به گزارش حلقه وصل، از شب گذشته و با وجود حرکت کُند، اما مستمر مذاکرات، اخباری به نقل از منابع ناشناس توسط برخی رسانههای غربی و شبکههای فارسی زبان معاند در خصوص «متوقف شدن مذاکرات» منتشر شد.
ماهیت این اخبار غیر واقعی که پژواک نسبتا گستردهای نیز داشت بیش از آنکه القاءکننده بیفرجامی مذاکرات باشد بر سرسختی ایران بر روی مواضعش متمرکز بود.
در حقیقت این جریان خبری به دنبال جاانداختن این گزاره بود که با شیوه فعلی مذاکرات امکان دستیابی به توافق وجود ندارد.
اما واقعیت جاری در پشت میز مذاکرات، برخلاف جریان خبری ایجاد شده از تداوم رویکرد زیادهخواهانه تروئیکای اروپائی و پافشاری بر درخواستهای فرابرجامی خبر میداد.
تاکید مذاکرهکنندگان ایرانی بر گفتوگو در چارچوب تعهدات برجامی و تلاش برای بازگرداندن مذاکرات به ریل اصلی ضمن آنکه تروئیکای اروپائی را در پیگیری مسیر غیرسازنده دچار مشکل نمود موجبات کند شدن گفتوگوها بر روی موضوعات اصلی را نیز فراهم کرد.
تلاش تروئیکای اروپایی برای وارد کردن فشار روانی به ایران با استفاده از ابزارهای خارج از میز مذاکرات در حقیقت بهرهگیری از تاکتیکهای مذاکراتی سوخته است که به طور قطع نمیتواند مذاکرهکنندگان ایرانی را منفعل کند.
تروئیکای اروپایی در بخش اول دور جدید مذاکرات نیز پس از ارائه پیشنویسهای پیشنهادی ایران در دو بخش لغو تحریمها و هستهای نیز از همین تاکتیک استفاده کرد، اما طرفی نبست.
فضاسازی گسترده نمایندگان آلمان، فرانسه و انگلیس در مذاکرات و اعلام غیرقابل گفتوگو بودن پیشنویسهای پیشنهادی ایران نیز دقیقا در چارچوب تاکتیک مذاکراتی منفعلسازی حریف دنبال شد.
بر این اساس روزهای دوشنبه، سهشنبه و چهارشنبه نمایندگان آلمان، فرانسه و انگلیس با مصاحبههای جداگانه با اعلام غیرقابل مذاکره بودن پیشنویسهای ارائه شده از سوی ایران عملا جو سنگینی را در مورد رسیدن مذاکرات به بنبست ایجاد کردند تا از این طریق ایران را وادار به عقبنشینی از مواضع اصولی خود کنند.
تعیین روز پنجشنبه هفته گذشته برای آغاز مجدد مذاکرات و تداوم گفتوگوها بر روی متون پیشنهادی ایران که تروئیکا قبلا آن را غیرقابل مذاکره عنوان کرده بود، اما نشان داد که اقدامات انجام شده از سوی اروپاییها صرفا بهرهگیری از تاکتیک سوخته مذاکراتی و با پیشفرض نیاز ایران به مذاکره و واهمه از توقف آن بوده است.
مقامات جمهوری اسلامی بارها اعلام کردهاند که تهران ضمن آنکه با جدیت و اراده قاطع برای دستیابی به توافق خوب وارد مذاکرات شده، اما شرایط داخلی کشور به ویژه اقتصاد ملی را به مذاکرات گره نزده و برای همه گزینههای محتمل، برنامه مدون دارد.