به گزارش حلقه وصل، در هفته‌های اخیر، کشورهای عضو اتحادیه اروپا به طور گسترده «الکساندر لوکاشنکو»، رئیس جمهور بلاروس را به دلیل ایجاد بحران مهاجران در مرزهای مشترکشان محکوم کرده‌اند.
به گزارش پایگاه «موسسه واشنگتن»، با ادامه خروج پناهجویان از افغانستان، عراق و سوریه، پروازها از دمشق و اربیل به مینسک به عنوان یک راه ورود آسان به اروپا بوده است.
از آنجایی که آمریکا به دنبال ترمیم روابط فرسوده فرا آتلانتیکی خود است، وضعیت بلاروس فرصتی برای همکاری با متحدان بر روی یک مشکل بشردوستانه و امنیتی با نگرانی دوجانبه فراهم می‌کند.
در اوایل نوامبر، یک نوجوان چهارده ساله بر اثر یخ زدگی در مرز بلاروس با لهستان جان خود را از دست داد؛ او هشتمین فردی بود که در یک اردوگاه موقت که شاهد افزایش موج مهاجران در هفته‌های اخیر بوده است، جان خود را از دست داد.
مقامهای اروپایی از اقدام بلاروس برای اجازه دادن به مهاجران برای عبور ارز این کشور به لهستان به عنوان یک حمله ترکیبی انتقاد کردند و ادعا کردند که مینسک از مهاجران برای کاهش تحریمها، تضعیف ثبات اتحادیه اروپا یا هر دو استفاده می‌کند.
دولت‌های همسایه با نظامی کردن مرزهای خود و عقب راندن مهاجران به بلاروس به این موج مهاجران پاسخ دادهاند.
بسیاری از این افراد در حالی که جای دیگری برای رفتن ندارند، در امتداد مرز بلاروس، با غذا، آب، و مراقبت‌های پزشکی محدود در میان دمای سرد به دام افتاده‌اند.
به طور کلی، هزاران مهاجر امسال از طریق دریای مدیترانه به دروازه‌های اتحادیه اروپا رسیده‌اند و ده‌ها هزار نفر دیگر از طریق اروپای شرقی به این اتحادیه رفتهاند؛ در پاسخ، کشورهای بیرونی اتحادیه برای تبعید و آزار این افراد و کسانی که قصد کمک به آن‌ها را دارند تلاش کرده‌اند.
برای مثال، در لهستان، پرسنل پزشکی و خبرنگاران از رسیدن به مرز با بلاروس منع شده‌اند، در حالی که دولت‌های مدیترانه قوانینی را تصویب کرده و پرونده‌های قضایی را علیه کشتی‌های خصوصی که در عملیات جستوجو و نجات فعالیت می‌کنند، راه‌اندازی کرده‌اند.
در سال ۲۰۱۹، ایتالیا قانونی را تصویب کرد که جریمه‌هایی تا سقف یک میلیون یورو برای چنین کشتی‌هایی اعمال می‌کند.
از آن زمان سالانه ده‌ها هزار مهاجر وارد این کشور شده‌اند و اتحادیه اروپا نتوانسته است سیاست ثابتی را برای رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی یا بازگرداندن افراد فاقد صلاحیت به کشورشان اجرا کند.
اگرچه قرنطینه‌های ناشی از شیوع کووید-۱۹ و بسته شدن مرزها تا حدودی این مشکل را کُند کرد، اما مهاجرت هرگز متوقف نشد.
در این سال، با توجه به وضعیت‌های اضطراری فزاینده بشردوستانه و تحولات جدید در افغانستان، وضعیت به سرعت بدتر شده است.
از جهاتی، سیاست آمریکا در چند سال گذشته به این بحران دامن زده است؛ برای مثال، خروج بی نظم آمریکا از افغانستان دلیل اصلی افزایش جریان پناهجویان از آن منطقه درگیری به اروپا و جاهای دیگر است.
در حالی که واشنگتن و جامعه بین المللی در حال تلاش برای مسدود کردن دارایی‌های دولت افغانستان و تعلیق انتقال پول نقد به کابل هستند، وضعیت احتمالا بدتر می‌شود.
حتی اگر مهاجران افغانستانی راهی آمریکا نشوند، وضعیت اسفناک آن‌ها بر منافع آمریکا تأثیر می‌گذارد تا جایی که تأثیرات گسترده‌ای بر شرکای اروپایی دارد.