کمک ستارگان ورزشی در کرونا راهگشا بود یا تبلیغاتی؟!

سرویس ورزش حلقه وصل - پس از شیوع جهانی ویروس کرونا و ایجاد مشکلات و بحران بین المللی اکثر کشورهای جهان می‌توانستیم منتظر کمک های نجومی ستارگان دنیای ورزش باشیم.

بخش ورزشی گاردین این کمک‌ها را با عینک های مختلف انواع متفاوتی طبقه بندی می کند به عنوان مثال با یک نگاه خاص آنها را کمک های حرفه ای و غیر حرفه ای می داند و یا در بخش دیگری آن ها را هدفمند و یا بیهوده توصیف می کند.

از نگاهی دیگر این کمک ها یا به مقصد حاکمیت بوده و یا مستقیماً به سوی مردم گسیل شده است. با هم همزمان با ذکر چند مثال مستند و معتبر، نوع این کمک‌ها در سراسر جهان را با یکدیگر مقایسه می‌کنیم.

مثال معروفی که به سرعت به یاد نویسنده می آید ماجرای اتحاد چندین باشگاه بزرگ در انگلیس است. جلسه تاریخی به میزبانی اتحادیه فوتبال انگلیس مقرر شد باشگاه‌های بزرگ لیگ برتر از بخش مهمی از درآمد سالیانه خود بگذرند و با پول های جمع آوری شده هم به باشگاه های کوچکتر کمک کنند و هم باقی مبلغ را مستقیماً به بخش بهداشت و درمان هدیه بدهند.

پس از آن بود که بسیاری از بازیکنان ثروتمند و به نوعی ستاره در فوتبال انگلیس حتی لژیونر ها و چهره های غیر بومی شاغل در فوتبال انگلیس از بخش مهمی از درآمد خود گذشتند مثل باشگاه آرسنال و منچستریونایتد اما شرط مهم آنها این بود که با کمک مالی آن ها لباس ها و تجهیزات پزشکی برای کادر درمان خریداری شود و قرار نبود این فداکاری آن ها فقط به سود باشگاه تمام شود.

مثال مهم دیگر باشگاه یوونتوس بود که از کریستیانو رونالدو شروع شد و به سایر ستارگان سرایت کرد. در کمتر از یک هفته مبلغی معادل ۲۵ میلیون یورو از محل صرفه نظر بازیکنان از درآمد سالیانه جمع‌آوری شد و به بیش از ۱۰ بیمارستان بزرگ ایتالیا انتقال پیدا کرد. در واقع این بازیکنان با کمک خود مشکل باشگاهشان را حل نکردند بلکه به صورت هدفمند به کادر درمانی ایتالیا کمک کردند.

کمک به موقع مایکل کوپر و جان ویل کین دو ستاره لیگ حرفه‌ای راگبی در آمریکا، از دیگر مواردی است که می‌توان به آن اشاره کرد. در واقع این دو ستاره با حرکت خیرخواهانه و تاریخی خود چراغ یک فرایند ارزشمند اجتماعی را روشن کردند و پس از آن ها بسیاری از ستارگان ورزش آمریکا به کمپین ملی برای جمع آوری کمک به مردم بی‌بضاعت و بی خانمان ها ملحق شدند.

پس از آن بود که بیش از ۴۵ بازیکن راگبی در بخش مردان و زنان به صورت داوطلبان فرم خدمت در بیمارستان ها را پر کردند تا بتوانند حداقل در بخش خدمات و نظافت به کادر درمانی بیمارستان‌ها کمک کنند.

البته در این میان بازار تبلیغات هم داغ بود. جمع کثیری از سلبریتیها در اروپای غربی و آمریکا به کمپین های کوچک و بزرگ ملحق شده اند عکس های یادگاری گرفتند و حسابی برای خود طرفدار جمع کردند اما در واقع هیچ خروجی از این فرایند نصیب مردم یا حاکمیت نشد. بسیاری از وعده‌های افراد مشهور و ستارگان دنیای ورزش جدا از معدود مثال های ارزشمند ذکر شده هرگز عملی نشدند و در سطح تبلیغات باقی ماندند.

اما نکته مهم در این میان اتفاقا همان کمک های حرفه ای هستند که اگر به صورت غیر حرفه ای انجام می‌شد نه سودی برای باشگاه داشت نه سودی برای مردم مبتلا به ویروس کرونا.

همین وضعیت را با حالت نسبتا مشابه در ورزش ایران مقایسه کنید. ستارگان بزرگ دنیای فوتبال ایران البته مثل همیشه نسبت به بحران اجتماعی در جامعه خود سکوت نکردند و حتی شاید به صورت پنهانی و گمنام وارد عمل شدند اما برخی از این کمک‌ها تا حدود زیادی تبلیغاتی به نظر می‌رسد و البته به شدت بیهوده!

به عنوان مثال و به فرض صحت داشتن این خبر، گذشتن چند بازیکن از دستمزد سالیانه خود در رابطه با باشگاهی که غرق در بدهی و بحران اقتصادی است اصول چه کمکی به بحران مذکور می کند؟ فرض کنیم همه بازیکنان دو تیم اول پایتخت ایران از همه دستمزد یک سال آینده خود بگذرد در این صورت برای دو تیمی که به رسم هر سال در فهرست فروش به بخش خصوصی وارد شده‌اند و هرکدام کوهی از شکایات بین المللی و بدهی های عجیب و غریب هستند، چه اتفاق خاصی رخ خواهد داد؟ جز اینکه منتظر مدیر بعدی باشند و میراثی بی ارزش را به او منتقل کنند؟

اگر امروز ژاوی هرناندس از ۵۰ درصد دستمزد خود در قبال واسطه گری برای یک معامله سودآور بین بارسلونا و قطر می‌گذرد، واقعاً لطف بزرگی در حق باشگاه خود کرده و در شرایطی بسیار خاص به داد مدیران بحران زده باشگاه خود رسیده است. باشگاه امید دارد دوباره روی پا بایستد و یک بار دیگر احیا شود.

اگر بازیکنان نیوکاسل همگی ۳۰% از حقوق ۶ ماه آینده خود را به سود باشگاه حذف می کنند به این دلیل است که نگران به تاراج رفتن سهام باشگاه مردمی خود هستند تا نکند مالک سعودی آن را خریداری کرده باشد. از این دست مثال‌ها در مورد کمک های هدفمند مفید و البته حرفه ای کم نیست اما آنچه تعدادش کم به نظر می رسد موارد مشابه در ورزش ایران است که امیدواریم شاهد بیشرفت در این عرصه باشیم و مدیریت مالی در ورزش در حد یک علم جدی گرفته شود.