آمریکا و ناتو؛ راهبرد هرج و مرج کنترل شده

به گزارش حلقه وصل، همه در مقابل همه قرار دارند: این است تصویر رسانه ها از هرج و مرجی که در سطح سواحل جنوبی مدیترانه از لیبی گرفته تا سوریه در حال گسترش است.  وضعیتی به وجود آمده که در مقابل آن حتی واشنگتن نیز فاقد قدرت به نظر می رسد. اما در عالم واقعیت، واشنگتن  جوجه تازه سر از تخم درآورده نیست که قادر به کنترل نیروهایی که اکنون به حرکت درآمده اند نباشد. این وضعیت موتور مرکزی یک راهبرد است؛ راهبرد هرج و مرج که با از بین بردن کلیت کشورها، زنجیره ای از کشمکش های واکنشی را برمی انگیزد که می تواند در راستای شیوه قدیمی «تفرقه بینداز و  حکومت کن» به کار گرفته شود.

آمریکا با پیروز بیرون آمدن از جنگ سرد در سال 1991، صورت یکجانبه خود را «تنها کشور واجد قدرت، دسترسی و نفوذ در تمام ابعاد – سیاسی، اقتصادی و نظامی- حقیقتا جهانی خواند و اعلام کرد که «از سلطه هر قدرت رقیبی بر هر منطقه ای که باشد، اروپای غربی، شرق آسیا، قلمروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق، آسیای جنوب غرب (خاورمیانه) که منابع آن می توانست به قدر کافی یک قدرت جهانی را به حرکت درآورد، جلوگیری خواهد کرد.»

از آن زمان به بعد ایالات متحده با داشتن ناتو زیر فرمان خود، کشورهایی را که به زعم این کشور مانعی بر سر راه نقشه آن برای سلطه جهانی محسوب می شدند یک به یک از طریق جنگ دچار فروپاشی یا نابودی کرد - عراق، یوگسلاوی، افغانستان، لیبی، سوریه و دیگران – در حالی که همچنان کشورهای دیگری (از جمله ایران و ونزوئلا)  را نیز در تیررس خود دارد.

همین راهبرد بود که با هدایت آمریکا و ناتو  و با هدف برانگیختن جنگ سرد جدیدی در اروپا به منظور منزوی کردن روسیه و تقویت نفوذ ایالات متحده بر اروپا، به کودتا در اوکراین انجامید.

در حالی که ما توجه سیاسی – رسانه ای خود را بر جنگ در لیبی متمرکز کرده ایم، چندان توجهی به سناریوی تشدید تنش ناتو علیه روسیه که هر چه می گذرد تهدیدکننده تر می شود نداریم. نشست 29 وزیر امورخارجه که در 4 آوریل برای گرامیداشت هفتادمین سالگرد نیروهای متحدین در جنگ جهانی در واشنگتن گرد هم آمدند، بار دیگر بدون هیچ مدرکی تاکید کردند که «روسیه با به کار گرفتن موشک های جدید دارای قابلیت اتمی در اروپا، از پیمان سلاح های هسته ای میان برد تخلف کرده است.»

یک هفته بعد در 11 آوریل ناتو اعلام کرد که «سیستم دفاع ضد موشکی» ایجیس آمریکایی را که در دوسلو در رومانی مستقر است «به روزرسانی» می کند، با اطمینان دادن نسبت به اینکه «هیچ قابلیت تهاجمی به این سیستم افزوده نخواهد شد.» اتفاقی که در تابستان سال جاری تکمیل خواهد شد.

برعکس این ادعا، این سیستم که در رومانی و لهستان همچنین بر عرشه کشتی ها نصب شده، قادر به پرتاب هر گونه موشک ضد موشکی هست اما توانایی حمل موشک های اتمی را نیز دارد. مسکو هشدار داده است – که اگر آمریکا موشک های اتمی را در اروپا به کار بگیرد - روسیه نیز این کاررا – در خاک خود – انجام خواهد داد و موشک های مشابهی را به سمت پایگاه های اروپایی نشان می رود.

در نتیجه هزینه های ناتو در زمینه «دفاعی» به طور سرسام آوری افزایش یافته است؛ بودجه های نظامی متحدان اروپایی به همراه کانادا در سال 2020 به 100 میلیارد دلار خواهد رسید.

وزرای امور خارجه که روز چهارم آوریل در واشنگتن جمع شدند، به خصوص در مورد «رویارویی با اقدامات تهاجمی روسیه در دریای سیاه» با در پیش گرفتن «تمهیداتی برای حمایت از شرکای نزدیک ما گرجستان و اوکراین» توافق کردند.

روز بعد ده ها کشتی جنگی و جنگنده بمب افکن متعلق به ایالات متحده، کانادا، یونان، هلند، ترکیه، رومانی و بلغارستان یک تمرین نظامی هوایی- دریایی ناتو را در دریای سیاه در محدوده آب های سرزمینی روسیه با استفاده از بنادر اودسا (اوکراین) و پولتی (گرجستان) آغاز کردند.

همزمان بیش از 50 جنگنده بمب افکن متعلق به آمریکا، آلمان، انگلیس، فرانسه و هلند از یک پایگاه هوایی در هلند به پرواز درآمدند، در آسمان به سوخت گیری دست زدند و «ماموریت های هوایی پدافندی با حمله علیه اهداف زمین پایه و دریا پایه» دست زدند.  جنگنده بمب افکن های ایتالیایی یوروفایتر یک بار دیگر از سوی ناتو برای گشتزنی در منطقه بالتیک برای مقابله با «تهدید» هواپیماهای جنگی روسیه اعزام گردیدند.

وضعیت هر چه می گذرد پر تنش تر می شود و هر لحظه امکان انفجار آن می رود که در این صورت ما را به درون هرج و مرجی فرو خواهد کشید که به مراتب از لیبی بدتر خواهد بود.

نویسنده: مانلیو دینوچی (Manlio Dinucci) از نویسندگان سایت گلوبال ریسرچ

منبع: yon.ir/rWJ7O