به گزارش حلقه وصل، بیستمین شماره ماهنامه سه‌نقطه (مکتوب طنز [+ جد] فارسی) منتشر شد. این شماره از سه‌نقطه با پرونده «اول ساندویچ، بعد سینما» به این می‌پردازد که سینما از کجا آمده و به کجا می‌رود.
اول دفتر شماره بیستم به بهانه ایام جشنواره با «سؤال‌های یحتمل یک حدود بی‌جا»ی یک فیلمساز کهنه‌کار یعنی امرالله احمدجو آغاز می‌شود. در قسمت پرونده این شماره هادی مقدم‌دوست، مریم حسن‌نژاد، فاطمه فهیمی، فاطمه خسروانی، حسین شمس، مریم نظام‌دوست، رضا سعیدی ورنوسفادرانی، امیرعلی روشن و شیرین حسن‌نژاد به سینما و همه عوامل و ابعاد مربوط به آن پرداخته‌اند.
هادی مقدم‌دوست که خودش از دست‌اندرکاران سینماست در یادداشت «فقط عین فیلما» با تمرکز بر مثال سیلی و تودهنی، تفاوت واقعیت فیلمی و واقعیت واقعی را می‌شکافد، مریم حسن‌نژاد که دل پری از سینمای ایران دارد در «با تشکر از خانواده رجبی» عملکرد، چیستی و چرایی سینمای ایران را واکاویده است.
امیرعلی روشن در «ماشالاتون باشه ملوک خانوم» ما و فیلم دیدن‌هایمان را از آغاز تا امروز بررسی کرده، فاطمه فهیمی در «تلاقی طرفین به سلامتی و با اصرار» ژانرهای سینمای ایران را به‌طور خلاصه شناخته و شناسانده، فاطمه خسروانی در «در جوار شانه‌های تخم‌مرغ» تولیدات سینمای خانگی را مورد مداقه قرار داده، حسین شمس در «ما مقرّ ایرانی‌ها را پیدا کرد» از آدم خوب‌ها و آدم بدهای سینمای ایران نوشته است، مریم نظام‌دوست هم در «به‌هم‌ور و قاراشمیش» تصویر هولناک خانه و خانواده را در سینمای ایران تشریح کرده، رضا سعیدی ورنوسفادرانی در «اینکاره‌ها و آنکاره‌ها» گمانه‌زنی کرده که بعضی از بازیگران سینمای ایران باتوجه به نقاط ضعف و قوتشان اگر بازیگر نبودند، چه کاره بودند و شیرین حسن‌نژاد در «بیتا فرهی در کسوت خانوم هویشام» در قالب یک نمایشنامه حرف‌هایی که در حالت عادی نمی‌توانستیم اینقدر باز کنیم را باز کرده است.
در بخش نیمخط سه‌نقطه سینمایی هم که ضمیمه کمی تا قسمتی جدی‌تر سه‌نقطه است، نفیسه رحمانی با پنج یادداشت «با پانزده هزار تومان سینما را وسط هال‌تان بگذارید»، «جشنواره خودمه به هیشکی نومودوم‌های وطن را بشناس»، «سینمای سیاه یا سینمای حق مردم را پس بدهید»، «از سینما رفتگان و بر سینما آمدگان» و «سینمای هار هور هیر» به اقتصاد سینمای ایران، جشنواره‌های فیلم، سینمای جشنواره‌پسند، رکوردداران سینمای ایران و سینمای کمدی پرداخته است. نیمخط با مطلب «اون سکانس آخری که اصغر فرهادی نمی‌سازه» که نظر مخاطبان سه‌نقطه در مورد ترین‌های سینمای ایران است به پایان می‌رسد.
یوسفعلی میرشکاک با «حضرتعالی، حقیر و مستضعفین»، محمد صالح‌علا با صفحه جدید زعفران‌زار و «می‌خواستم یک عمر به پای هم پیر شویم»، سیداکبر میرجعفری با «شیء گمشده در آخرین جیب»، زهرا درمان با «ساعت طلایی کپیدن» و سید اکبر موسوی با «جان من بروید سر اصل مطلب» در بخش کرسی آزادنویسی سه‌نقطه بیستم حضور دارند. این بخش باشگاه نویسندگان همیشگی سه‌نقطه است که هریک در فرم و با بیان مخصوص به خود می‌نویسند.
در تهرانشهر شماره بیستم هم رضا ساکی با «گرگ تنها در تهران» از سفرها و مهاجرت به تهران نوشته است. «جفت خوشحالان» نیز که گفتگویی است با آنها که حال خوشی دارند و حال دیگران را هم خوش می‌دارند، در این شماره به سراغ رحمت رنجبر، یار قدیمی سه‌نقطه رفته است. آلبوم تهرانشهر بیستم به «سینماهایی که دیگر سینما نیستند» پرداخته و معروف‌ترین سینماهای تعطیل شده تهران را روایت می‌کند.
در درباره طنز بیستم نیز محمود فرجامی با نهمین قسمت استندآپ کمدی، «رام کردن حیوان سرکش استندآپ کمدی» از نخستین اجرا و نکات مربوط به آن نوشته است و اسماعیل امینی در کارگاه طنز با رویکردی جدید به شما توضیح می‌دهد که «چیست که طنز را ارزشمند می‌کند».
ماهنامه سه‌نقطه با همکاری هنرمندان شیما جوهرچی، فاطمه چاوشی، طیبه دالایی، نفیسه رحمانی، حامد رضوی، محمد رفیعی، حسین شمس، سیدمحمد صاحبی، محمد صمدی، فاطمه فهیمی، مرتضی کاردر، سحر نحوی و... سایر دوستان و آشنایان، و به مدیرمسئولی امید مهدی‌نژاد تولید و منتشر می‌گردد.
بیستمین شماره سه‌نقطه، در ۲۲۰ صفحه و با قیمت ۴۰هزار تومان در کتابفروشی‌ها و دکه‌های روزنامه‌فروشی و فروشگاه‌های آنلاین عرضه شده است.