به گزارش حلقه وصل، محمد رضا کائینی نوکیسه کُند ذهن و متوهمی که در ذیل می بینید، اگر از اعقاب پالانی ها نبود و پدرانش کرور کرور اموال بالا نکشیده و پورسانت های کلان خرید اسلحه یا عواید هزار جور زد و بند آشکار و پنهان را به بانک های خارج گسیل نمی داشتند، اکنون می بایست بابت یک تست کرونا در آمریکا، هزار تا سه هزار دلار می پرداخت و در صورت ابتلا و هموار کردن وزر و وبال پذیرش در بیمارستان بر خود، کیسه زباله به تن می کرد و احتمالا با کمبود دستگاه تنفس مصنوعی نیز کنار می آمد و چون سِناً لَب مرز مرگ های کرونایی است، حتی ممکن بود با ماشین انتقال گوشت یخی به گورستان نیز برود و هیچ بعید نبود که در گودالی با سایر قربانیان سیاه و سفید کرونا گُم و گور شود! حال تجسم کنید همین بی وجود در خراب آبادی که کرونا به سیاست و فرهنگ و اقتصادش لجن زده، در می آید که: در ایران به بیماران نمی رسند و بابت سلامت آنان خرج نمی کنند و پول ها را پنهان کرده اند و...الخ!
گاه این پرسش به ذهن می آید: فردی که در شصت ساله گی و به اذعان خویش، هنوز از مادرش پول توی جیب می گیرد و در طول این همه سال هنوز نمی تواند درست به فارسی حرف بزند و یک مدرک درست و درمان تحصیلی نیز ندارد و تنها تشخُص وی آن است که نتیجه لقاح اول پدر و مادرش بوده و قانون از بدو زایش، او را به ولایتعهدی شناخته، چگونه می تواند اینگونه مرزهای وقاحت را بپیماید و برای کشوری که چهل سال آن را ندیده و اطلاعات آن رو عده ای مانند خود وی در اختیارش می گذارند، نسخه های کودکانه بپیچد؟
جمهوری اسلامی از هر چیز که شانس نیاورده باشد، از اپوزیسیون خوش اقبال بوده است! شاه مخالفانی داشت در قامت: خمینی و طالقانی و مطهری و بهشتی و بازرگان و آل احمد و شریعتی و کنفدراسیون و انجمن های اروپا و...الخ، نظام کنونی براندازانی دارد در ریخت و قیافه: ربع پهلوی و مریم قجر و هخا و ضیاء و شهناز تهرانی و زم و فخرآور و علینژاد و شاهین نجفی و ساسی مانکن و...الخ. علی برکت الله!
این وجیزه را اهداء می کنم به اردشیر زاهدی که این روزها مخاطب دعوت وجدان خود شده است.
