سرویس سیاست حلقه وصل- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های حلقه وصل» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم. در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.
********
روزنامه‌های سراسری در کشور هم‌زمان با عزاداری سرور و سالار آزادگان جهان حضرت اباعبدالله‌الحسین یکپارچه سیاه‌پوش بوده و عکس‌ها و گزارش‌های خود را به این موضوع اختصاص داده‌اند، هم‌زمانی هجوم وحشیانه ماشین آدم کشی رژیم صهیونیستی به غزه باعث استعاره‌ای زیبا در برخی روزنامه‌ها شده گویی که «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» تداعی شده است.
پایان دور دیگری از مذاکرات وین باعث شده است تا بسیاری از روزنامه‌ها این سوژه را به موضوع روز خود بدل کرده و به‌صورت ویژه به آن بپردازند. روز گذشته جوزپ بورل مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا اعلام کرد که مذاکرات در این دور در پایتخت اتریش پایان‌یافته و طرفین برای بررسی پیش‌نویس ارائه‌شده از سوی اروپا به پایتخت‌های خود بازگشته‌اند.
روزنامه سازندگی ارگان سیاسی حزب کارگزاران در سرمقاله خود به مسئله مذاکرات پرداخته و نوشته است:
مسئله مسئولیت تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای تاریخی است. مسئولیتی که در تاریخ ثبت‌شده و در گشایش وضعیت مردم نقش تعیین‌کننده دارد. این روزنامه در ادامه این یادداشت با تعیین یک نقش ویژه برای «برجام» و «ارتباط با آمریکا» نوشته است؛ برخی افراد که مسئولیتی ندارند، سعی دارند نظر خود را به وزارت خارجه تحمیل کنند؛ شنیده‌شده است که همه مقامات دولتی در کشور موافق احیای برجام هستند؛ در این شرایط خود عده‌ای هم مخالف باشند! مگر قرار است در کشور همه روی یک امر موافق باشند.
در ادامه این توصیه سیاسی از جانب حرب کارگزاران با انداختن پوست موز زیر پای دیپلمات‌ها آمده است:
علی باقری و سایر دوستان باید محکم و نیرومند بر روی مصالح جمهوری اسلامی ایستاده و گره از پای مملکت باز کنند؛ پذیرش مسئولیت در کشور نیازمند شهامت و شجاعت است.
روزنامه اعتماد هم همراه با حزب کارگزاران سازندگی از تیم مذاکره‌کننده خواسته است تا بدون ترس از مخالفان داخلی توافق کند؛ این روزنامه با تیتر «ترس اصولگرایان رادیکال از توافق» نوشته است:
این روزها و هم‌زمان با افزایش دیدارها در وین، در زیرپوست تحولات سیاست داخلی کشورمان، کشاکشی آشکار میان اصولگرایان با رمز عملیات «نفی برجام» شکل‌گرفته تا برجام بر سر یک دوراهی تاریخی «نفی» یا «احیا» قرار گیرد. دوراهی عجیب در ساختاری ظاهراً یکدست که بر ابتدای یکی از دو مسیر، محافظه‌کاران سنتی و نئواصولگرایان قرار دارند که معتقدند، مشکلات اقتصادی و تورم افسارگسیخته به‌اندازه‌ای گلوی مردم را می‌فشارد که تداوم آن ممکن است، مشکلات لاینحلی برای کشور ایجاد کند. در یک‌سوی دیگر آن نیز اعضای جبهه پایداری و طیف‌های رادیکال راست نشسته‌اند که معتقدند احیای برجام برای اصولگرایان، هیچ ارزش‌افزوده سیاسی نخواهد داشت.
در ادامه این گزارش آمده است:
جماعتی که این سند بین‌المللی را به میدان مینی تشبیه می‌کنند که توسط دولت میانه‌روی روحانی به یادگار گذاشته‌شده تا ابتکار عمل را از اصولگرایان گرفته و سرنوشت محتومی را پیش روی آنان قرار می‌دهد؛ اما هرکدام از این رویکردهای سیاسی، نیازمند پیاده‌نظام‌هایی هستند تا بتوانند منویات آن‌ها را در رسانه‌ها، فضای عمومی جامعه و شبکه‌های اجتماعی منعکس کنند.
