگزیت»، ماه گذشته میلادی بالأخره از سِمت خود استعفا کرد.

بوریس جانسون، نخست‌وزیر جدید انگلیس، پیش از این بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ و سپس از سال ۲۰۱۵ تا کنون عضو مجلس عوام در پارلمان انگلیس، بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ شهردار لندن و بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ وزیر خارجه انگلیس بوده است. اما بوریس جانسون کیست؟ چرا شخصیتی جنجالی دارد؟ از کجا لقب «ترامپ بریتانیا» را کسب کرده است؟ و مواضعش در مورد مسائل روز بین‌المللی، به ویژه مسئله توافق هسته‌ای و کشمکش نفتکش‌ها با ایران چیست؟ در گزارش پیش رو به این سؤالات پاسخ خواهیم داد.

مسلمان، مسیحی، یهودی،...: بوریس جانسون کیست؟

«آلکساندر بوریس دِ فِفِل جانسون [۱] » مشهور به «بوریس جانسون» ۱۹ ژوئن ۱۹۶۴ (۲۹ خرداد ۱۳۴۳ شمسی) در خانواده‌ای ثروتمند و خاندانی شناخته‌شده به دنیا آمد. از آن‌جایی که هنگام تولد او پدرش مشغول تحصیل در رشته اقتصاد در دانشگاه کلمبیای آمریکا بود، جانسون اکنون شهروندی آمریکا و انگلیس را همزمان دارد. نکات عجیب و غریب زندگی جانسون از ابتدای تولد او آغاز می‌شوند. وی در اجداد خود یک مسلمان سکولار (پدرِ پدربزرگِ پدری‌اش)، یک یهودی روس مهاجرت‌کرده به آمریکا (مادربزرگ مادری‌اش) و شماری مسیحی را دارد و ملیت‌های مختلف از ترکی و فرانسوی تا روسی و انگلیسی نیز در شجره‌نامه او دیده می‌شوند. جانسون که نام کوچکش یعنی بوریس را از یک شهروند تبعیدی روس به ارث برده، در اشاره به شجره‌نامه رنگارنگ خود، خودش را «دیگِ ذوب تک‌نفره [۲] » توصیف کرده است [۳] .

شهرت جانسون از بی‌کارگی، تنبلی، و بطالت در دوران تحصیلش در کالج «اِتون» (یا «ایتِن») آغاز شد که او را به یکی از افراد محبوب میان همسن و سال‌های خودش تبدیل کرد. جانسون که سردبیری روزنامه کالج اتون را نیز به عهده داشت، پس از پذیرش در دانشگاه آکسفورد رسماً وارد جمعی از دانشجویان انگلیسی شد که بعدها نقش مهمی در سیاست‌های دولت این کشور ایفا کردند. از جمله این افراد، «دیوید کامرون» (نخست‌وزیر سابق انگلیس)، «ترزا مِی»، «ویلیام هیگ» وزیر خارجه و رئیس سابق مجلس عوام انگلیس، و «جرمی هانت» وزیر خارجه کنونی و رقیب اصلی جانسون در انتخابات اخیر نخست‌وزیری هستند. نخست‌وزیر کنونی انگلیس در دانشگاه آکسفورد هم شناخته‌شده و حتی محبوب بود و آن‌جا هم علاوه بر انتخاب در سِمت‌های بالای دانشجویی، سردبیری مجله طنز دانشگاه را نیز به عهده داشت. وی نهایتاً با مدرک درجه دو در زمینه ادبیات باستانی و فلسفه کلاسیک از دانشگاه آکسفورد فارغ‌التحصیل شد.

جانسون در دانشگاه آکسفورد سِمت ریاست «اتحادیه آکسفورد» را به عهده داشت (+)

