به گزارش حلقه وصل به نقل از ساینس دیلی، نتایج مطالعه حدود ۲۵۰۰ نفر نشان می‌دهد که داشتن مشکل به خواب رفتن در سال ۲۰۰۲ با اختلال شناختی در سال ۲۰۱۶ در این افراد همراه بود.
مشکلات دائمی در به خواب رفتن می‌تواند پیش بینی کننده حافظه دوره‌ای، عملکرد اجرایی، زبان، سرعت پردازش و عملکرد فاصله‌ای ضعیف‌تر باشد.
تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که بین شروع به خواب رفتن و بروز مشکلات شناختی در آینده ارتباط وجود دارد که تا حدودی از طریق علائم افسردگی و بیماری‌های عروقی قابل توضیح هستند.
«افسر زاهد»، دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته علوم بالینی در گروه روانشناسی در دانشگاه میشیگان، در این باره می‌گوید: «در حالی که شواهد فزاینده ای در مورد ارتباط بین بیخوابی و اختلال شناختی در افراد مسن وجود دارد، اما تفسیر ماهیت این ارتباط‌ها دشوار است.»
بی خوابی شامل مشکل در به خواب رفتن یا بیدار شدن زودهنگام دائمی است، علیرغم اینکه هنوز زمان کافی برای خواب دارید. علائم روزانه بیخوابی شامل خستگی یا خواب آلودگی؛ احساس نارضایتی از خواب؛ مشکل در تمرکز؛ احساس افسردگی، اضطراب یا تحریک پذیری؛ و داشتن انگیزه یا انرژی کم است.
محققان در این مطالعه، علائم بیخوابی ۲۴۹۶ شرکت کننده را که حداقل ۵۱ سال سن داشتند در سال ۲۰۰۲ بررسی کردند. سپس در سال ۲۰۱۶، فرآیند شناختی شرکت کنندگان را ارزیابی کردند.
به گفته زاهد، «این نتایج با توجه به فقدان درمان برای اختلالات شناختی در اواخر عمر، مانند بیماری آلزایمر و سایر زوال عقل‌ها، مهم هستند. سلامت خواب و رفتارهای خواب اغلب قابل تغییر هستند.»
وی در ادامه می‌افزاید: «این نتایج نشان می‌دهد که غربالگری منظم علائم بی خوابی ممکن است به ردیابی و شناسایی افرادی که دچار مشکل خواب در اواسط تا اواخر عمرشان هستند و ممکن است در معرض خطر ابتلا به اختلالات شناختی باشند، کمک کند. تحقیقات بیشتر برای تعیین اینکه آیا مداخله در علائم بی خوابی می‌تواند به جلوگیری یا کُند کردن روند پیشرفت اختلالات شناختی در سنین بالاتر کمک کند، لازم است.»