تو را میان دعا، بی نمازها بردند / تو را پیاده به کوچه یکی سواره کشید+شعر و کلیپ

سرویس معرفی: جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام، ششمین امام شیعیان، و پنجمین امام از نسل امیر المؤمنین(ع) کنیه او ابو عبد الله و لقب مشهورش «صادق» است. لقبهای دیگری نیز دارد، از آن جمله صابر، طاهر، و فاضل. اما چون فقیهان و محدثان معاصر او که شیعه وی هم نبوده اند، حضرتش را به درستی حدیث و راستگویی در نقل روایت بدین لقب ستوده اند، لقب صادق شهرت یافته است.

ولادت او ماه ربیع الاول سال هشتاد و سوم از هجرت رسول خدا(ص)، و در هفدهم آن ماه بوده است ولی بعض مورخان و تذکره نویسان ولادت حضرتش را در سال هشتادم از هجرت نوشته‌اند و در ماه شوال سال صد و چهل و هشت هجری به دیدار پروردگار شتافت. مدت زندگانی او شصت و پنج سال بوده است.

امام صادق(ع) در سن 31 سالگی پس از شهادت پدر بزرگوارشان به امامت رسید و زمان ولایت ایشان مقارن با حکومت بنی امیه و بنی عباس بود.

امام صادق(ع) در دوران امامت خود فرصت مناسبی برای گسترش فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی نسبت به سایر امامان داشت و توانست شاگردان بسیاری را در علوم مختلف تربیت کند.

خلفای عباسی آزار و اذیت بسیاری را در سالهای آخر عمر بر امام صادق(ع) وارد کردند و حتی حاکم مدینه خانه ایشان را به آتش کشید که البته امام معصوم(ع) از این توطئه جان سالم به در برد. اما ترس و کینه عباسیان از محبوبیت امام صادق(ع) میان مردم روز به روز بیشتر می شد تا اینکه سرانجام منصور دوانیقی خلیفه بغداد در 25 شوال سال 148 هجری قمری با انگور زهرآلود ایشان را به شهادت رساند.

در ادامه چند شعر و چند کلیپ مداحی از شاعران و مداحان اهلبیت علیهم السلام به مناسبت شهادت رئیس مذهب تشیع را خواهید دید.

