«محاصره واکو در 28 فوریه 1993 آغاز شد و 50 روز بعد در 19 آوریل با خشونتی کم نظیر به پایان رسید. درگیری مسلحانه شدیدی شروع شد و حدود 2 ساعت به طول انجامید. محاصره 50 روز بعد یعنی هنگامی که حمله دوم صورت گرفت و آتش کمپ اعضای شاخه داویدیان را فراگرفت، به پایان رسید. 76 نفر در جریان این آتش سوزی کشته شدند که 24 نفر از آنها جزو اتباع بریتانیا بودند. در بین کشته شدگان 20 نفر کودک و دو خانم باردار نیز حضور داشتند و دیوید کورش، رهبر شاخه نیز در جریان آتش سوزی کشته شد.»
تصویر جنایت فوق، یکی از هزاران جنایتی است که یک کشور مدعی حقوق بشر با انسانها انجام داده است.
حقوق بشر، آغازین تعریف برای شروع یک حیات است و انسانها می باید با صرف نظر از تعلقات عارضی از آن برخوردار باشند این حق سعی بر آن دارد چون سدی بازدارنده در مقابل سیاست های ضد بشری جوامع مختلف قرار گرفته تا بتواند سیاستمداران و حاکمان را در برابر زورگویی و سلطه طلبی ها کنترل نماید اما آنقدر ظلم و زیاده خواهی در ذات برخی حکومت ها و حاکمان اندوخته گردیده که بارها باعث شکسته شدن این سد شده اند و وحشیانه بر انسانها و ملت های آزاده تاختند.
این تجاوزات گاه نظامی و گاه بصورت اجتماعی و فرهنگی صورت می گیرد و دولتمردان همیشه برای نقض این حقوق به زیر چتر توجیهات به ظاهر قانونی و مشروع خود پناه می برند و ملت ها را آماج حملات قرار می دهند، بر حدودات بین المللی می تازند و اندیشه و تفکرات انسانها را مورد هجمه قرار می دهند.
مقاومت ها حول حفظ حریم حقوق بشر شکل گرفتند و آزادیخواهان با این هدف رشد نمودند. رسانه ها بر طبل توخالی هوچی گری جوامع منحوس و مدعی حقوق بشر کوبیدند و سعی بر آن دارند تا پرده نازکی را در برابر چشمان انسان ها آویزان کنند و در پس آن آزادی را لگد مال کنند. هرچند این رفتارها به طرد متجاوزان از سوی ملتها خواهد انجامید اما می بایست این گفتمان اساسی و حائز اهمیت در همه زمینه ها و در سراسر جهان محقق گردد. و درون کلیه روابط و فرآیندهای سیاسی جوامع ملموس گردد.
نهادهای مختلفی در سراسر جهان داعیه دار حراست از حقوق بشر شده تا پایبندی به اصول منزلت انسانی، عدالت، به یک چشم نگریستن همه، ایجاد برابری و برادری و در کل اصول حقوق بشر را به ملل متذکر گردند که گاه برخی از آنان هم بازیچه دستان پلید ناقضان آن همچون آمریکا و اسراییل می شوند.
آمریکا که خود بی شک پرچم دار نقض حقوق بشر و مانع رسیدن جوامع به حیات انسانی و شرافتمدانه هست بیش از بقیه ملل خود را محق پیگیری حقوق انسان ها می داند. سردمداران آمریکایی که در مملکت خود در حفظ حریم انسانی و حقوق اولیه بشری سالهاست که مردود گشته اند، امروز با بهانه حفظ حقوق بشر بر ملت های دیگر می تازد تا با این ردای خونین وچرک آلود از پلیدی و دروغ، منافع و غارتگری خود را در جان ومال و ناموس انسانهاجستجو کند.
آمریکا با پرورش و حمایت های علنی خود از تروریسم جهانی تمام سعی خود را در ناامن کردن کشورها می نماید و به هر طریقی سعی در جلوگیری از پیشرفت و حفظ و ارتقای حقوق انسانی جوامع دارد.
اجرای پروژه های کثیف ترور با همدستی شریک خونخوارش اسراییل در منطقه، از رفتارهای آشکار ناقض حقوق بشری آنهاست. آمریکا حتی حقوق بشر را دستمایه و بازیچه حمله، سلطه و استعمار غیرقانونی خود بر کشور ها می نماید. و حقوق بشر آمریکایی یعنی بزرگترین دروغ فریب در عصر حاضر.
آمریکا هرگز برای اعمال خشونت بار و ضدحقوق بشری خود مثل مسئلهی آتش زدن مرکز داوودیها در زمان کلینتون، رفتارهای غیرانسانی در زندان گوانتانامو و زندان ابوقریب در عراق، رفتار جنایتبار دولت و پلیس آمریکا با سیاهپوستها، حمله به ویتنام،بوسنی،افغانستان، عراق و ایجاد و حمایت از گروهک های تروریستی همچون داعش و ... پاسخی نداده است و تا زمانی که نتواند پاسخگوی این رفتارهای ددمنشانه اش باشد نمیتواند مدعی حقوق بشر در جهان باشد.