آمریکای وامانده و دو گروه اپوزیسیون

به گزارش حلقه وصل: محمد ایمانی در یادداشتی نوشت: سیا، موساد و ام آی سیکس، ۷-۸ ماه زمان گذاشتند تا شاید اغتشاشات را بازسازی کنند، اما کوه برنامه ریزی های شان، موش هم نزایید.

ماجرا فقط این نیست که شبکه های بازسازی شده، در مُشت نهاد های اطلاعاتی امنیتی ایران گرفتار شده و حتی برخی عناصر خارج نشین آنها نیز بازداشت شده اند؛ بلکه دست گروهک های لافزن هم، برای افکار عمومی ایران رو شده است.

آنچه پارسال رخ داد، اگر چه برای کشور و مردم ما پر هزینه بود، اما بخش های زیادی از افکار عمومی را واکسینه کرد و مجال آسیب پذیری در برابر جنگ روانی دشمن را تا حدود زیادی از بین برد.

ماجرا البته سویه های عمیق تری هم دارد: قدرتمند شدن ایران، و روند فزاینده تضعیف آمریکا و اسرائیل و برخی دولت های شرور غربی. جنگ اوکراین به نزدیک ترین متحدان کاخ سفید ثابت کرد که آمریکا برای تامین منافع خود، حاضر است آنها را بفروشد و در مخمصه بیندازد.

غیر قابل اعتماد بودن آمریکا حالا به یک باور اجماعی -از اروپا تا غرب آسیا- تبدیل شده و در حال ایجاد تغییرات در ائتلاف های سابق است.

در منطقه، متحدان آمریکا که قرار بود با پیمان آبراهام، پای اسرائیل را به منطقه باز کنند، روند های واگرایانه را آغاز کرده اند؛ از گردن کشی درباره نحوه فروش نفت، تا نزدیک شدن به روسیه و ایران و چین. اسرائیل هم در دوران نخست وزیری نتانیاهو، در بی سابقه ترین و ترکیب شده ترین بحران ها فرو رفته است.

همزمان، مزدوران اسرائیل که پارسال در کردستان عراق خیمه زده بودند، زیر ضرب اطلاعاتی و نظامی ایران و عراق قرار گرفته و در به در شده اند. برای درماندگی نتانیاهو همین بس که تمام موجودی اسرائیل، سلطنت طلبان فسیل هستند و چند گروه تروریست. به قول معروف، از سر لا علاجی- به گربه میگه خان باجی!

کسانی که با اپوزیسیون نمایی، در آمریکا و اروپا پناهندگی گرفتند تابه کاسبی و هرزگی و کاباره گردی شان برسند، موفق ترین گروه اپوزیسیون بودند! سر طرف غربی کلاه گذاشتند و روی دست همان ها باد کرده اند.

از سمت جمهوری اسلامی هم باید گفت خوشا باغی که شغال از آن قهر کند. پالایش برخی از این عناصر مفت خور به درد نخور اما پر ادعا از ساحت رسانه و هنر، شاید هزینه و مجال زیادی می خواست، اما خداوند پس کله شان زد که شرّشان را با کمترین هزینه کم کنند. به سرعت معلوم شد که نه هِر را از بِر تشخیص نمی دهند و نه حرفی برای گفتن دارند. و تنها هنرشان وطن فروشی است.

اما اپوزیسیونِ کمی تا قسمتی جدی، این روزها بدترین روزگار خود را سپری می کند. اولا مجبور شده اند ننگِ هم ردیف شدن با لوده هایی مانند ربع پهلوی و کلاّشان بی مایه ای مانند برخی بازیگران سینما و امثال مصی علی نژاد را به جان بخرند.

ثانیا آشکارا می بینند که آمریکا کمترین امید و اعتباری نسبت به آنها قائل نیست. که اگر بود، درست در روزهایی که ادعا می شد قرار است حمایت ویژه از اغتشاشگران صورت بگیرد، به توافق از موضع پایین با جمهوری اسلامی ایران تن نمی داد و نمی پذیرفت ۶ میلیارد دلار اموال مسدود شده ایران آزاد شود و برخی سناتورها را به زنجموره بیندازد.

همتراز شدن دو گروه مذکور اپوزیسیون نزد کارفرمایان غربی، یادآور همان داستانی است که می گویند: پیر مردی، از شتر خود معذرت خواهی کرد و گفت من را ببخش که دائما بار سنگین بر پشتت گذاشته ام، یا گرسنه و تشنه نگاه داشته و بیگاری کشیده ام.

شتر جواب داد: همه را می بخشم، جز آن دفعه را که مرا برای بار بردن، از طویله بیرون آوردی. سوار الاغ شده بودی و برای اینکه من دنبالت بیایم، افسار مرا به دم الاغ بستی. هرگز مثل آن روز تحقیر نشده بودم.

امروز برآورد دشمنان ملت ما این است که ایران در مسیر اقتدار و پیشرفت قرار گرفته و هیچ چیز، جز اخلال در اراده ایرانی‌ها نمی‌تواند روند صعودی موفقیت‌ها را متوقف کند. 

اکنون در حالی که نشریات ایالات متحده، درباره آمریکای فرسوده و زوال رویای قرن جدید آمریکایی تحلیل و گزارش منتشر می کنند، ایران توانسته بدون کانال های فشار غرب (برجام و FATF)، راهبرد رونق سیاست خارجی و تنوع بخشی به شرکای تجاری را پیش ببرد، فعالیت های هسته ای را از سر بگیرد، منابع مسدود شده خود در عراق و کُره جنوبی را آزاد کند، صادرات نفت را به سه برابر افزایش دهد و رشد اقتصادی صفر شده در دهه ۹۰ را به بالای ۴ درصد برساند.

اینها علاوه بر موفقیت در جبران بخش مهمی از کسری بودجه ۴۸۰ هزار میلیاردی، و تسویه ۵۵۳ هزار میلیارد تومان از بدهی‌ها و تعهدات دولت قبل است.

واقعیت بزرگی که دولت مغرور آمریکا را به عجز و انفعال کشانده، این است که می داند فوّاره تحریم های فلج کننده و فشار حداکثری به عنوان تنها حربه باقی مانده، سرنگون شده است. واقیت چنان روشن است که نشریه آمریکایی فارن افرز نوشت:

«ایران، تخم‌مرغ‌‌هایش را از سبد برجام برداشته، چرا که اهرم هسته‌‌ای را بدون کسب منافع وعده داده شده، از دست داد. موقعیت ایران در ماه‌‌های اخیر، بدون توافق با آمریکا بهبود یافته است».

«تحریم‌‌ها علیه ایران، از سر درماندگی و بیش از ‌اندازه تک ‌‌بعدی‌ است. همه چیز به افول آمریکا بر می‌گردد. رؤسای‌ جمهور مأیوس، تیر کمتری در کمان دارند. تحریم نه تنها افول آمریکا را آشکار می‌‌‌کند، بلکه باعث شتاب آن شده و دائما اوضاع را بدتر می‌‌‌کند».

«شرائط ایران در مقایسه با یک سال قبل، پیروزمندانه است. [آیت‌ الله] خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی، بقای انقلاب را در مقابل آمریکا تضمین کرده و خاورمیانه را به منطقه‌‌ای تبدیل می‌کند که ایران پس از ۴۴ سال تلاش، قدرت مسلط در آن است.»