به گزارش حلقه وصل، اکثر کارشناسان امنیتی، وقوع یک حمله سایبری بزرگ را امری حتمی می دانند ولی زمان آن مشخص نیست. مقیاس چنین حمله ای آن چنان بزرگ خواهد بود که می توان آن را معادل حوادث ۱۱ سپتامبر دانست. تارا ویلر، مدیر افتا و هکر حرفه ای (مدیر سابق افتا در شرکت چند ملیتی سیمانتیک)، طی نشست سالانه سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی در پاریس عنوان کرد: «هر چه با افراد بیشتری صحبت می کنم متقاعدتر می شوم که حمله بزرگ بعدی یک حمله سایبری خواهد بود.
ویلر در توضیح پیشگویی خود به زیرساخت های حیاتی حوزه سلامت و حمل و نقل اشاره کرد که به گفته وی، به شدت از ضعف حفاظتی رنج می برند. وی در این باره گفت: «من نگران این موضوع هستم که اکثر فناوری ها در حوزه مراقبت های بهداشتی آمریکا با زیرساخت های امنیتی قدیمی و از کارافتاده حفاظت می شوند. من نگران هواپیمایی هایی هستم که پر از مردم هستند و زیرساخت هایی که فرایند واکسیناسیون آنفولانزا را حفاظت می کنند. من نگران کلینیک های باروری هستم که سال ها تلاش برای حفظ جنین های سالم را از دست می دهند.»
تنها ویلر نیست که معتقد به وقوع چنین حادثه بزرگی است. گزارش مجمع جهانی اقتصاد (WEF)، حملات سایبری و جنگ سایبری را پس از بلایای طبیعی و رویدادهای شدید آب و هوایی، به عنوان اصلی ترین عامل آشوب و اختلال در پنج سال آینده معرفی کرده است. طبق این گزارش بدترین سناریو این است که مهاجمان بتوانند سیستم هایی را که عملکرد جوامع را حفظ می کنند، از کار بیندازند. صنایع و زیرساخت های حیاتی مانند شبکه های برق و سیستم های تصفیه آب می توانند اهداف بالقوه ای برای هکرها باشند؛ چه تیم های هکری کوچک یا نقش آفرینان بزرگ دولتی.
همچنین گزارش مجمع جهانی اقتصاد عنوان می کند: «تعداد اهداف بالقوه حملات مجرمان سایبری به صورت تصاعدی رو به افزایش است؛ زیرا استفاده از خدمات ابری روز به روز بیشتر می شود.»
جان هریس مدیرعامل شرکت دفاعی Raytheon International اخیرا حملات سایبری را بزرگترین تهدید امنیت جهانی نامید و افزود: «هر چه بیشتر به اینترنت متصل می شویم آسیب پذیرتر می شویم.» در تأیید این مساله باید گفت شرکت امنیتی Blu Vector که در زمینه هوش مصنوعی فعال است، اعلام کرده است که تقریبا ۴۰ درصد از کل سیستم های کنترل صنعتی و زیرساخت های حیاتی در نیمه دوم سال ۲۰۱۷ یک حمله سایبری را تجربه کرده اند.
طبق گزارش ها، آمریکا، انگلیس، هلند، آلمان و فرانسه مراکز فرماندهی سایبری خاص خود را دارند تا بتوانند با تهدیدات امنیتی مثل جاسوسی سایبری و هک زیرساخت های حیاتی به مقابله بپردازند. در سال ۲۰۱۵، مقامات امنیتی انگلیس و آمریکا تصمیم گرفتند طی مانوری مشترک به مناطق اقتصادی یکدیگر در وال استریت و لندن سیتی حمله کنند. در سال ۲۰۱۳، ناتو یک راهنمای قانونی تهیه کرد که طبق آن حملات جنگ سایبری قانونا بخشی از تعارضات بین المللی محسوب می شوند، اما طرفین نباید به اهداف غیرنظامی مانند فناوری های بیمارستانی یا ایستگاه های برق حمله کنند.
کشورهای غربی در چند سال اخیر سعی کرده اند از قافله عقب نمانند و سلاح های تهاجمی خود را در حوزه حملات سایبری بسازند و همچنین مقاومت پلتفرم های فعلی خود را در برابر حملات سایبری افزایش دهند. در این باره انگلیس سرمایه گذاری قابل توجهی روی قابلیت های تهاجمی و دفاعی خود در فضای سایبر انجام داده است به طوری که حدود ۲ میلیارد پوند را به مقابله با تهدیدات سایبری اختصاص داده است. آمریکا نیز زرادخانه سلاح های جنگ سایبری خود را مدرن کرده است. بسیاری معتقدند ساخت بدافزار استاکس نت که به زیرساخت های هسته ایران آسیب رساند کار آمریکا و اسراییل بوده است. گفته می شود این بدافزار حدود سه هزار سانتریفیوژ را در تأسیسات هسته ای نطنز از کار انداخت. به گفته کارشناسان بهترین راه مقابله با این تهدیدات سایبری، راه اندازی شبکه ملی اطلاعات است.