روزنامه آرمان ملی نیز خط «تعجیل و تأخیر در مذاکره» را با کُد «اراده سیاسی» در پیش‌گرفته و نوشته است:
اینجا اراده سیاسی تعیین‌کننده است و اگر ایران تصمیم گرفته باشد که با مذاکره هزینه‌های مدیریت پرونده را کاهش دهد به نظر می‌رسد که می‌تواند. ازجمله مواردی که ایران روی آن اصرار دارد، سایت‌هایی است که آژانس اعلام کرده ذرات اورانیوم در آن پیداشده و مکان‌های مشکوکی هستند و ایران باید فعالیت این مکان‌ها را توضیح دهد. این‌یک بحث فنی است که آژانس می‌تواند دوباره این مکان‌ها را بازدید کند یا مدارکش را از ایران دریافت کند یا ایران همان‌طور که اصرار دارد باید این موضوع بسته یا خاتمه یافته اعلام شود.
درحالی‌که روزنامه‌های جناح چپ با رمز «تعجیل در مذاکرات و امضای توافق» تیم دیپلماتیک را به‌سوی تکیه دادن به آمریکایی‌ها هُل می‌دهند، برخی روزنامه‌ها عجله برای امضای توافق را مفید نمی‌دانند.
روزنامه ایران با تیتر «چرا زمان به نفع ایران می‌گذرد؟» نوشته است:
از اوایل سال جاری، طرف غربی در مذاکرات هسته‌ای، جنگی اراده‌ای را شروع کرده و روی چند مورد معدود باقیمانده درزمینهٔ تحریم‌ها، تضامین و بسته شدن پرونده‌های ادعایی در آژانس سرسختی نشان می‌دهد. این درحالی‌که است که غربی‌ها طی ماه‌های گذشته، با ادعای اینکه تنها مورد باقیمانده در مذاکرات، خارج کردن نام سپاه از فهرست گروه‌های تروریستی است، آن را به حاشیه بردند.
در ادامه این یادداشت آمده است:
تحولات بین‌المللی درصحنه جنگ اوکراین و تایوان، کمبود انرژی و افزایش تقاضا در ماه‌های آینده، افزایش قیمت‌ها و تبعات سیاسی، اقتصادی و امنیتی آن، «توان داخلی» در خنثی‌سازی تحریم‌ها، گشایش روابط با کشورهای خارج از بلوک غرب و همچنین افزایش توان هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و تحقق بیشتر اهداف دفاعی و منطقه‌ای حکایت از این دارد که زمان به نفع ایران در حال سپری شدن است. طی روزها و هفته‌های آتی شاهد خواهیم بود که اهرم‌های طرف غربی تأثیرگذاری خود را بیشتر از دست خواهند داد و فشار ایران برطرف غربی سنگین‌تر خواهد شد.
روزنامه جوان نیز مسائل باقیمانده روی میز را مانعی برای رسیدن به توافق دانسته و نوشته است:
گفته می‌شود که مسائل پادمانی بین ایران و آژانس و همچنین تضمین‌هایی که ایران از امریکا می‌خواهد مبنی بر اینکه مجدداً از برجام خارج نخواهد شد، موارد اختلافی هستند. حسین امیر عبداللهیان، وزیر خارجه ایران روز شنبه گفت برای رسیدن به توافق لازم است که امریکا به «پیشنهادات» ایران «واکنش واقع‌بینانه» نشان دهد. امیر عبداللهیان که با همتای چینی‌اش صحبت می‌کرد تأکید کرد که ایران به شکل فعالانه در تلاش است به یک «توافق پایدار» دست یابد. یک مقام نزدیک به تیم مذاکره‌کننده که خواست نامش فاش نشود دیروز به «جوان» گفت دو مسئله جدی باقیمانده در مذاکرات که مورد تأکید ایران است «مؤثر و پایدار بودن رفع تحریم‌ها به نحوی تضمین‌شده» و همچنین «باقی نماندن اهرم فشار بر ایران» است.
