به گزارش حلقه وصل، بنیاد شهید مطهری دررابطه با حکمت‌های بخشی از آداب نماز نوشت.
معنای حرکت دستها هنگام گفتن «الله اکبر» در ابتدای نماز چیست؟
آیا اصلِ کار، عقب رفتن دستهاست یا جلو آمدن آنها، یا هر دو؟
چرا ما در نماز وقتی می‌گوییم «اَللهُ اَکبَر»، دستها را اینچنین می‌کنیم؟ (مستحب است که وقتی شروع می‌کنیم به گفتن «الله اکبر»، دستها بالا برود و وقتی به بالاترین نقطه رسید، کلام ما به راء «اکبر» برسد.) معنی این کار چیست؟
البته الله اکبر خودش معنی دارد، تکبیر خداوند است: خدا بزرگتر است از همه چیز. بلکه «از همه چیز» هم درست نیست، در روایات گفته‌اند بگویید خدا بزرگتر است از اینکه به وصف در بیاید.
حالا این کار من یعنی چه که وقتی می‌گویم «الله اکبر»، دستهایم را بالا برده و پایین می‌آورم؟ به چه چیزی می‌خواهم اشاره کنم؟
آیا اصلِ کار، عقب رفتن دستهاست یا جلو آمدن آنها، یا هر دو؟ اصل کار، عقب رفتن است؛ این دومی جزء کار نیست، بلکه کار تمام شده و دستها را به حال عادی در می‌آوریم. مقصود از این کار چیست؟ این کار یعنی پشت سر افکندم
هرچه هست، غیر از خدا.
استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۱۴، ص۲۲۹
چرا نهج‌البلاغه؟ 
فراخوان پذیرش ایده‌ها و تیم‌های نوآور دینی در رویداد «راه‌نو»