آسمان است و زمین دور سرش می گردد

آفتاب است و قمر خاک درش می گردد

این قد و قامت افتاده درخت طوباست

این محاسن بخدا آبروی دین خداست

این حرمخانه ی زهراست نسوزانیدش

این حسینیه ی دنیاست نسوزانیدش

شعله پشت حرم فاطمه زاده نبرید

پسر فاطمه را پای پیاده نبرید

میبریدش، ببرید از وسط مردم نه

هر چه خواهید بیارید ولی هیزم نه

آی مردم بگذارید عبا بردارد

پیرمرد است و خمیده ست عصا بردارد

از مسیری ببریدش که تماشا نشود

چشمی از این در و همسایه به او وانشود

اصلاً این مرد مگر پای دویدن دارد؟

پیرمردی که خمیده ست کشیدن دارد؟

بگذارید لبش یاد پیمبر بکند

وسط شعله کمی مادر مادر بکند

شعله ی تازه به چشمان غمینش نزنید

آسمان است و در این کوچه زمینش نزنید

شاید این کوچه همان کوچه ی زهرا باشد

شاید آن کوچه ی باریک همین جا باشد

شاید این کوچه همان جاست که زهرا افتاد

گر چه هم دست به دیوار شد اما افتاد

این قبیله همگی بوی پیمبر دارند

در حسینیه ی خود روضه ی مادر دارند

علی اکبر لطیفیان

****

مداحی زیبای سید مجید بنی فاطمه به مناسبت شهادت امام جعفر صادق علیه السلام

کاش خاموش کُنَد اشک، مُصلایش را

کاش گیرند کمی زیرِ بغلهایش را

به زمین خورده و خاکی است ردایش رویش

کاش می شد بِتِکاننَد سَر و پایَش را

به زمین خورد،زمین خورد،زمین خورد مُدام

ولی از دست ندادند تماشایش را

درِ آتش زده کَم بود بیاُفتد ای کاش

بِبَرد از دَمِ در دخترِ نوپایَش را

کوچه سنگی است ، سرش درد گرفته، نامرد

بی هوا هول نده ، سنگ است...ببین جایش را

او خودش خواسته تا روضه ی مادر گیرد

جُرأتِ خویش نبینید مُدارایش را

او علی هست به کوچه نکشیدش اینبار

زنده کردید دوباره غمِ غمهایش را

قنفذ از راه از آن لحظه كه آمد می زد

می زند تا شکند بازویِ زهرایش را

دست بگذاشت به زانو نفسش تند شده

عمه ی کوچک خود دید و نفس هایش را

حسن لطفی

****

مداحی زیبای حاج محمود کریمی شهادت امام صادق علیه السلام

به غمزه ای نظرت صد مه و ستاره کشید

نظاره ی تو ابوحمزه و زراره کشید

غریب هستی و چون مادرت نشد آقا

سر مزار شما گنبد و مناره کشید

به زخم های دلت مرهمی نشد پیدا

که زهر از جگرت طرح پاره پاره کشید

تو را میان دعا، بی نمازها بردند

تو را پیاده به کوچه یکی سواره کشید

میان کوچه تن خسته ات زمین تا خورد

نکرد رحمی و دشمن تو را دوباره کشید

سریع خانه برو دختر تو ترسیده است

که ارث مادریت را کسی شراره کشید

گرفته خانه تو رنگ خیمه های حسین

دوباره گریه چشمت به سوگواره کشید

دوباره آتش و خیمه غروب عاشورا

دوباره کرببلا را به استعاره کشید

تمام اهل و عیالش فرار می کردند

و دختری که خودش را به یک کناره کشید

به چند زخم پدر مرهمی ز گریه گذاشت

دوباره در بر خود جسم پاره پاره کشید

به پیش پیکرش از دشمنی شکایت کرد

که معجر از سر و از گوش گوشواره کشید

محسن حنیفی

****

مداحی حاج مهدی رسولی  مناسبت شهادت امام صادق علیه السلام

ای پیر خرد طفل دبستان کمالت

ارباب بصیرت همه مبهوت جلالت

دیدار الهی به تماشای جمالت

خلق دو جهان تشنه دریای زلالت

وجه‌الهی و نیست نه پایان نه زوالت

وصف تو فزون است ز توصیف و ز گفتار

ای گشته صداقت همه جا دور سر تو

روییده گل معرفت از خاک در تو

شب منتظر زمزمه‌های سحر تو

وحی است سراسر سخن چون گهر تو

عالم چو کف دست به پیش نظر تو

ای چشـم خـدای احـد قــادر دادار

تو ماه و تلامیذ تو دور تو ستاره

گفتار حکیمانه‌ات افزون ز شماره

هر روز... نه! هر لحظه بود بر تو هزاره

علم تو روان‌بخش کمال است هماره

دو مطلع الانوار تو حمران و زراره

یک جابر حیان تو و آن همه آثار

چون مهر که پیوسته کند جود خود انفاق

چون نور که سر برکشد از سینه آفاق

علم تو عیان است در اوراد و در اوراق

عقل و خرد و علم و فضلیت به تو مشتاق

در علم و ادب مؤمن طاقت همه جا طاق

هارون تو گل داد برون از شرر نار

در کوی تو بر جنت اعلا چه نیاز است؟

با نور تو بر مهر دل‌آرا چه نیاز است؟

با قطره جود تو به دریا چه نیاز است؟

با خاک تو بر وسعت دنیا چه نیاز است؟

با درس تو بر علم اروپا چه نیاز است؟

ای عبد تو بر لشکر دانش سر و سردار

ای کرسی درس تو تجلای قیامت

آویزه گوش همه تا حشر، کلامت

نوشیده همه کوثر توحید ز جامت

در ملک خدا وحی خداوند، پیامت

بر قلب عدو تیر بلا نطق هشامت

گویی سخن اوست همه تیغ شرربار

جز راه شما راه دگر سوی خدا نیست

در ملک خدا نور به جز نور شما نیست

جز خط شما مشی شما مذهب ما نیست

این است و جز این نیست درست است و خطا نیست

درس تو کم از نهضت شاه شهدا نیست

آن نهضت پاینده از این درس دهد بار

خلقت، نه فقط خالق منان به تو نازد

مؤمن نه، خدا داند ایمان به تو نازد

فضل و ادب و دانش و عرفان به تو نازد

زهرا و علی، احمد و قرآن به تو نازد

والله قسم شاه شهیدان به تو نازد

کز هر سخنت نهضت دیگر شده تکرار

تنها نه فقط زهر شرربار، تو را کشت

هر لحظه غمی آمد و صدبار تو را کشت

بیداد عدو نیمه شب تار تو را کشت

گه یاد فشار در و دیوار تو را کشت

بیش از همه منصور ستمکار تو را کشت

هر روز از او شد به تن و جان تو آزار

گه برد سوی قتلگهت پای پیاده

گه لب به جسارت به حضور تو گشاده

گه کرد ز بیداد، به قتل تو اراده

با هر سخنش بر جگرت زخم نهاده

او بر روی تخت و تو سر پای ستاده

حرمت نگرفت از تو و از احمد مختار

ای ماه فلک شمع شب تار بقیعت

صد قافله دل آمده زوار بقیعت

مرغ دل من گشته گرفتار بقیعت

هرچند که ویران شده آثار بقیعت

 باشد که شبی در پی دیدار بقیعت

«میثم» ز ره دور نهد چهره به دیوار

غلامرضا سازگار

****

شور نریمانی پناهی شب شهادت امام صادق علیه السلام