فعالیت‌های جانسون در عرصه عمومی ابتدا با کار در روزنامه «تایمز» آغاز شد. اواخر سال ۱۹۸۷ جانسون با استفاده از روابط خانوادگی در این روزنامه انگلیسی مشغول به کار شد، اما پس از آن‌که در یکی از مقاله‌هایش یک نقل‌قول ساختگی را به پدربزرگ خود که یک تاریخ‌دان بود، نسبت داد، توسط سردبیر تایمز اخراج شد. مقصد بعدی جانسون روزنامه «دیلی‌تلگراف» بود که جانسون سردبیرش را از دوران تحصیل در آکسفورد می‌شناخت. جانسون پس از مدتی به عنوان خبرنگار حوزه کمیسیون اروپا در روزنامه دیلی‌تلگراف عازم بروکسل شد و با مقالاتی که نوشت خودش را به عنوان یکی از معدود خبرنگاران «ضداروپایی» (یا اصطلاحاً «شکاک به اتحادیه اروپا») در پایتخت اروپا مطرح کرد. البته بسیاری از خبرنگاران همکار با جانسون در بروکسل او را متهم به انتشار اخبار جعلی می‌کردند و حتی او را «یکی از بزرگ‌ترین مبلغان ژورنالیسم جعلی» می‌دانستند [۴] . با این حال، جانسون تا سال ۲۰۰۵ به فعالیت در عرصه خبرنگاری ادامه داد و حتی تا سردبیری مجله «اسپکتیتور» نیز پیش رفت، جایی که وقتی خبرنگار آن بود به خاطر همان تنبلی، تا دیروقت کارکنان مجله را معطل می‌کرد تا مقاله‌اش را تمام کند و برای انتشار تحویل بدهد.

نمایندگی مجلس عوام و شهرداری لندن: «بوریس کِرکِر خنده است»

جانسون که از سال ۱۹۹۳ برای ورود به عرصه سیاست تلاش کرده بود، پس از شکست در انتخابات پارلمان اروپا در سال ۱۹۹۴ و انتخابات عمومی مجلس عوام انگلیس در سال ۱۹۹۷، بالأخره سال ۲۰۰۱ موفق به راه‌یابی به پارلمان انگلیس به نمایندگی از حزب محافظه‌کار شد که برخی از اعضای آن جانسون را به خاطر بامزگی و جذابیت به عنوان نماینده این حزب انتخاب کرده بودند. جانسون در دوره اول حضورش در پارلمان انگلیس به دخالت این کشور در حمله سال ۲۰۰۳ آمریکا به عراق رأی مثبت داد، در حالی که گفته بود این کار را نخواهد کرد. وی سال بعد یکی از نمایندگانی بود که در اقدام ناموفق برای استیضاح «تونی بلر» نخست‌وزیر وقت انگلیس به خاطر دخالت در جنگ عراق دست داشت و سال ۲۰۰۶ نیز اذعان کرد که حمله به عراق «یک ماجراجویی غلط و اشتباهی بسیار عظیم» بوده است.

شهرت جانسون که برگرفته از اخلاق و رفتار متفاوت و بعضاً هنجارشکنانه او بود، در انتخابات سال ۲۰۰۸ شهرداری لندن نیز به کمک او آمد. اگرچه اعضای حزب محافظه‌کار ابتدا درخواست او برای شرکت در انتخابات شهرداری لندن را جدی نمی‌گرفتند، اما پس از آن‌که گزینه اصلی این حزب از رقابت انصراف داد، جانسون به نوعی تنها گزینه باقی‌مانده محافظه‌کارها برای ماندن در رقابت بود. کمپین انتخاباتی جانسون علاوه بر کاهش سخت‌گیری بر مصرف درمانی حشیش به عنوان یک عامل آرام‌بخش و تسکین‌دهنده، روی محبوبیت و شهرت او نیز تأکید زیادی داشت، به گونه‌ای که مخالفان جانسون از این شکایت داشتند که یکی از جملات رایج رأی‌دهندگان این است: «من به بوریس رأی می‌دهم، چون کِرکِر خنده است.»

به نظر می‌رسد بخش مهمی از محبوبیت بوریس جانسون به دلقک‌بازی‌های او برمی‌گردد نه به سیاست‌هایش (+)

کمپین برگزیت: «روز استقلال انگلیس»

