
سرویس حاشیه نگاری: فیلم سینمایی «استراحت مطلق» آخرین ساخته عبدالرضا کاهانی یکی از فیلمهای اکران نوروزی بود که تیزر تلویزیونی نداشت. دلیل این موضوع هم اقدام رسانه ملی در جلوگیری از پخش تیزر این فیلم بود که با توجه به بیمحتوا بودن آن، اقدامی بسیار درست و بجا بوده است.
البته نباید فراموش کرد که این تنها فیلم اکران نوروزی نبوده که به دلیل نداشتن پیام خاص، تیزر تلویزیونی نداشته، بلکه فیلم «پریدن از ارتفاع کم» که یکی از آثار گروه هنر و تجربه محسوب میشود نیز با همین دلیل از امتیاز برخوردای از تبلیغات تلویزیونی محروم شده است.
همین موضوع باعث شد تا عوامل فیلم به ویژه عبدالرضا کاهانی که یکی از اساتید حاشیهسازی در سینمای ایران محسوب میشود، جنجال رسانهای راه بیندازند که حداقل از این طریق توجهها را به فیلم خود جلب کنند که با اینهمه بازهم جدول وضعیت فروش فیلمهای درحال اکران، نشاندهنده شکست فیلم در جذب مخاطب بوده است.
استراحت مطلقیها که برای بالا رفتن فروش فیلمشان از هیچ دست و پا زدنی دریغ نکردند، برای تبلیغ این فیلم کمپین راه اندازی کردند و در یک حرکت دسته جمعی تصمیم به تبلیغ فیلم روی شیشههای ماشین با محوریت گروهی از مردم گرفتند و جملاتی شبیه اینکه «استراحت مطلق تبلیغات تلویزیونی ندارد!» روی شیشه ماشینها نصب کردند.
پای کمپین حمایتی استراحت مطلق به دنیای مجازی هم باز شد و بازیگران فیلم شروع به تبلیغ فیلم در صفحات شبکههای مجازی کردند و گفتند حالا که فیلم تبلیغ تلویزیونی ندارد، خودمان تبلیغش میکنیم!
دست و پازدن مطلقِ استراحت مطلقیها به همینجا ختم نشد و در جدیدترین اقدامشان با همکاری و کسب اجازه از سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی! اقدام به پخش تبلیغات این فیلم در بین سریال ماهوارهای «فاطما گل» کردهاند؛ به امید اینکه شاید فروش فیلمشان را بالاتر ببرند.
این دهن کجی آشکار به رسانه ملی و در واقع به جمهوری اسلامی در حالی از سوی سازمان سینمایی صورت گرفته است، که همگان از محتوای غیراخلاقی این سریال ترکیای آگاه هستند و از آن جالبتر اینکه هنوز قانون وزارت ارشاد در مورد ممنوعیت تبلیغ آثار سینمایی داخلی در شبکههای ماهوارهای خارجی پابرجاست و تغییری نکرده است که مسئولین این سازمان خودشان پا بر روی قانون مصوب خودشان گذاشتهاند!
بیتفاوتی و در واقع همراهی سازمان سینمایی در انجام چنین کارهایی، عرصه را برای عبور سینماگران از خط قرمزهایی که روزی همه نسبت به حفط فاصله خود با آن مقید بودند، مهیا میکند و زمینهساز سوقدادن مردم به سمت استفاده از برنامههای شبکههای ماهوارهای است.
شاید اگر سازمان سینمایی به جای چنین سیاستهایی سعی در جلوگیری از تولید اینگونه آثار داشت، دیگر مجبور نبود برای حمایت از تولیداتش «رو در رو»ی رسانه ملی بایستد و به همکاری سینماگرانش با شبکههای غیراخلاقی راضی شود.