به گزارش حلقه وصل به نقل از روزنامه رای الیوم امضای توافق صلح میان دولت آمریکا با نمایندگی «مایک پامپئو» وزیر خارجه این کشور و طالبان با نمایندگی «ملا عبدالغنی برادر» معاون سیاسی طالبان٬ به معنای اعتراف «دونالد ترامپ» به شکست و جشن پیروزی طالبان پس از 18 سال و بازگرداندن حکومت آن در کابل برای دومین بار است.
توافقی که دولت ایالات متحده از آن به عنوان یک توافق تاریخی صحبت می‌کند٬ در واقع به عنوان یک پوشش برای شکست آمریکاست که دولت‌های آن پیش از این مذاکره با طالبان را با این دلیل که آن را یک گروه تروریستی می‌دانستند٬ رد می‌کردند.
علاوه بر این بندهای توافق مذکور میان دو طرف همچنان مبهم بوده و تنها بندی که از آن منتشر شده مربوط به ایجاد یک حالت آتش‌بس است تا آمریکا 13 هزار نظامی خود را به شکل تدریجی از افغانستان بیرون کشیده و طالبان نیز حمایت‌های خود را از گروه‌های تروریستی در این کشور (القاعده) متوقف کند.
در واقع طالبان با مقاومت خود٬ آمریکا را تحقیر کرد و خود را برای مدتی طولانی چه در میادین درگیری و چه سر میز مذاکرات و نیز نفوذش را در میان نیروهای آمریکایی و دولت آن نگه داشت.
2500 نظامی آمریکایی در جنگ با طالبان کشته شدند که بیش از یک تریلیون دلار تاکنون برای مالیات‌دهندگان آمریکایی هزینه داشته و نظامیان ایالات متحده با حمایت نیروهای ائتلاف ناتو هم نتوانستند حتی 20 درصد از خاک افغانستان را از زمان اشغالگری واشنگتن در این کشور در 2001 تحت سیطره خود در بیاورند.
آمریکا به ملت افغانستان وعده آسایش و امنیت و دموکراسی و شکوفایی اقتصادی و تبدیل شدن به یک کشور نمونه در این زمینه‌ها داده بود؛ به طوری که سایر کشورها به آن غبطه بخورند و ما عموما در رسانه‌های آمریکایی و غربی ویدئوهایی از شهروندان افغانستانی می‌دیدیم که در آرایشگاه‌های کابل مشغول تراشیدن ریش خود هستند. اما اکنون و بعد از خروج نظامیان آمریکا از افغانستان٬ این کشور تازه به چیزی که 20 سال قبل بود بازگشته و نمی‌توانیم بگوییم که صلح به این کشور بازمی گردد و یا جنگ داخلی متوقف خواهد شد.
آینده افغانستان در هاله‌ای از ابهام است و هیچ‌کس نمی‌تواند تصویر این کشور را پس از خروج نظامیان آمریکایی ترسیم کند. اما چیزی که کاملا محرز و روشن به نظر می‌رسد٬ آن است که افغانستان رسما تبدیل به یک «ویتنام» دیگر می‌شود و شکست آمریکا و پروژه‌های آن در این کشور و خروج خفت‌بار آن از افغانستان شاید بتواند تجربه‌ای برای برخی کشورها باشد که از این تجربه افغانستان استفاده کرده و بدانند که آمریکا و رژیم صهیونیستی دژهای محکمی نیستند و می‌توان با اراده و مقاومت٬ آنها را شکست داد.
در همین راستا «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و عرب‌هایی که به عادی‌سازی روابط با رژیم اشغالگر صهیونیستی پرداخته‌اند باید از تجربه افغانستان و ایستادگی در برابر پروژه‌های آمریکا درس بگیرند.