جانسون پس از دو دوره شهرداری لندن، در انتخابات برای دوره سوم شرکت نکرد و در عوض سال ۲۰۱۵ بار دیگر در انتخابات مجلس عوام حضور یافت و پیروز هم شد. وی اوایل سال ۲۰۱۶ به جناح «رأی به خروج» از اتحادیه اروپا پیوست و به اعتقاد برخی منابع آماری کفه ترازو را اندکی به سود کمپین خروج سنگین‌تر کرد. برخی کارشناسان معتقدند همین تفاوت جزئی نیز نهایتاً منجر شد تا کمپین خروج انگلیس از اتحادیه اروپا با اختلاف بسیار اندکی (۵۱/۸۹ درصد رأی مثبت در مقابل ۴۸/۱۱ رأی منفی) در رفراندوم برگزیت پیروز شود. جانسون که پدرش مدتی در کمیسیون اروپا کار می‌کرد و خودش هم مقطعی از تحصیلات خود را در «مدرسه اروپایی بروکسل یک» گذرانده است، طی یکی از کمپین‌های تبلیغاتی خود برای خروج کشورش از اتحادیه اروپا در اقدامی عجیب اتحادیه اروپا را با تلاش‌های ناپلئون و هیتلر مقایسه کرد و گفت که برخی تلاش دارند تا اروپای متحد دوره امپراتوری روم را بازسازی کنند: «ناپلئون، هیتلر و افراد متعدد دیگری برای انجام این کار تلاش کرده‌اند و [تجربه نشان می‌دهد که] این تلاش‌ها نتیجه تراژیک دارد. اتحادیه اروپا هم تلاشی برای انجام همین کار با روش‌هایی متفاوت است [۵] .» جانسون همچنین در یکی از مناظره‌های تلویزیونی بر سر برگزیت گفت که روز ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶، روز برگزاری رفراندوم، می‌تواند «روز استقلال انگلیس» باشد [۶] .

اتوبوس تبلیغاتی جانسون برای برگزیت با این ادعای مشهور که انگلیس هر هفته ۳۵۰ میلیون پوند به اتحادیه اروپا می‌دهد؛ برخی رقم واقعی را نصف این مبلغ دانسته‌اند (+)

مواضع خارجی جانسون: دفاع از جنگ یمن و توافق هسته‌ای

ترزا مِی پس از انتخاب به عنوان نخست‌وزیر انگلیس، ماه جولای سال ۲۰۱۶ بوریس جانسون را به عنوان وزیر خارجه خود انتخاب کرد. واکنش‌ها به این انتخاب متفاوت بود و برخی با توجه به سابقه اظهارات نسنجیده و توهین‌های علنی جانسون به نژادها، مقامات و ملت‌های دیگر (که در ادامه به آن خواهیم پرداخت) این تصمیم مِی را مورد انتقاد قرار دادند. جانسون ماه جولای سال ۲۰۱۸ همراه با وزیر برگزیت در کابینه ترزا مِی در اعتراض به نحوه مدیریت موضوع خروج انگلیس از اتحادیه اروپا از سِمت خود استعفا کرد و تا پیش از نخست‌وزیری صرفاً در نقش یک نماینده مجلس عوام مشغول به کار بود. برخی از مواضع جانسون در سیاست خارجی از قرار زیرند:

نفتکش انگلیسی «استنا ایمپرو» به خاطر نقض قوانین بین‌المللی توسط سپاه پاسداران ایران توقیف شده است (+)

ویژگی‌های بارز نخست‌وزیر جدید انگلیس: نژادپرستی، توهین و روابط جنسی نامشروع

شباهت‌های بوریس جانسون با دونالد ترامپ، از شباهت‌های مشهود ظاهری فراتر می‌روند. هر دوی این‌ها در نتیجه جریان‌های پوپولیستی روی کار آمده‌اند، خطوط قرمز دنیای سیاست برایشان معنایی ندارد، غیرقابل‌پیش‌بینی هستند، برای رسیدن به قدرت هر کاری می‌کنند، بخشی از شهرت کنونی خود را مدیون برنامه‌های تلویزیونی هستند و صدالبته نژادپرست، ضدزن، دلقک و دروغگوست. خود ترامپ هم پس از انتخاب جانسون به عنوان نخست‌وزیر جدید انگلیس از مقایسه‌ای که میان این دو می‌شود یاد کرد و آن را نشانه خوبی دانست. در کنار گزارش‌های بی‌شماری که تلاش کرده‌اند تا شخصیت [۱۹] جنجالی و ترامپ‌مانند جانسون و برنامه‌های [۲۰] احتمالی او [۲۱] را معرفی [۲۲] کنند [۲۳] ، فهرست‌های مختلفی هم از جنجالی‌ترین اظهارات [۲۴] و رسوایی‌های این سیاستمدار انگلیسی گردآوری شده است [۲۵] .

