درباره بازگشت پرستو صالحی، حکم شروین و معین

یک: حضور آنها در خارج از کشور، همراه با اقدامات براندازانه است؛ به گونه ای که حمایت و یا دعوت به آشوب و فتنه آفرینی و مانند اینها است. در اینجا قطعاً باید براساس قانون، محاکمه شوند. البته با توجه به هر فرد و با در نظر داشتن نوع فعالیت آنها ممکن است تخفیف مجازات و یا احیاناً اغماض هایی هم وجود داشته باشد، اما به هیچ وجه نمی توان از اصل مجازات و محاکمه آنها دست کشید.
 
دو: حالت دوم این است که این افراد، فعالیت خاصی علیه جمهوری اسلامی نداشته اند، اما شاکی خصوصی دارند. یعنی حتی اگر حاکمیت هم به آنها کاری نداشته باشد، باز هم به دلیل داشتن شاکی خصوصی، باید در دادگاه حاضر شوند و در صورت محکوم شدن و به دست نیاوردن رضایت شاکی خصوصی، باید مطابق قانون، مجازات شوند.
 
سه: حالت دیگر این است که این افراد، اقدامات براندازانه یا دعوت و حمایت از فتنه و آشوب نداشته اند. همچنین هیچ پرونده ای - چه به صورت عمومی و چه به صورت شاکی خصوصی - در محاکم قضایی ندارند. در اینجا طبیعی است که مشکلی برای حضور آنها در کشور وجود ندارد، اما حضور آنها در کشور به معنی مجوز فعالیت نیست. زیرا برخی از فعالیت ها در کشور نیاز به دریافت مجوز دارد. برای مثال، انتشار رسمی آلبوم موسیقی و یا برگزاری کنسرت و ... نیاز به مجوز و طی مراحل قانونی دارد. در اینجا فرقی میان افراد جامعه نیست و قوانین برای همه افراد – چه در داخل کشور باشند و چه از خارج کشور به ایران بیایند - یکسان است.
 
اما فارغ از اینها، اخیراً مشاهده شده است که یکی دیگر از سلبریتی هایی که در بحبوحه فتنه زن زندگی آزادی، قطعه ای جنجالی و فتنه آفرین را منتشر کرده، طی ویدئویی بیان کرده که حکم او ابلاغ شده و باید تا چند روز دیگر خودش را به زندان معرفی کند.

در همه این موارد باید توجه کرد که هیچ کشوری در دنیا بدون قانون اداره نمی شود. اگر قرار باشد که هرکسی که از راه می رسد، بتواند اقدام علیه امنیت ملی انجام دهد و در اختلال امور مردم و کشور نقش آفرینی کند، سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. فراموش نکنیم که مجموعه ای از اقدامات، از جمله حضور برخی سلبریتی ها و دمیدن آنها در آتش فتنه و آشوب موجب شد که برخی جوانان و نوجوانان دچار احساسات و هیجان شوند و برخی از آنها سوء سابقه پیداکرده اند. همین فتنه سال 1401 موجب شد که برخی از افراد جان خود را از دست دهند، برخی محکوم به اعدام و یا مجازات دیگر شدند و ...، از نیروی انتظامی و از نیروهای امنیتی و مردمی بیش از هشتاد شهید دادیم و در زندگی مردم و امور کشور اختلال ایجاد شد، اقتصاد کشور دچار نوسان شد و ... . بنابراین، گمان نکنیم که فلان سلبریتی یک ویدئو می دهد و از فتنه و آشوب حمایت می کند و یا قطعه موسیقی تولید می کند و به اصطلاح باد در گلو می چرخاند یا «ی» زن زندگی آزادی را می کِشد و ...، بدون هزینه برای مردم و کشور است!

جالب است که برخی از همین سلبریتی ها  نه تنها از اقدام ضد امنیت ملی و نقش آفرینی خود در فتنه، اظهار پشیمانی و عذرخواهی نکرده اند، بلکه اتفاقاً طلبکار هم هستند و انتظار دارند که محدودیت ها و مجازاتشان برداشته شود. البته به این توجه کنیم که در برخی مواقع، حتی پشیمانی هم فایده نخواهد داشت. زیرا برخی از موارد به گونه ای است که از هر طرف که نگاه کنیم، نمی توانیم صرفاً با تعابیری نظیر رأفت اسلامی و مانند آن، به اصطلاح، ساده اندیشی نشان دهیم و قضیه را جمع کنیم.

ضمن اینکه، اساساً قانون برای بازدارندگی از ارتکارب جرم و جنایت و دفاع از حقوق مردم و ایجاد امنیت در جامعه است. اگر قرار باشد در هر جایی با ابراز پشیمانی و عذرخواهی ساده، قانون را کنار بگذاریم، در اینصورت، اولاً فلسفه وجود قانون زیر سوال می رود و ثانیاً همین خودش تبلیغ برای قانون شکنی و ارتکاب جرم می شود. زیرا عده ای با خود خواهند گفت که جلوی قانون و نظام می ایستیم، مملکت را به آتش می کشیم و ...، آنگاه با یک عذرخواهی و پشیمانی – حتی نمایشی - و یا با یک فشار رسانه ای و مانند آن، دوباره به همان جای قبلی برمی گردیم؛ تازه، در نزد عده ای قهرمان هم هستیم!