متأسفانه هیچ کسی در پی کشف این گورهای جمعی در کانادا واکنشی نشان نداده و ابراز تأسف هم نکرده‌اند؛ نه سلبریتی‌های ایرانی و نه سلبریتی‌های کانادایی در این باره واکنشی نشان نداده‌اند؛ حتی دولتمردان ایران و سایر کشورها هم در این باره سکوت کرده‌اند؛ این در حالی است که کافی بود این اتفاق حتی در قیاس‌های کوچک در کشور ما یا برخی کشورهای اسلامی رخ داده بود، رسانه‌های غربی و بسیاری از دولتمردان آنها برای روزهای طولانی در این باره صحبت کرده و این موضوع در صدر اخبار رسانه‌های مختلف آنها قرار می‌گرفت.
سال گذشته یک پدر، دختر خود را در یکی از شهرهای شمال کشور به قتل رساند اما شاهد آن بودیم در داخل کشور و خارج از ایران بویژه در کانادا اشک‌های زیادی در این باره ریخته و اتهامات متعددی علیه قوانین اسلام گسیل داشتند.
اگر تصور کنیم یک‌صدم این اتفاق به دلیل ریزش دیوار در یکی از اماکن مذهبی کشورمان رخ داده بود، شاهد بارش اتهامات مختلف علیه اسلام، ایران و انقلاب اسلامی بودیم در حالی که اینک شاهد کشف گورهای جمعی صدها کودک و خردسال در کلیساهای کشور کانادا هستیم اما با سکوت رسانه‌ها و دولتمردان غربی و متاسفانه غرب‌زدگان داخلی مواجه هستیم و حتی یک فرد منصف هم نمی‌تواند اعتراضی در مهد آزادی نسبت به این موضوع داشته باشد زیرا به محض هرگونه اعتراض از سوی آنها با سرکوب مواجه خواهند شد.
دموکراسی بازیچه اصلی برای پیشبرد منافع کشورهای غربی است؛ اگر ساختمانی در ایران فرو بریزد، رسانه‌های غربی روزها و هفته‌های متمادی شهردار، دولت و نهادها و سازمان‌های مختلف را به موضوعات مختلف متهم کرده و خواستار استعفای آنها می‌شوند اما اگر همین اتفاق در آمریکا رخ دهد و بعد از گذشت ۳ هفته همچنان اجساد بیش از ۱۰۰ نفر از اتباع آنها زیر آوارها کشف نشده باشد، کسی اعتراضی به این موضوع ندارد؛ اگر در کشورمان جنگلی آتش بگیرد همه باید پاسخگو باشند و سلبریتی‌ها هم دل‌شان می‌سوزد و اشک‌شان جاری می‌شود اما در غرب و کشورهای پیشرفته به عینه می‌بینیم که میلیون‌ها هکتار جنگل ماه‌ها در آتش می‌سوزد اما آب از آب تکان نمی‌خورد یا در آلمان بی‌تدبیری دولت آن کشور در کنترل سیل منجر به مرگ حدود ۲۰۰ نفر شده اما انگار اتفاق خاصی رخ نداده است.