شایان‌ذکر است که در آخرین دور از مذاکرات در شهر وین، دیدگاه‌های طرفین روی پیش‌نویس ارائه‌شده از جانب اروپا بیان‌شده است؛ اما در هیچ موضوعی تفاهم نهایی صورت نگرفته است؛ نکته مهم آن است که کشورهای غربی تا چند ماه قبل با رمز «رسیدن ایران به مرحله گریز هسته‌ای» سعی داشتند که به جمهوری اسلامی ایران فشار بیاورند، از ماه قبل تاکتیک خود را عوض کرده و روی مسئله «پیش‌نویس نهایی» متمرکزشده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که فشار روی ایران بی‌اثر بوده و تا زمان انتفاع ایران از برجام هیچ توافقی امضا نخواهد شد.
این روزها تکرار کلیدواژه‌هایی چون «آخرین زمان برای توافق»، «تعجیل در مذاکره»؛ «بدون ترس امضا کنید برود» و مواردی ازاین‌دست توسط حامیان سیاسی برجامی‌ها در داخل بی‌دلیل نیست، تفنگ خارجی وقتی خالی است؛ باید داخل را از سایه آن ترساند!
چرا هیئت امام حسین (ع) باید سیاسی باشد؟
هم‌زمان با انتشار مداحی تأثیرگذار حاج میثم مطیعی با عنوان «الله‌اکبر/ خامنه‌ای رهبر» شبکه آمریکایی اینستاگرام با حذف این قطعه باعث برخی واکنش‌ها شد؛ این مداحی گوش‌نواز و پرشور علاوه بر پرداختن به حماسه حسینی به فلسفه قیام امام حسین(ع) پرداخته و از عموم آزادگان جهان می‌خواهد شمر زمانه را بشناسند؛ پس‌ازاین مداحی برخی معاندین و نیز گروه‌هایی از جریان اصلاح‌طلب با انتقاد از این مداحی خواهان برگزاری هیئت‌های سکولار و غیرسیاسی در سطح جامعه شده بودند!
روزنامه همشهری با تحلیلی جالب‌توجه از این ماجرا نوشته است:
دشمن در جنگ روایت‌ها به طرز ماهرانه‌ای سعی کرده است که با هیاهوی کاذب، این فریاد حق‌طلبی را خنثی سازد، همان‌گونه که در ظهر عاشورا با راه انداختن هلهله سعی کردند مانع از رسیدن ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام معصوم و برگزیده خاص پروردگار به عمق لشکرشان شوند. دشمن نشان داده است که هیچ‌گاه تاب شنیدن فریاد حق‌طلبی را نداشته و با تمام ابزارهای خود به مقابله با آن خواهد پرداخت؛ ازاین‌رو این روزها چندین مداحی ساده و صادقانه را به بهانه سیاسی شدن هیئت‌ها تخریب کرده تا هیئت سکولار ذیل شیعه انگلیسی را ترویج کند!
در ادامه این یادداشت آمده است:
فراموش نکنیم که عاقبت ترویج شیعه انگلیسی و هیئت‌های سکولاریزه شده یا کج‌راهه، گمراهی برخی افراد است که در هنگامه هجوم داعشی‌ها به بهانه مسلمان‌کشی از معرکه بیرون رفتند یا ادامه آن جریانی است که در ظهر عاشورا در فتنه ۸۸ با سوت و کف به خیابان آمدند؛ نتیجه هردو البته یکسان بوده است تا جایی که برخی از صحنه‌گردانان غائله، این جماعت گمراه را مردم خداجو بخواند! این روزها هیئت‌های سیاسی در برابر هیئت‌های مناسکی و شیعه غیرانقلابی قیام کرده تا فریاد حق‌طلبی انقلاب اسلامی را به گوش مستضعفان عالم برساند؛ تا اعلام قیامی از سوی اسلام حسینی در برابر اسلام نرمالیزه شده اموی باشد؛ اسلامی که این روزها تنها مدافع حق کودکان مظلوم غزه است و اگر می‌بینیم بلافاصله با مداحی یک مداح انقلابی همچون میثم مطیعی دشمن تاب تحمل دفاع از کودکان مظلوم فلسطینی را نیاورده و صفحه او را در فضای مجازی می‌بندد فقط برای آن است که ندای حق‌طلبی را خاموش کند.