در ادامه این گزارش، برخی از مواردی بیان می‌شود که اظهارات یا اقدامات جانسون در آن‌ها موجب آبروریزی وی شده است:

جانسون بارها به مقامات و ملت‌های دیگر توهین کرده و رسوایی به بار آورده است (+)

بوریس جانسون با تصوری که از یک نخست‌وزیر انگلیس می‌رود، بسیار متفاوت است (+)

«ترامپِ بریتانیا»: دیگر شباهت‌های جانسون با رئیس‌جمهور آمریکا

به این ترتیب، احتمالاً هیچ‌کس، حتی خود بوریس جانسون، نمی‌داند که نخست‌وزیر فعلی انگلیس دقیقاً چند فرزند دارد [۳۰] . به علاوه، هیچ‌کس هم نمی‌داند جانسون تا کنون با چند زن دیگر رابطه داشته است. «مارینا ویلر» همسر دوم جانسون که به تحمل روابط نامشروع وی شهرت داشت، ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸ بالأخره پس از ۲۵ سال و با چهار فرزند از او جدا شد. جانسون بلافاصله پس از جدایی از ویلر با دوست‌دختر جدیدش «کَری سایموند» که یکی از اعضای کمپین انتخاباتی جانسون بود، زیر یک سقف رفت [۳۱] . این در حالی است که ماه گذشته میلادی پس از مراجعه پلیس به خانه جانسون به خاطر گزارش یکی از همسایه‌ها درباره دعوا و مشاجره با صدای بلند [۳۲] ، بار دیگر زندگی مشترک جانسون زیر ذره‌بین رسانه‌ها قرار گرفت [۳۳] و مشخص نیست آیا این‌بار دوست‌دختر جانسون از یک رابطه نامشروع دیگر او عصبانی بوده یا مسئله، چیز دیگری بوده است.

خانه‌ای که بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس، و دوست‌دختر جدیدش در آن زندگی می‌کنند (+)

یکی از شباهت‌های دیگر بوریس جانسون به دونالد ترامپ جان سالم به در بردن جانسون از همین موارد توهین، نژادپرستی، روابط نامشروع جنسی و انواع و اقسام رسوایی‌های دیگر است، به طوری که این اتفاقات نه تنها تأثیر منفی روی محبوبیت جانسون نگذاشته‌اند، بلکه به نظر می‌رسد هر یک از این رسوایی‌ها، منجر به افزایش آرای جانسون در انتخابات بعدی شده‌اند. به عنوان نمونه، آرای جانسون در انتخابات عمومی سال ۲۰۰۵ مجلس عوام (یک سال بعد از اثبات رسوایی رابطه نامشروع جانسون با خبرنگار اسپکتیتور) آرای این نماینده پارلمان نسبت به دوره قبلی افزایش پیدا کرد و اکثریت قاطع‌تری را برای او به ارمغان آورد.

از برخی زوایا شباهت ظاهری بوریس جانسون و دونالد ترامپ به وضوح مشخص می‌شود (+)

البته این مسئله شاید به جامعه انگلیس نیز برگردد، چراکه جانسون اظهارات نژادپرستانه خود را با گفتن «منظوری نداشتم»، توهین‌های خود را با گفتن «شوخی کردم» و روابط نامشروع خود را با گفتن «این‌ها مسائل خصوصی است» توجیه کرده و به نظر می‌آید مردم انگلیس هم به راحتی این توجیه‌ها را پذیرفته‌اند. همان‌گونه که ترامپ با آن همه نژادپرستی، توهین و رسوایی به بالاترین مقام سیاسی در آمریکا رسید، اکنون جانسون نیز به شکلی مشابه به بالاترین مقام سیاسی در انگلیس (جدای از مقام تشریفاتی ملکه) دست پیدا کرده است. این‌ها نشان می‌دهد بوریس جانسون به دلایلی بیش از شباهت در رنگ مو و فرم صورت، «ترامپ بریتانیا» لقب گرفته است.

اگر فکر می‌کنید مورد بوریس جانسون در سیاست انگلیس، موردی استثنائی است، می‌توانید گزارش‌های حلقه وصل درباره روابط متعدد جنسی «پرنس هری» پیش از ازدواج با «مگان مارکل» بازیگر آمریکایی و همچنین معضل خدمات جنسی در پارلمان انگلیسی را از این‌جا بخوانید:

همچنین برای آشنایی بیش‌تر با روش عجیب دونالد ترامپ برای برقراری رابطه جنسی با همسران دوستانش می‌توانید بخشی از کتاب «آتش و خشم» نوشته «مایکل وولف» را درباره زندگی رئیس‌جمهور آمریکا از این‌جا بخوانید: